ปลอบลูก

ประทาน

ปลอบลูก
ลูกรัก.........
หลับตาพัก  ฟังเพลงกานท์  บนลานฝัน
เจ้าคงหนื่อย  เมื่อยล้า  มาทั้งวัน
จากไพรสัณฑ์  สู่เมือง  อันเรืองรอง
ลูกเอ๋ย........
แม่ไม่เคย  มีสุข  ทุกข์หม่นหมอง
ตั้งแต่เจ้า  เข้าป่า  น้ำตานอง
พ่อเจ้าต้อง  ขื่นขม  ตรมตรอมใจ
ลูกแม่..........
ในดวงแด  ทรมาน  สักปานไหน?
แม้วันนี้  เจ้ายอม  จากอ้อมไพร
สุขไฉน?  เมื่อขวัญ  นั้นกระเจิง
ลูกรัก...........
จงแปรภักดิ์  เถิดหนา  อย่าคิดเหลิง
อุดมการณ์  ที่ฝัน  เกียรติ์ดำเกิง
แท้คือเพลิง  ร้อนเร่า  เผาชีวี
ลูกเอ๋ย..........
อย่าห่วงเลย  ขุนเขา  ตะนาวศรี
ก็เป็นเพียง  ยอดพนม  พรหมคีรี
ภัยมากมี  แม่หวั่น  อันตราย
แม่ห่วง...........
ประหนึ่งดวง  ใจแยก  แตกสลาย
หวังเพียงลูก  ไร้ทุกข์  สุขสบาย
คงมิสาย  ถ้าลูกรัก  จักกลับตัว
แม่หวัง..........
หลวงท่านยัง  อภัย  ให้ทูลหัว
แม้หนทาง  หวังนั้น  มันมืดมัว
อย่าหวาดกลัว  หรือจน  ต่อหนทาง
ขวัญชีวิต..........
จากความคิด  ที่แยก  เห็นแตกต่าง
เมื่อคิดอยาก  มีชัย  ไม่ละวาง
เป็นช่องว่าง  ทำให้  ไทยฆ่ากัน.......(เอง)				
comments powered by Disqus
  • แก้ว กลางไพร

    25 พฤศจิกายน 2552 06:20 น. - comment id 1067817

    เข้ามาชื่นชมผลงานกลอนค่ะ....เป็นข้อคิดที่ดีมากสำหรับวัยรุ่นนักอุดมการณ์ค่ะ....พ่อแม่และคนข้างหลังเป็นห่วงนะ
  • ปติ ตันขุนทด

    25 พฤศจิกายน 2552 08:45 น. - comment id 1067850

    16.gif16.gif
    
    ลูกเขาเป็นผู้ใหญ่   นักอุดมคตินี่  มันลึกล้ำครับ   กาลเวลาเท่านั้นทำให้เขาเห็นสัจธรรมรอบด้าน
  • ประทาน

    25 พฤศจิกายน 2552 09:11 น. - comment id 1067856

    ขอบคุณท่านที่(คห.1และ2)ที่แวะเยี่ยมรู้สึกเหงาเหมือนกัน ผมเองก็มาแบบเดียวดาย
    ก็เลยมันเหงาและเศร้าลึกๆครับ
  • (น้ำตาลหวาน)

    25 พฤศจิกายน 2552 10:18 น. - comment id 1067868

    มาแวะชมกลอนค่ะ 
    
    36.gif36.gif42.gif11.gif
  • ตั ว เ ล็ ก

    25 พฤศจิกายน 2552 13:20 น. - comment id 1067889

    "...ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณตะนาวศรีที่ทำให้ชีวิตผมไม่เรียบลื่นและเหลวไหลเกินไป "
    
    โดย วันลา วันวิไล
    
    ..............................................
    
    ถึงจะ เหงาและเศร้าลึกๆ  แค่ไหน
    
    อย่างน้อย..
    ตะนาวศรีก็ยังมีวิวสวยๆ ทิวทัศน์ดีๆให้มอง
    
    
    น่าชื่นใจกว่าอยู่กรุงเทพฯ ตั้งเยอะ
    
    
    36.gif
  • ยายแม่มด

    25 พฤศจิกายน 2552 14:35 น. - comment id 1067911

    ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อกับแม่อีกแล้ว
    เฮ้อ...คิดถึงพ่อกับแม่จังเลยยย
    
    เป็นกำลังใจให้นะคะ
    
    11.gif6.gif36.gif
  • สุริยันต์ จันทราทิตย์

    25 พฤศจิกายน 2552 22:41 น. - comment id 1068059

    เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
    พ่อแม่ก็ยังคงรักเราเสมอครับ
    6.gif6.gif6.gif
  • ประทาน

    19 ธันวาคม 2552 00:53 น. - comment id 1075847

    น้ำตาลหวานครับ..ยันดีมากครับที่แวะมาชม
    บทกลอนรู้สึกเป็นไงบ้างครับ..ไม่เห็นวิจารณ์
    เลย..ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบงามๆครับ
  • ประทาน

    19 ธันวาคม 2552 00:58 น. - comment id 1075848

    ใช่แล้วครับ..คุณตัวเล็ก..ตะนาวศรีมีทัศนียภาพที่สวยงามมาก..แต่เขาบอกว่ามี
    สัตว์ป่าดุร้ายมาก..อันตรายและน่ากลัว..ครับ
    
    ขอบคุณที่เยี่ยมชมครับ
  • ประทาน

    19 ธันวาคม 2552 01:06 น. - comment id 1075849

    ใช่แล้วคับ..หญิงคนแรกที่รักเราคือแม่..ชายที่ห่วงใยเราคนแรกก็คือพ่อ..และหญิงรักเรา
    เป็นคนต่อมา..คือ..ยายแม่มด(ล้อเล่น)..แหะๆ
    
    
    ขอบคุณนะครับที่เป็นกำลังใจให้..
  • ประทาน

    19 ธันวาคม 2552 01:10 น. - comment id 1075851

    คุณ..สุริยันต์ครับคุณได้เป็นพ่อแม่คนหรือยัง
    ครับถ้าได้เป็นแล้วคงจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
    ครับ..ขอบคุณครับ..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน