เหว้งเหว้างวูบเสียดหาย ดวงฤทัยแทบไหลหลง วาบวาบจะขาดลง ณ ที่ตรงม่านสิเน่หา เอิบอิ่มเมื่อครั้งผ่าน ภาพวันวานยังตรึงตรา มนต์รักปักอุรา เหลือเพียงค่าความทรงจำ เห็นนางดั่งลมไล้ ไหลเวียนไปม่านมืดดำ อยู่ใกล้ใช่เอยคำ เรียกร้องร่ำจำนรรจา ยิ่งตามยิ่งเลื่อนห่าง ความอ้างว้างมากั้นสา หว้าเหว่มาบังหน้า ไม่นำพาให้พบพาน นางฟ้าหรือภูติพราย ปรากฏกายหมายหักหาญ ลิขิตหรือหรือสายธาร หรือวิมานม่านมนต์ใจ หากเกิดเฉพาะจิต คงไม่พิศสนิทได้ พันธะผูกสายใย แต่กาลใดหนอแม่เฮย
จันทร์ดำ วราคุณ 24 ส.ค. 2553 12:19 น. - ID 136490 
1287
1
0
24 สิงหาคม 2553 20:16 น. - comment id 1152843
ไพเราะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
