จันทร์เสี้ยว เดี่ยวโดด ที่โขดผา เพียงพา ดวงจิต ที่คิดถึง บนดอย คอยรัก ด้วยคะนึง ค่ำจึง ซึ้งยัง คงเฝ้ามอง หวังเพียง เคียงใจ ให้คิดชื่น คงยืน จ้องจันทร์ ในวันหมอง จากไกล ไปกรุง ด้วยมุ่งปอง เรียกร้อง ครรลอง ธิปไตย ณ ฝั่ง ทำเนียบ ก็เปลี่ยวเปล่า ร้อนผ่าว กลับหนาว ได้ไฉน จากดอย คล้อยสาว มาแสนไกล ร้อนกาย แต่ใจ หนาวทุกวัน ร้อยหก สิบวัน ที่พลันจาก พลัดพราก มากรุง มุ่งสานฝัน ธิปไตย ใต้ฟ้า จอมราชันย์ มองจันทร์ บรรเทา หนาวรักคลาย
31 ตุลาคม 2551 10:22 น. - comment id 908953
31 ตุลาคม 2551 11:27 น. - comment id 908969
เพาะมากพันธมิตรเป่าอยู่ส่วนไหนเอย
31 ตุลาคม 2551 11:36 น. - comment id 908973
31 ตุลาคม 2551 12:34 น. - comment id 908989
กลอนเหงาดีนะครับ
31 ตุลาคม 2551 19:33 น. - comment id 909093
คนอื่นให้แค่สาม ฉางน้อยให้ตั้งห้านะคะ ปรบมือๆๆ อิอิ