เล่าสู่กันฟัง

สุรศรี

เพียง.....เล่าสู่กันฟัง
     ฉันยังจำเสมอ           คำที่เธอเอ่ยกับฉัน
คิดแล้วมันตื้นตัน           เกินที่จะอธิบาย
    นึกถึงวันที่ห่าง           คนเคียงข้างมาลับหาย
ทุกอย่างต้องเปล่าดาย    ไม่มีใครไม่เห็นเธอ
     สายใยสายสัมพันธ์   โยงใยถึงกันเสมอ
แม้ห่างไกลไม่เจอ           ยังอยากสนใจได้ฟัง
     ไม่ว่าเราจะโชคดี       หรือบางทีจะผิดหวัง
เรื่องฝันหรือจริงจัง         ย่อมจะมีที่ต่างกัน
      ฝนที่ตกทางโน้น      มันไกลโพ้นจากบ้านฉัน
หนาวบ้างใหมหัวใจหวั่น  อยากได้ยินฟังเรื่องราว
      คืนที่ไร้แสงไฟ            คืนที่ใจยังเหน็บหนาว
คืนที่ฟ้าไร้ดาว                  คือคืนที่คนห่วงใย
       วันที่เสียน้ำตา            วันที่ฟ้าแอบร้องไห้
วันที่เธอเสียใจ                   วันที่ใครคอยรำพึง
       ยังนอนดึกอยู่ใช่ใหม   คนห่างไกลอยากถามถึง
ผอมไปใหมใจคะนึง          ยังห่วงหาทุกนาที
        เธอยังขาดอะไรใหม    ยังสู้ไหวหรือเปล่านี่
พักผ่อนบ้างนะคนดี             เธอยังมีใครอีกคน
พักผ่อนบ้างเถอะคนดี           เธอยังมี....สุรศรี...อยู่ทั้งคน