กระจกเปรอะเกรอะฝุ่นเธอวุ่นคิด ครุ่นชีวิตเปื้อนน้ำตาคราฟ้าหม่น ลมที่โหมโจมจู่ลู่เวียนวน เธอสับสนค้นหาภาพพร่ามัว กระจกเคยสดใสในวันก่อน ยามแดดอ่อนอุ่นไอไสวทั่ว โลกที่เคยมองเห็นเคยตื่นตัว วันนี้กลับเทาทั่วขลาดกลัวใจ กระจกเปรอะเลอะลมที่โถมพัด ส่วนเธอซัดซวนเซเหหวนไห้ ถูกความรักหมมหมักหนักเพียงใด พายุอารมณ์ข่มใส่ให้เจ็บร้าว เถิด ... เปิดตามาปัดใหม่ใสสะอาด กระจกอาจสะท้อนก้อนหมอกหนาว อาจเห็นภาพพิสุทธิ์ จุดแสงดาว เมฆที่พราวกลางฟ้าช่างน่าชม เถิด ... หายใจสูดลมที่ห่มร่าง ชำระล้างโลกหม่นทนทับถม เบิกตาพิศภาพตรงหน้าน่าภิรมย์ ฝุ่นหมักหมมคาค้างล้างมลาย กระจกที่เคยเปรอะไม่เลอะแล้ว เธอฉายแววสดใสนัยน์ตาฉาย กระจกย่อมสื่อสารผ่านประกาย แววตาคล้ายสื่อห้วงดวงใจเธอ. แดดเช้า : ๒๐ มกราคม ๒๕๕๕
แดดเช้า 20 ม.ค. 2555 10:01 น. - ID 143401 
1967
2
0
21 มกราคม 2555 17:37 น. - comment id 1221529
หลับตาเห็นหน้าสาวน้อยที่กลับมาเริงร่าเหมือนเดิมแล้วครับ
24 มกราคม 2555 13:56 น. - comment id 1221712
แวะมาทักทายจ๊ะ ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช มั่งมีศรีสุขค่ะ
25 มกราคม 2555 16:03 น. - comment id 1221970
กระจกใสมากเลยค่ะตอนนี้ อิอิ บทกลอนไพเราะมากนะค่ะ ชื่นชมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
