ทางมืดที่ยืดยาว ยังมีดาวพริบพราวแสง ยามล้าไร้เรี่ยวแรง ฤๅจักไร้ซึ่งไมตรี ยังมีขาทั้งสอง ขอจงตรองให้จงดี อย่างน้อยอย่าถอยหนี เผชิญหน้าอย่าหวั่นไหว ปัญหาพาใจหม่น ตั้งกมลทนก้าวไป เปรียบดาวประดุจใจ จงใช้สู้ดูสักครา สับสนบนทางไกล ขอหทัยมีศรัทธา ดั่งดาวพร่างพราวตา สาดแสงแผ่แม้ไร้จันทร์