หน้าส่วนตัว
อย่าไปแคร์แค่พลาดพลั้งเมื่อครั้งก่อน
อย่ามัวนอนระทมทับยามหลับใหล
ลองครวญดูใครผู้เจ็บกินเหน็บใจ
ตัดมันไปให้หายห่างบ้างคนดี
แต่บางคนยังทนถือยังดื้ออยู่
มองมิรู้ดูซุ่มซ่อนร่อนหลีกหนี
คนเข้าใจเพียงเหลียวหลังก็ยังมี
หากคนดีหันมาบ้างในบางครา
อยู่แห่งไหนหรือใครช้ำระกำโศก
ใช่ทั้งโลกวิโยคเศร้าเสียเล่าหนา
เมื่อชีวิตลิขิตเกิดกำเนิดมา
ย่อมปนเปสุขโศกาอย่ากังวล
ต่อแต่นี้ยามประสบพานพบทุกข์
โปรดจงปลุกให้ใจแกร่งทุกแห่งหน
สร้างพลังขึ้นมาใหม่ในใจตน
พร้อมผจญพ้นโภยภัยไม่หวั่นกลัว
เพียงเข้าใจในความหลังที่พลั้งผิด
หากยังคิดยังร้าวรวดยังปวดหัว
อย่าปล่อยให้ความพลาดพลั้งมาฝังตัว
อย่ามามัวแก้ความหลังฟังป่วยการ
ก้าวไปเถิดก้าวไปอย่างใจนึก
วันร้าวลึกวันเวลาน่าสงสาร
วันแสนเศร้าวันทดท้อวันทรมาน
จงก้าวผ่านฝันสูงสุด "อย่าหยุดยั้ง"
เอื้องคำ 27 เม.ย. 2554 12:45 น. - ID 140007 
2723
15
0
27 เมษายน 2554 13:03 น. - comment id 1191834
กลอนชอบจังเลยค่ะ.. สี่ห้าวันก่อนคิดอะไรมากมายหัวจะระเบิด กินไม่ได้นอนไม่หลับคิดคิดคิดคิด.. วนเวียน..อยู่อย่างนั้นไม่รู้จะปรึกษาผู้ใด๋ดีเหมือนสติแตกอีกละ.. วันนี้พยายามคิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดไม่รู้ทำได้กี่วัน
27 เมษายน 2554 13:16 น. - comment id 1191837
กลอนเพราะ อ่านแล้วมีกำลังใจค่ะ ขอบคุณค่ะ
27 เมษายน 2554 14:01 น. - comment id 1191850
ถึงฆ่าตายเก้าสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม จะฝ่าข้ามอธรรมตามสิ่งฝัน วิปริตผิดมนุษย์สุดโลกัยต์ จะสู้มันไม่ยั้งไม่รังรอ คนชาติชั่วดึงฟ้าลงมาต่ำ ต้องรับกรรมมหันต์ที่มันก่อ ประตูหลังประตูหน้าเปิดอ้าพอ จะเอาถ่อเรือเกลือเข้าเถือแทง อิอิ ไม่ยั้งมือ
27 เมษายน 2554 16:59 น. - comment id 1191868
ร้านที่ไหนคะ ไม่ตามใจลูกค้าเลย อ้อๆ แบมรู้แล้ว หากให้ขึ้นไปร้อง เขาคงกลัวนักร้องตกงานแห๋มๆๆ ซำบายดีน้อค่ะ
27 เมษายน 2554 20:25 น. - comment id 1191905
คุณ...เด็กเทพ ปล่อยวางเสียบ้างก็จะช่วยให้เราไม่ปวดหัวมากนักครับ ปัญหาบางอย่างก็ไม่อาจแก้ได้ภายในวันสองวัน เมื่อเวลาผ่านไปลองมองดูในมุมใหม่ก็จะหาวิธีได้เองครับ ขอบพระคุณที่แวะมาครับ
27 เมษายน 2554 20:29 น. - comment id 1191906
คุณ...Forevermore ยินดีมากครับหากกลอนบทนี้จะเป็นกำลังใจให้คุณ Forevermore ก้าวเดินไปด้วยความแกร่ง เพราะนี่เป็นความมุ่งหวังตั้งใจของผมครับ
27 เมษายน 2554 20:35 น. - comment id 1191908
ถึงฆ่าตายเก้าสิบเอ็ดไม่เข็ดขาม จะฝ่าข้ามอธรรมตามสิ่งฝัน วิปริตผิดมนุษย์สุดโลกัยต์ จะสู้มันไม่ยั้งไม่รังรอ คนชาติชั่วดึงฟ้าลงมาต่ำ ต้องรับกรรมมหันต์ที่มันก่อ ประตูหลังประตูหน้าเปิดอ้าพอ จะเอาถ่อเรือเกลือเข้าเถือแทง มันบังอาจชาติหมามาทำได้ ต้องชดใช้กรรมชั่วตัวกำแหง แผ่นดินต้องทาทาบอาบเลือดแดง มิออมแรงแห่งเราผู้ร้าวรอน จัดไปเลยท่านฤกษ์
27 เมษายน 2554 20:43 น. - comment id 1191910
คุณ...แก้วประภัสสร ซำบายดีจ้าคุณแบม พอดีที่บ้านน้ำท่วมสะพานขาด เลยมีอะไรที่กังวลอยู่นิดนึง ร้านที่ว่าก็แถวคลองหลวงครับ กระนั้นคุณแบมพูดถูกต้องที่ว่าเมื่อผมขึ้นเวที นักร้องจะตกงาน เพราะไม่ควบคุมคนเมาครับ
28 เมษายน 2554 06:56 น. - comment id 1191940
ให้กำลังใจดีจ้า ปล. มีเคืองนักร้องนะเนี่ย อิอิ
28 เมษายน 2554 21:43 น. - comment id 1192022
คุณ...โคลอน คุณฝนคงเห็นคล้ายกับผมที่ว่า คนเราหากไร้ซึ่งกำลังใจแล้ว แต่ละก้าวข้างหน้าช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกินครับพูดถึงเรื่องนักร้อง ดีที่คืนนั้นต่อสาย ส.จ.ไม่ติด ไม่งั้นล่ะยาวกว่านี้ครับ
หึหึ
29 เมษายน 2554 11:30 น. - comment id 1192069
ขอบคุณที่แวะไปอ่านกลอนนะคะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับกลอนที่ตั้งใจเขียนเพื่อเป็นกำลังใจให้ทุกๆคน ใจดีจังค่ะ
29 เมษายน 2554 15:45 น. - comment id 1192097
สูงสุดแล้วหยั่งซึ้ง เด่นผอง ไขว่แฮ ซุกซ่อนหวังใฝ่ปอง มากคว้า เกิดดินสู่เรืองรอง ลืมหมด ต่ำนา ใจจิตหวังเทียมฟ้า แผ่สร้างดินครอง แสงไฟลุึกเผาไหม้ แดนดิน ท่วมนา หวังเพื่อสร้างใหญ่จินต์ ก่อสร้าง มิมองเผ่าหยาดริน หยดก่อ หยาดเฮย เดือนมืดตะวันร้าง เลือดล้นแผ่นสยาม. แวะมาเยี่ยมดอกเอื้องที่เป็นดอกไม้ หนึ่งที่ผมชอบมากกลิ่นหอมเจือจางนัก สวยทั้งสีและกลิ่นยิ่งครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 เมษายน 2554 15:50 น. - comment id 1192099
....... บทกลอนได้ใจเลยจ๊ะ .................
29 เมษายน 2554 20:40 น. - comment id 1192114
มาบอกว่าอย่าหยุดยั้งทั้งอยากหยุด อย่าเพิ่งฉุดได้ไหมไมร้องขอ ด้วยช่วงนี้มีปิดเทอมหายใจคอ อาทิตย์หน้าแล้วหนอก็เปิดเทอม
29 เมษายน 2554 21:14 น. - comment id 1192137
"จงหยุดยั้ง" คริ ๆ ไปแร่ะ สบายดีนะคะ
30 เมษายน 2554 21:08 น. - comment id 1192324
คุณ...Forevermore ยินดีครับคุณ Forevermore ยามที่ได้อ่านกวีท่านอื่นๆ ในบ้านกลอนแห่งนี้ ทำให้ผมได้อะไรหลายอย่าง บทกลอนจากผมเป็นเพียงส่วนเสี้ยวเล็กน้อยที่พอจะมอบให้ทุกคนได้เท่านั้นครับ ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ
30 เมษายน 2554 21:32 น. - comment id 1192325
คุณ...แก้วประเสริฐ สูงสุดแล้วหยั่งซึ้ง เด่นผอง ไขว่แฮ ซุกซ่อนหวังใฝ่ปอง มากคว้า เกิดดินสู่เรืองรอง ลืมหมด ต่ำนา ใจจิตหวังเทียมฟ้า แผ่สร้างดินครอง แสงไฟลุึกเผาไหม้ แดนดิน ท่วมนา หวังเพื่อสร้างใหญ่จินต์ ก่อสร้าง มิมองเผ่าหยาดริน หยดก่อ หยาดเฮย เดือนมืดตะวันร้าง เลือดล้นแผ่นสยาม. ประโยชน์ใดปานก่อเกื้อ ไมตรี สูงต่ำจนรวยมี ทั่วถ้วน เกิดมาแค่คุลี ยี่สิบ นิ้วนา ชีพหล่นจนรวยล้วน ฝุ่นฟุ้ง ลงดิน ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ ครูแก้วฯ
30 เมษายน 2554 21:38 น. - comment id 1192327
คุณ...din นี่จะทำให้ผมยินดีมากครับ เพราะรู้สึกว่าผมจะได้ใจคุณ din ไว้แล้ว...
30 เมษายน 2554 22:05 น. - comment id 1192335
คุณ...ครูกระดาษทราย มาบอกว่าอย่าหยุดยั้งทั้งอยากหยุด อย่าเพิ่งฉุดได้ไหมไมร้องขอ ด้วยช่วงนี้มีปิดเทอมหายใจคอ อาทิตย์หน้าแล้วหนอก็เปิดเทอม ใยคุณครูแสนดีวันนี้เปลี่ยน ลืมโรงเรียนเพี้ยนเผลอไม่เห่อเหิม อยากพบครูเกินกลั้นวันเปิดเทอม ครูขอเพิ่มวันหยุดสุดแปลกใจ * แซวกันเล่นเท่านั้นครับคุณครู อย่างอนนะครับขอบคุณที่แวะมานะครับ
30 เมษายน 2554 22:12 น. - comment id 1192337
คุณ...แมงกุ๊ดจี่ บางทีถ้าไม่หยุดเสียบ้าง เราคงหอบซี่โครงบานเลยนะครับ สำหรับคุณมะกรูด ถ้าเป็นช่วงเวลาที่ควรหยุด ก็พักเสียหน่อยคงจะดีครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
