แสงตะเกียงดวงน้อยค่อยๆสว่าง ใสกระจ่างสว่างใสวในใจเรา กับแสงที่ส่องผ่านเป็นม่านเงา ยังมีเราพร้อมลูกเมียอยู่เคียงกาย โอ้ชีวิตคนจนทนลำบาก ต้องจำพรากเพื่อนมีก็หนีหาย เหลือคนรักอยู่ๆมากลับกลาย ต้องฝันร้ายไม่น่าทำนะคนดี แต่ยังมีแสงตะเกียงส่องนำทาง มีหลุมพรางเดินเลี่ยงเบี่ยงหลบหนี แล้ววันหนึ่งกำลังใจที่เคยมี ต้องมาลี้เมื่อคนรักเดินจากไป เงาตะเกียงที่ส่องผ่านบ้านข้างฝา ไม่มีเงาน้องยาเจ้าจากไกล มีเพียงเงาลูกกอดเข่าน้ำตาไหล แม่ใจร้ายทิ้งลูกไปไม่กลับคืน ทุกค่ำคืนพี่ต้องฝืนตื่นหลับฝัน ทรมานเจ็บปวดร้าวเราต้องฝืน ยามค่ำคืนน้ำตาตกทนกล้ำกลืน จำต้องฝืนห่วงลูกน้อยคอยอยู่นา มองตะเกียงดวงน้อยค่อยๆดับ ทุกท่านครับผมจบลงตรงนี้หนา ถ้าเมื่อไหร่ยังพอได้มีเวลา แล้วจะหาเรื่องใหม่บรรยายเอย....
24 พฤศจิกายน 2552 20:00 น. - comment id 1067732
แสงตะเกียง ดวงน้อยน้อย ค่อยส่องทาง ช่วยนำทาง แม้มีแสง ไม่แรงกล้า ดั่งครอบครัว จะขัดสน จนเงินตรา ลูกนั้นหนา คือแรงใจ ส่องไฟทาง
24 พฤศจิกายน 2552 22:28 น. - comment id 1067774
ท่ามกลางความมืดยังมีแสงตะเกียงนำทางให้แสงสว่างแก่ชีวิตครับ
25 พฤศจิกายน 2552 06:47 น. - comment id 1067819
ยามอับจนคนลาพาใจหม่น ต้องจำทนพันผูกลูกเคียงหมาย ดุจตะเกียงส่องทางมิเปล่าดาย พลิกเรื่องร้ายให้ดีมีพลัง