เธอคือ หนึ่งแห่งวาบความหวังครั้งที่ท้อ มีเธอรออยู่อีกปลายสายใยนั่น แม้อยู่ในเดือนดับนับอนันต์ แต่ยังมั่นมุ่งไป สู่ปลายทาง เธอสัญญาว่าจะรอ ขอแค่นี้ ไม่ว่ากี่ขวากคม จะล้มขวาง ไม่หวั่นเงาเงื่อมง้ำที่อำพราง จะผ่ากลางอุปสรรค จักต้องไป ลำบากนักพักกาย พอคลายล้า ก็มุ่งหน้าฝ่าฟันเพื่อวันใหม่ มีจุดหมายแหล่งหลักเพื่อพักใจ เธอคือไฟ สุมพลัง ยังโชติโชน แพ้บ้าง พลั้งพลาด อาจบังเกิด แต่เชื่อเถิด จะผงาด จะผาดโผน เหมือนแสงดาว ส่องไสว อันไกลโพ้น ช่างอ่อนโยน กับหัวใจ ผู้ใกล้แพ้ ร้อยล้ม ร้อยลุกขึ้น เพื่อยืนหยัด ร้อยพลัด ร้อยพราก ลำบากแน่ ถ้าใจหนึ่ง ดวงนั้น จะผันแปร ก็คงแค่ พ่ายไป ในเส้นทาง เพราะมีเธอ อยู่ใน ปลายความหวัง ฉันจึงยัง สู้ต่อ ขออย่าหมาง แม้ยังไกลเกินจริง ยิ่งเลือนลาง แค่เราห่าง ใช่เราร้าง ลงกลางครัน ขอเพียงเธอรั้งรอ ขอแค่นี้ อีกไม่กี่ นาที เท่าที่ฝัน ใกล้ปลายทางแห่งเรา เข้าทุกวัน เพื่อพบกัน เพื่อเคียงครอง เราสองคน (ม้าก้านกล้วย)
9 กันยายน 2553 19:07 น. - comment id 1155195
ยะโฮ....พี่ม้าฯ หวัดดีค่ะ ได้อ่านกลอนพี่รู้เลยว่า ไฟจะหมดได้อย่างไรคะ.... ฝนเคยรู้สึกท้อนะคะพี่ฯ ก็เลยแต่งกลอน"ก่อไฟฝัน" ปลุกและปลอบใจตัวเอง ค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem123586.html พอแต่งเสร็จก็รู้สึกดีขึ้นเลยจริงๆ พลังใจมอดได้แต่อย่าปล่อยให้ดับ....เนาะพี่เนาะ
9 กันยายน 2553 19:19 น. - comment id 1155209
สุดยอดจริงๆค่ะ
9 กันยายน 2553 20:09 น. - comment id 1155229
แวะมาทักทายค่ะ
10 กันยายน 2553 09:26 น. - comment id 1155287
ตาม..โคลอนมาค่ะ..
10 กันยายน 2553 12:12 น. - comment id 1155329
เคยรู้สึกประมาณกัน สุขใจอย่าไรไม่รู้
10 กันยายน 2553 19:13 น. - comment id 1155422
ถึงฝน จากนี้ไป คงได้กลับมา ไทโพเอ็ม บ่อย ๆ แล้วล่ะครับ เพราะ ว่างมากขึ้น อยู่คนเดียวมากขึ้น แล้วก็เหงามากขึ้นด้วย นรศิริ nidnaree เืีทียนหยด ขอบคุณ ครับที่เข้ามาให้กำลังใจกัน แทนคุณแทนไท ยินดีที่ยังได้เจอกัน นะครับ
11 กันยายน 2553 11:51 น. - comment id 1155486
เธอคือทุกสิ่งทุกอย่าง ใช่เปล่าค่ะ
12 กันยายน 2553 10:37 น. - comment id 1155726
เฝ้ารอแล้วรอหายมาหลายฝน จนผู้คนรอบข้างต่างเป็นผี คิดจะรอให้ครบหกสิบปี อาจจะมีความหวังที่ลางเลือน ถึงตอนนี้ร่างกายก็คลายหย่อน ทรงเคยอ่อนชดช้อยเริ่มคล้อยเคลื่อน ฟันเคยเรียบสวยนักเริ่มหักเตือน เฒ่าชราเข้ามาเยือนเพราะมัวรอ เธอจะยังต้องการฉันอยู่หรือ ยังจะเห็นฉันคือผู้ร่วมหอ หากได้พบเหนียงยานพาดพันคอ เกรงใจท้อหลบลี้หนีจนไกล สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมลุงม้าครับ อิอิ