วสันต์โปรย หมู่พฤษา พาฉ่ำชื่น เย็นระรื่น ฝนริน สิ้นหวั่นไหว ยามรุ่งสาง น้ำค้างพราว หนาวทรวงใน เห็นหัวใจ ที่จริงแท้ แม้อำพราง บนความจริง ที่ยั่งยืน ตื่นจากฝัน พราวอำพรรณ ส่องมา เมื่อฟ้าสาง มือจับมือ ใจคู่ใจ ในเส้นทาง ยามฝนจาง พบร้อยยิ้ม ยังพริ้มพราย แม้เราเปียก หนาวสั่น กันทั้งคู่ แต่ยังดู เราไม่ทุกข์ สุขดั่งหมาย มองหยาดฝน หล่นมา ทั่วฟ้าพราย ขจรจาย ไอรักอุ่น เกื้อหนุนเรา แม้อยู่ไกล ไร้กรอบ ครอบความฝัน จะมีกัน เพียงสองใจ ในคืนเหงา ไม่มีวัน ลืมตำนาน หวานรักเรา ฝากลมเบา กระซิบสั่ง สู่ฝังใจ.....ของคนดี ทิพย์โนราห์ พันดาว
18 พฤศจิกายน 2551 17:46 น. - comment id 915116
ฝนตกทางนี้หนาวใจถึงบ้านโน้น.. บ้านโน้นคือฝั่งโขงบ้านพี่เลย..
18 พฤศจิกายน 2551 18:38 น. - comment id 915137
ฝนกำลังตกพรำๆพอดีเลยค่ะพี่ทิพย์โนราห์ สบายดีไหมคะ หายไปนานเลย เนอะ....
18 พฤศจิกายน 2551 20:39 น. - comment id 915180
หวัดดีครับ... วันนี้ที่ทำงาน ที่ชลบุรี ฝนตกมาโครมใหญ่เช่นกัน ตอนเย็น... แวะมาเยี่ยมครับ...และมารับกลอนเพราะๆ ด้วย
18 พฤศจิกายน 2551 23:46 น. - comment id 915294
... เพราะมากมาย... ใครคนนั้นคงสุขใจไม่ต่างกันนิ.. เอาใจช่วยหล่ะเด้อ
19 พฤศจิกายน 2551 17:32 น. - comment id 915581
ฝนโปรยปรายคล้ายม่านผ่านผืนฟ้า ฝนโปรยมาคราใดใจวาบหวาม ฝนแห่งรักปักทรวงมาทวงตาม ทุกโมงยามตามฝันฉันและเธอ ก็ เรา มี กัน อยู่ เพียง สอง คน โรแมนติก จังเลยเจ้าค่ะ