นวลแสงแห่งจันทร์จันทน์หอม ผยอมแย้มยิ้มอิ่มสุข นางน้อยอายเอียงเปลี้ยงทุกข์ แก้มชุกอิงกายชายน้อย หอมเหลือกลิ่นใยสายรัก ถักแล้วทอแล้วเรียงร้อย หลุดแล้วชีวิตเหงาหงอย เสรือนคอยว่างแสงแห่งใจ สุดแต่ตัวเจ้าเฝ้าถนอม ดมดอมดื่นห้าวยาวไหม โลกนี้เลือกได้ใช่ไกล ชื่นไออุ่นซ่านพานทอง