แล่นชีวิตผ่านท่วง อักขระร่าย มิตรแท้ตราบวางวาย คืออักษร ฝากวิญญาณว้าเหว่ วเนจร กลางสวนฝันนิรันดร อักษรา อภิรมย์ร่ายโลก งามตระการ ดอกกวีเบ่งบาน สวนภาษา อนุภาพถ้อยสรรค์ รำพันพา วิจิตรห้วงจินตนา ทัศนะ สรรพบทนิยาม ความรู้สึก บันทึกสรรพสิ่งล่วง ห้วงขณะ ทุกบทคำ นำนัยยะ เถอะเจ้าจงชำระ มันด้วยใจ พิสุทธิ์งามจักพลี กวีร่าย กระแสสายอาทร อันอ่อนไหว ผลิงามแผกแตกต่าง ระหว่างนัย โลกละไมละมุน กรุ่นกวี โดยคำ ลานเทวา
14 สิงหาคม 2552 11:41 น. - comment id 1027015
หนึ่งอักษรหนึ่งใจหนึ่งจดจำ
14 สิงหาคม 2552 12:06 น. - comment id 1027029
มาร่ายลักษ์อักษรให้อ่อนหวาน งามตระการให้เห็นเป็นสักขี หยิบปากกาว่าเรื่องเปรื่องกวี ร้อยวจีรวมรสอันงดงาม หยิบพู่ห้อยถ้อยถักจักนำล่อง ท่วงทำนองภาษาไทยในสยาม จับคำเพราะเสนาะหูดูสวยงาม เรียงบทความตามแต่งแสดงไป แม้ไม่พลิ้วเพลิดพลิ้งแต่หนักแน่น ออกจากแก่นส่วนลึกตรึกตรองไว้ ยิ้มให้กลอนก่อนร่ายระบายไป เขียนเอาไว้ย้อนอ่านกาลล่วงเลย สวัสดีค่ะ ทานข้าวกันก่อนจ้า
14 สิงหาคม 2552 17:11 น. - comment id 1027089
ฝนพร่างสายนาทีนี้ กระซิบบอกคนดีด้วยอักษร ฝากดายเดียวจากใจดวงอรชร ดอกพุดซ้อนอ้อนน้ำค้างฟ้ารอท่าใคร รัดร้อยด้วยสร้อยรักภักดิ์ภาษา ล้ำเลอค่าแค่ไหนจากใจใส จะเสกสรรถึงอินทร์พรหมธรณีใด แค่จินต์ไปในจักรวาลหวานซึ้งทรวง จะเศร้าโศกสะเทือนน้ำตาร่ำ จะเริงร่าระบำฝากรักห่วง จะเสกสรรปั้นแต่งจริงหรือลวง หยิบดาวดวงมาหว่านโปรยประดับใจ พุดพัดชาสาวบ้านนาอธิษฐาน ตราบชั่วกาลรักคงมั่นฝันไสว หมายฝากน้ำค้างคำธรรมสอนใจ และจะไม่ทำร้ายใช้ปลายปากกา เพียงฝากละมุนละม่อมถนอมภักดิ์ ซึ้งค่านักลมหายใจล้ำเลอค่า ได้เกิดมาใต้ร่มรัตน์กษัตรา ในพสุธาสุวรรณภูมิ์พุทธิ์ดุจดั่งทอง เราพบกันในเส้นทางสายดอกไม้ ได้ชิดใกล้ฝากฝันวันเราสอง เกี่ยวก้อยกันดั่งน้องพี่คอยประคอง สู่เรืองรองแห่งจิตนิจนิรันดร์ ผลิดอกที่ตาแล้วมาบานเบ่งที่ใจ ฉันกำลังซุกตัวนอนนิ่งๆ หลับตา และฟังเพลง มนต์รักดอกคำใต้ ของพี่แจ้ ด้วยหวานหวาม ในอารมณ์ฝันละมุน ด้วยคิดถึงใครบางคนที่รักสุดหัวใจ *มนต์รักระริน เปรียบดังนกน้อยบิน เหินลอยไปสู่เวหา. ความรักก็คือบุปผา ผลิดอกที่ตาแล้วมาบานเบ่งที่ใจ* นาทีที่ได้ยินถึงบทงดงามนี้ ต้องหยิบปากกามารจนาเรื่องนี้ ด้วยลึกซึ้งถึงใจ โดนใจซะเหลือเกินแล้ว ใช่เลย!.... ระหว่างเรา.. ความรักก็คือบุปผาผลิดอกที่ตา ที่ผ่านงานที่รัก ซาบซึ้งใจ..พอกัน.. ยากยิ่ง.. ที่ใครจะหยั่งถึงและเข้าใจ ความลึกซึ้งนี้ นอกจาก ผู้ที่จะมีใจดวงพิเศษดังดวงเดียวกัน จะแลเห็นในงามในงานนั้น... และ.... ที่รัก นาทีนี้มันมาบานเบ่งที่ใจ... ผลิดอกออกช่อไสว กลางใจสวยใส ช่างงามงด หมดจดใจ ราวกับ.. จะบานหวานรับแสงตะวันอ่อนอุ่นในยามเช้า ถามตัวเอง?..เสมอมา นิยายรักของฉันทุกเรื่องราวที่รจนา มักจบลงด้วยบทสุดท้าย ที่ความโศกตรมรานร้าว และการจากพราก..ลับลา... ในวันนี้... ก็ยังคงมีคำถาม..คาใจ... แล้ว ฉันจะเขียนนิยายฝัน เรื่องรักนี้จบลงณ..ที่ใดกันเล่า เพื่อเราสอง..มิให้ช้ำตรมทุกข์ทนจนเกินไป คำตอบ..ตามมา..นะเวลานี้..นะที่รัก หากเราสองเข้าใจโลกสับสน ที่หมุนวกวน ยอกย้อน ลวงหลอนหลอกใจ. อย่างผู้ที่เข้าใจชีวิตดีพอ เราก็จะจบด้วยการ มิร้องขอเมตตาจากฟ้ามากเกินไป กว่าการได้ฝันร่วมกัน ใช้คืนฝันวันแสนสุขแสนดี อย่างคุ้มค่าทุกนาที ให้มี.. แต่อิ่มเอมหวานหอม ดังดอกทานตะวันที่จะบานรับตะวันในยามเช้า ด้วยใจดวงดีที่มิสิ้นฝัน สิ้นหวัง ด้วยพลังใจแสนดี ที่จะมีเราเคียงข้างกันไปในหัวใจ อย่างโอบเอื้ออุ่น และ.. อย่างผู้กล้าที่รู้ตน ฉันขอมอบ *ดอกรักและดอกบาน ไม่รู้โรย* มอบให้กับเธอ..ผู้เป็นที่รัก ขอให้ดอกไม้ฝันแห่งรักเรา บานหวานหอม ณ กลางใจเงียบงามของกันและกัน ในเวิ้งฝัน อันหาที่สุดมิได้..นะดวงใจ!
14 สิงหาคม 2552 17:27 น. - comment id 1027090
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem107599.html แผ่นดินสวรรค์ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem68585.html ฟ้าพุทธภูมิ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem84021.html ในอ้อมโอบแห่งพระพุทธาหัตถาสวรรค์..!
14 สิงหาคม 2552 20:53 น. - comment id 1027182
งามตระการ กานท์กลอน สอนชีวิต มิถูกผิด คิดเขียน เวียนตามถ้อย ให้ภิรมย์ สมจินต์ ถวิลคอย ร่วมเรียงร้อย สอยคำ ลำนำงาม
14 สิงหาคม 2552 23:55 น. - comment id 1027236
หลงเพ้อละเมอหาว่างามสม พร่างภิรมย์สมจินต์รินภาษา แม้นฟ้าห้วงสรวงใดในดารา ร่ายอักษราลิขิตนิมิตงาม ผมก็หลง เลยแหละครับ เลยขอมาร่วมร่าย ด้วยคนนะครับ ท่านลาน
15 สิงหาคม 2552 08:24 น. - comment id 1027276
หายไปจากบ้านนี้นานเลยนะคะ สบายดีไหมเอ่ย ร่ายคำได้สวยงามเหมือนเดิม
15 สิงหาคม 2552 10:02 น. - comment id 1027303
หวานละมุนละไมมาเชียวครับ ท่านลานเทวา
16 สิงหาคม 2552 00:52 น. - comment id 1027473
16 สิงหาคม 2552 10:18 น. - comment id 1027536