ขุนเขาก็เคยค้ำฟ้า สายฝนก็เต็มลำธาร ... ต้นไม้ก็เคยยืนยงเติบโตขึ้นเต็มป่า ... ชีวิตที่ดำเนินไป เคยใช้จนเกินต้องการ ... ไม่คิดไม่เคยรับรู้ว่ามันต้องหมดไป ... เมื่อแดดมันแรง เมื่อพายุมา มันถึงเวลาเผชิญกับภัยร้าย ... ท้องฟ้าก็เปลี่ยน สายฝนก็เปลี่ยน ชีวิตก็เปลี่ยน ... แค่คิดจะหยุด จะเหนี่ยวรั้ง ได้ยังไง ... ต้องเริ่มกระทำ ต้องเริ่มสิ่งใหม่ ต้องสร้างสิ่งใหม่ ... ช่วยโลกให้กลับมาสดใสเหมือนเดิม ..เริ่มที่เรา .. เริ่มที่เรา ... ทุกเสียงจะบอกกันไป ทุกใจจะคอยเยียวยา ... ทุกมือจะคอยพิทักษ์ให้โลกฟื้นคืนมา ... ก่อนฟ้าจะกลายเป็นเทา ก่อนน้ำจะกลืนพื้นดิน ... เมื่อนั้นผู้คนทั้งโลกจะทนได้อย่างไร ...
ลิงน้อยขี้เหงา 16 ต.ค. 2553 10:42 น. - ID 137390 
1180
1
0
17 ตุลาคม 2553 09:57 น. - comment id 1162361
ทุกคนต้องช่วยกันนะคะ ทักทายจ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
