ข่มขืน

ใครเล่าจริงใจในรักแท้
มีทุกข์ร่วมแก้ภัยร่วมต้าน
รักแท้จริงอยู่เพียงอุดมการณ์
เพียงเวลาพัดผ่านก็เลยไป
ใบหน้ายิ้มรอยพิมพ์อยู่ด้วยรัก
ไม่อยากนักจะทำให้หวั่นไหว
ตาต้องตาเหมือนรู้ว่าใจต้องใจ
นั่นแหละรักเกิดขึ้นได้ทุกเวลา
ด้วยสัมพันธ์ลึกซึ้งถึงสวรรค์
สัมผัสรู้รักนั้นมีคุณค่า
จึงบ่มเพาะความรักด้วยเวลา
หวังความสุขวันหน้าเรามีกัน
แต่แล้วสัจธรรมก็นำผล
คนคือคนไม่รู้แจ้งแรงสวรรค์
กลับตัดรักตัดขาดความสัมพันธ์
ทิ้งค่ำคืนแห่งสวรรค์ไว้ห่างไกล
เหมือนหัวใจโดนข่มขืนกลืนไม่เข้า
เหมือนให้ใจแล้วเขาทิ้งมันได้
พรหมจรรย์แห่งสวรรค์ต้องบรรลัย
นี่แหละโลกโศกเพียงไหน...ใครจะทน
รักจริงแท้แน่วแน่แค่คืนผ่าน
จวบรักนั้นผ่านฟ้าผ่านแดดฝน
หวังเพียงแค่เห็นรอยเงาเขาบางคน
เก็บความรักมาปลูกผลให้อีกที