หากท้องฟ้าเธอไร้ดาวพราวพรายแสง กายสิ้นแรงใจล้าพาท้อถอย นภากว้างรางเลือนเหมือนเลื่อนลอย เธอเฝ้าคอยดาวเดือนเคลื่อนคล้อยมา แม้นฟ้ากว้างว่างเปล่าและเหงาเงียบ ลมเย็นเยียบหนาวสั่นหวั่นผวา ความมืดมนหม่นหมองครองชีวา เธอเหว่ว้าสิ้นดีไม่มีใคร ขอแต่เพียงจดจำค่ำคืนนั้น รอถึงวันเดือนดาวสกาวใส คงซาบซึ้งถึงความต่างหว่างฤทัย แท้เพียงใจไหวหวั่นเท่านั้นนา ฟ้าข้างขึ้นข้างแรมแต้มแต่งสี ดั่งชีวีหวานขมบ่มศึกษา หวังเธอแจ้งแทงทะลุสู่สัจจา มาตรแม้นฟ้าเปลี่ยนไป ใจคงเดิม
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 21:00 น. - ID 121119 
1323
4
0
8 ธันวาคม 2551 05:31 น. - comment id 922049
ช่างตราตรึงหัวใจคนอ่านได้กระไรเช่นนี้ ซาบซึ้งเหลือเกิน โอ วิเศษแท้ ในบทกลอน ให้ทุกรสค่ะ ชอบบทกลอนนี้จริงๆ เดี๋ยวจะกลับมาอ่านอีกค่ะ
8 ธันวาคม 2551 11:14 น. - comment id 922156
ไม่ว่าอะไรๆ จะเปลี่ยนไปแค่ไหน แต่มีสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนไป นั่นคือ หัวใจยังคงเดิม ชอบมากเลยคะ
8 ธันวาคม 2551 13:07 น. - comment id 922226
มั่งคงดีจังเลย
10 ธันวาคม 2551 13:26 น. - comment id 922891
ซาบซึ้ง..ซาบซึ้ง..... มาเม้นให้แล้วนะคะ
11 ธันวาคม 2551 21:41 น. - comment id 923271
คีตากะขอขอบคุณทุกความรู้สึกคับ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
