ฉันรู้คนดีว่าเธอเหนื่อย ค่อยค่อยเรื่อยเรื่อยอย่าหักโหม อย่าไปสนใส่ใจให้ครึกโครม มองไปที่แสงจากโคมนั่นไงไฟ ฉันจุดไว้ให้เธอนะที่รัก จงประจักษ์ถึงแสงที่สุกใส นั่นแหละคือชีวิตอย่าคิดไกล ทำนาทีนี้เต็มที่ไว้แล้วดีเอง โรคมันไม่ร้ายแรงอะไรหรอก อย่าไปเชื่อคำใครหลอกนะคนเก่ง กำลังที่มากล้นจากตนเอง จะบรรเลงทำนองรักให้พักใจ จะกี่ปีเดือนวันที่จะอยู่ มันไม่สู้อยู่อย่างมีความหาย เชื่อในตัวของจิตไม่เคยตาย หากแต่ยังคงแหวกว่ายในวังวน แม้ว่าเธอเหลือลมที่หล่อเลี้ยง ให้หายใจเข้าเพียงแค่หนึ่งหน แต่ถ้าไม่ย่อท้อรู้ค่าตน ก็ไม่เสียชาติแห่งคนที่เกิดมา จงระลึกนึกถึงคุณความดี ที่เคยมีเคยทำไว้ทั่วหล้า ระลึกคุณบิดรและมารดา จบด้วยองค์ศาสดาประจำใจ เพียงเท่านี้ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว ใจที่เคยกรอบแกร่วกลัวหวั่นไหว จะมลายหายไปสิ้นเพียงอึดใจ สงบไว้แล้วไปดีเถิดที่รัก
22 ธันวาคม 2551 23:21 น. - comment id 927577
อย่ามาบอกทางให้เลยยังไม่อยากตายง่ะ
22 ธันวาคม 2551 23:30 น. - comment id 927580
เห็นด้วยครับ แต่ยังไม่อยากไปน่ะครับ ไว้เมื่อถึงเวลาสมควรแล้วคงยากหลีกเลี่ยงแล้วจะทำตามครับ 555
23 ธันวาคม 2551 10:44 น. - comment id 927680
ชอบข้อความฝากถึงจังค่ะ
23 ธันวาคม 2551 16:05 น. - comment id 927794
ยอดเยี่ยมจริงๆเป็นสัจธรรมโดยแท้หลากหลายความรู้สึกนะคะให้ทั้งความไพเราะและที่สำคัญคือพลังใจค่ะช่างเข้าถึงจริงๆค่ะชอบมากเลย
23 ธันวาคม 2551 16:51 น. - comment id 927848
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะคะ
23 ธันวาคม 2551 18:26 น. - comment id 927901
ความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัว แต่การอยู่ที่ทรมาน กลับเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่า เพียงแต่ว่าเลือดเนื้อของเรา พ่อแม่เป็นผู้มอบให้ ไม่อาจตัดใจทำลายเองได้จริงๆ ครับ
24 ธันวาคม 2551 12:38 น. - comment id 928401
ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ