มองเส้นทางทอดไกลสุดปลายฟ้า รอคนกล้าก้าวเดินเผชิญผ่าน อาจจะไม่ราบเรียบเนียบเนียนตระการ อีกกันดารอยู่บ้างระหว่างทาง มีมรรคาให้ก้าวสืบสาวต่อ ดีกว่าท้อแท้จิตคิดหม่นหมาง จะกี่ยุคสุขปนทนทุกข์พลาง ช่วงระหว่างชีวิตลิขิตบรรเลง ยิ่งอยู่ไกลไทยแลนด์แสนลำบาก ยามทุกข์ยากปัญหามาข่มเหง ต้องยืนหยัดหัดตนด้วยตนเอง มิใช่เก่งแต่ต้องประคองตน เขียนกลอนกานท์ผ่านใจให้ฉุกคิด ว่าชีวิตมิง่ายให้ฝึกฝน รวมความหวังตั้งใจใฝ่อดทน สู้ตั้งต้นวันนี้พอมีทาง บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒ เมษายน ๒๕๕๒
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 3 เม.ย. 2552 04:06 น. - ID 124753 
1519
4
0
3 เมษายน 2552 07:13 น. - comment id 969902
เป็นบทกวีที่ให้กำลังได้ดีทีเดียวค่ะ
3 เมษายน 2552 10:45 น. - comment id 969949
สวัสดีค่ะชีวิตต้องสู้ค่ะ หากยอมไปซะหมดก็จะเป็นตัวเราเองที่จะลำบาก เป็นกำลังใจให้นะคะ
3 เมษายน 2552 11:44 น. - comment id 969975
สู้อยู่ค่ะ สู้จนไปต่อบ่ไหวพู้นล่ะจ้า ลองเทือกะลืมให้กำลังใจเจ้าของคือว่าแหละค่ะ
3 เมษายน 2552 17:11 น. - comment id 970139
สู้ๆๆค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
