ถึง......ที่รักฟากฟ้า ไกลกัน เธอ....ที่เคยผูกพัน ชิดใกล้ ผู้.......เป็นดั่งชีวัน เลอค่า เป็น...ดั่งดวงตาไซร้ ของข้าเนอนา ดวง....ใจอยู่ไกลโพ้น แดนดิน ใจ......พี่ห่วงยุพิน ยิ่งล้ำ อยู่.....เย็นเป็นสุขจินต์ ดีไหม เสมอ..มั่นปองคิดย้ำ แต่เจ้าคนเดียว มิ.......มีเพียงสักครั้ง ในจิต เคย...ที่จะใกล้ชิด อื่นผู้ เปลี่ยน..ใจคู่ชีวิต เป็นอื่น เลยนา ไป.....เถอะเรียนให้รู้ จบแล้วหวนคืน
กิตติเวทย์ 2 ธ.ค. 2551 10:20 น. - ID 120974 
1024
2
0
2 ธันวาคม 2551 11:39 น. - comment id 920478
มาอ่านกลอนก่อนทานข้าว
2 ธันวาคม 2551 17:47 น. - comment id 920642
แต่งโคลงได้ดีทุกครั้งเลยคับ
2 ธันวาคม 2551 19:46 น. - comment id 920666
ชอบโคลงจัง...พยายามแต่งหลายครั้งถูกหัวเราะแกมเยาะหยันเล็กๆจากคนแดนไกลเสมอ....รักแล้ว รักเลย มิเคยเปลี่ยน....ให้หัวใจไปแล้วไม่ขอรับคืน จะเอาไปทำอะไรก็ตามใจ...อิอิ...เหมือนกันหรือเปล่านะคุณลุงเวทย์.
3 ธันวาคม 2551 10:26 น. - comment id 920771
อยากแต่งโคลงดูบ้างจัง จะลองฝึกดูค่ะ
3 ธันวาคม 2551 13:23 น. - comment id 920846
ชอบจังคะ รู้สึกอบอุ่นดีจัง
3 ธันวาคม 2551 14:14 น. - comment id 920871
แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ น้าเวทย์
3 ธันวาคม 2551 15:44 น. - comment id 920919
เป็นน้าเหรอ นึกว่าเป็นลุงซะอีก
3 ธันวาคม 2551 20:46 น. - comment id 920987
เพราะมากมายเลยค่ะอยากแต่งได้ยังงี้มั่งจัง ^^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
