ขอเชิญชวนผู้แพ้รักพักที่นี่ ที่ที่มีชายคาให้อาศัย ให้เธอหลบร้องไห้ไม่อายใคร มีหัวไหล่รองรับซับน้ำตา เพราะรู้จักรักร้าวรานผ่านมาก่อน เพราะเคยนอนค่อนกลางคืน ตื่นผวา เพราะนานแล้ว หนามรักยังปักคา จึงเห็นค่าใจที่ร้าว ปานดาวดวง เป็นดาวเคราะห์เพราะรอแสงแห่งดาวอื่น ยามกลางคืนแสงหรุบหรู่อยู่บนสรวง คอยสะท้อนแต่แสงรักเก็บตักตวง คอยแต่ล่วง จะลาลับอับแสงไป ที่จริงแล้วทุกคนเล่าเป็นดาวฤกษ์ มีสิทธิเบิกแสงจ้าออกมาได้ ค่อยๆก้าวทีละขั้นอย่างมั่นใจ เตือนตนให้มีแสงแห่งตัวเอง เขาไม่รักก็ช่างเขาเราไม่สน ไม่ต้องทน ยอมรับเขาเข้าข่มเหง แสงน้อยๆค่อยฉายไปไม่ต้องเกรง เรืองบรรเลง เพลงแสงแห่งสุขงาม มาเถิดหนามาผ่อนพักมีตักหนุน มีไออุ่น ไม่ตอกย้ำมีคำถาม คอยเติมหวังพลังใจให้ทุกยาม จะบ่งหนามตำใจให้ด้วยรัก..
13 พฤษภาคม 2552 17:23 น. - comment id 983831
:) ขอแค่มีผู้รับฟังก็ยังดี..บางทีก็คิดอย่างนี้แหละ...เวลาอกหัก..
14 พฤษภาคม 2552 06:42 น. - comment id 984297
กินใจผู้เคยพ่ายแพ้...แต่ บนข. ไม่เคยมีความรัก เลยไม่ต้องพ่ายแพ้...
14 พฤษภาคม 2552 17:44 น. - comment id 984611
สวัสดีค่ะ แวะเวียนมาสักพักค่ะ แต่ไม่มีแล้วนะคะน้ำตาสำหรับวันนี้