มุ่งหน้าสู่บ้านป่าที่เคยอยู่ ในฤดูฝนฉ่ำน้ำนองสวน จากไกลนานบ้านนี้ไม่เคยหวน คล้ายลิงน้อยหลุดตรวนเตลิดไกล หนีเข้ากรุงมุ่งไปตายเอาดาบหน้า คล้ายดั่งว่าตัดขาดครอบครัวใหญ่ ทั้งแม่พ่อน้าอาเคยอาศัย สิ้นอาลัยหายไปนับสิบปี กลับมาแล้วดั่งนกที่ปีกหัก กลับมาพักบ้านป่าที่ข้าฯ หนี กลับมาพร้อมความช้ำกะหล่ำปลี เคยมั่งมีทรัพย์สินต้องสิ้นไป ไม่เคยคิดหวนคืนบ้านสวนยาง คิดคิดพลางน้ำตาเอ่อล้นไหล ต่อสองแถวเข้าบ้านสลดใจ พ่อแม่ท่านให้อภัยไหมหนอเรา ตลอดทางฝนตกต้นยางเปียก ให้สำเหนียกรายได้คงอับเฉา ฝนตกอย่างนี้รายได้คงน่าเศร้า ชาวสวนเขาคงลำบากมากพอตัว พบพ่อแม่พวกท่านน้ำตาไหล ห่างนานไกลเพียงสบตาว่าแน่ชัวร์ ความทรงจำยังตรึงลึกอยู่ในหัว โผกอดตัวลูบหลังน้ำตานอง กลับมาแล้วลูกกลับมาอย่างผู้แพ้ กลับมาซบตักแม่...สิ้นลำพอง ท่านไม่ถามความเป็นมาให้ช้ำตรอง กลับจ้องมองถามว่ากินข้าวยัง ...
27 มกราคม 2553 10:01 น. - comment id 1091872
ทางบ้านให้อภัยค่ะ..คิคิ
27 มกราคม 2553 10:26 น. - comment id 1091883
คืนรังครับ.....อบอุ่นจะหาไหนครับ
27 มกราคม 2553 10:32 น. - comment id 1091888
ไม่มีบ้านให้กลับ
27 มกราคม 2553 10:36 น. - comment id 1091899
นะคะ ที่นี่แหละอบอุ่นที่สุดแล้ว แม่เพียงพลิ้วจะไม่ถามว่ากินข้าวยังหรอกค่ะ แต่บอกพี่สาวไปทำกับข้าวให้น้องกิน คริๆ
27 มกราคม 2553 10:54 น. - comment id 1091909
27 มกราคม 2553 11:59 น. - comment id 1091988
กลับมาพร้อมความช้ำกะหล่ำปลี โดนใจ
27 มกราคม 2553 12:18 น. - comment id 1092013
ขอไปเยี่ยมบ้านป่าด้วยคนนะครับ
27 มกราคม 2553 13:40 น. - comment id 1092053
บ้านเกิด เวลาเรากลับไปสัมผัส ไม่มีความ หรูหรา ไม่มีพิธีรีตรอง แต่เรากลับรู้สึกว่า เป็นสุขกว่าอยู่โรงแรมห้าดาว หรือในห้องสูท ห้องสวีท เหนาะ
27 มกราคม 2553 14:05 น. - comment id 1092068
มีความสุขค่ะที่มีบ้านให้กลับ บ้านคือทุกอย่างสำหรับเราค่ะ
27 มกราคม 2553 14:06 น. - comment id 1092072
ในที่สุดก็กลับมาซบคักแม่..สิ้นพะยศของพยัค ลำพองครับ..คุณใบคา
27 มกราคม 2553 16:24 น. - comment id 1092216