...ไม่อยากจากจรรอนแรมไกลห่างฤทัย ยามหัวใจอยู่แดนไกลหนาวสั่นคิดถึง อนงค์หนึ่งนางวิ่งอยู่ในห้องใจ อกทั้งอกสั่นไหวแรงใจถามหา ...ทุกวันเวลาเอ่ยปากบอกกับฟ้า ว่าแสนห่วงหากับทุกย่างเท้า ที่เธอก้าวไปยังทุกทิศดินแดน เกิดความห่วงแหนมานั่งทดแทน ...เย็นเช้าแสนเฝ้าฝันหาดวงชีวา ยามสบหน้าเธออีกคร่าขอบอกว่า เธออยู่แดนไกลใจข้าเฝ้ารอเจอ หากขาดเธอฉันก็คงเดียวดาย..
20 พฤศจิกายน 2552 15:30 น. - comment id 1066226
แวะมาเป็นกำลังใจให้กันค่ะ ยามเดียวดาย ยังมีเพื่อนมากมายในบ้านกลอน ขอเพียงเรารักกัน เห็นใจกัน ไม่ทิ้งกันก็สุขใจแล้วค่ะ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ ทะเลาะกันไปก็เท่านั้น
20 พฤศจิกายน 2552 15:51 น. - comment id 1066233
ก็อย่างเดียวกันเนาะครับ แฟนอยู่ไกล ลูกอยู่ไกล เพื่อนอยู่ไกล มันสุดคิดถึง สมัยสังคมบ้านนา ชนบท อยู่บ้านเดียวกันทั้งพ่อแม่ลูกเมียผัว เขย สะใภ้ แต่สังคมใหม่อยู่ไกลถึงต่างแดน
20 พฤศจิกายน 2552 15:54 น. - comment id 1066234
อ้าว...เราก็อยู่กันใกล้ๆ แค่นี้เองนี่คะ อิอิ...ล้อเล่นค่ะ
20 พฤศจิกายน 2552 21:48 น. - comment id 1066366
ดีค่ะ.........
21 พฤศจิกายน 2552 02:50 น. - comment id 1066415
ยามห่างไกลใช่ร้างเวิ้งว้างหนอ ฤาเพียงขอพ้อไปฤทัยฝัน ใจคนคอยหงอยเหงาเฝ้านิรันดร์ ภาพจอมขวัญวันจากกระชากใจ ขออนุญาติร่วมแจมนะคะ