แสงเทียนแห่งความหวัง

กฤตศิลป์ ชินบุตร

๏ เปลวเทียนวูบดับม้อด..........เกรียวควัน ฟุ้งเฮย
เศษแห่งซากความฝัน............หมดเชื้อ
นัยน์หวามหวาดภาพอัน..........สะเทือนจิต
มืดมิดไร้ผู้เกื้อ........................โอบเอื้อส่องทาง
๏ ค่ำคืนวันฟ้าดับ...................ดาวเด่น จรัสนา
บ้านป่าครูจากเร้น.................เด็กน้อย
แม้นดาวนิดฤาเห็น...............ริบหรี่ หวังเฮย 
ครูจากคอยละห้อย.................หล่นฟ้าดาวไกล
๏ วาดหวังจากรุ่งเช้า..............คอยครู
อุทิศตนมวลผู้........................ใฝ่รู้
ไพรพฤกษ์แว่วเสียงกู่............ร้องเพรียก
ลมเรียกครูหาญสู้...................มั่นสร้างอุดมการณ์
๏ แม้นเทียนเล่มน้อยนิด.......ห่าฝน 
บ้านป่าจักกันชน.....................ปกป้อง
เถิดครูอย่าร้อนรน..................หนีจาก ไกลนา
สร้างป่าให้ชนพร้อง.................เพื่อสร้างผองชน
๏ แสงพร่างทางย่างไซร้...........เลือนราง
เทียนหรี่แสงเบาบาง................โอบไว้
แห่งฟ้าจวบฟ้าสาง....................หวังวาด
ความคาดหวังย่อมได้...............เด็กน้อยคอยรอ ๚ะ๛
				
comments powered by Disqus
  • ฝากฝัน

    17 สิงหาคม 2551 02:44 น. - comment id 886610

    36.gif36.gif36.gif
    งดงามครับ..เพราะด้วยจริงๆ
    
    คือผู้สร้างสว่างแท้....คุณครู
    โอบจันทร์ตะวันพรู...เปล่งแสง
    ชั้นชนบ่พ้นครู....สอนแฮ
    กาลนี้ไร้สิ้นแรง...อ่อนล้า..เหลือเกิน
    
    แต่ไปไม่รอดจริงๆครับ...อิอิ..ไม่พลิ้ว....
    "จะตีสามแล้ว..นอนก่อนนะครับ"
  • นิมิตรา

    17 สิงหาคม 2551 04:15 น. - comment id 886622

    1190044207.jpg
    
    f2ong.jpg
  • ฟา

    17 สิงหาคม 2551 04:43 น. - comment id 886625

    36.gif
    แม้เป็นเพียงแสงเทียนที่วูบไหว
    หาได้ทนเท่าแสงไฟเมืองใหญ่ได้
    แต่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร
    แสงเทียนดังแสงแห่งใจที่นำทาง
    6.gif
    ในห้วงแห่งความมืดมิดสนิทนั้น
    แม้เพียงแสงแห่งไม้ขีดไฟเล็กๆ ย่อมส่องสว่าง
    ยิ่งเป็นแสงเทียนที่ยาวนานและสว่างกว่ายิ่งนั้น
    ย่อมเป็นทั้งความสว่างความหวังกำลังใจไออุ่นให้คนมืดมิดได้มากมาย
    59.gif
  • เพชรริน

    17 สิงหาคม 2551 05:38 น. - comment id 886626

    41.gif41.gif41.gif16.gif1.gif
  • ครูกระดาษทราย

    17 สิงหาคม 2551 09:27 น. - comment id 886709

    candleco7.gif
    
    ส่งแสงเทียนมาช่วยเพิ่มความสว่างค่ะ36.gif
  • จ่าน้อย

    17 สิงหาคม 2551 09:47 น. - comment id 886724

    ดวงจันทร์วันเพ็ญนั้นสว่างจ้า
    ส่องแสงมายังโลกให้สดใส
    ให้มนุษย์ได้ชมอย่างสมใจ
    แต่เมื่อมีราหูอมจันทร์ เป็นวันมืด
    
    36.gif36.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 10:10 น. - comment id 886755

    ขอบคุณกำลังใจ
    
    ที่ฝากฝันมีให้
    
    งดงามด้วยน้ำใจ
    
    ซาบซึ้งเกินรำพัน
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 10:13 น. - comment id 886759

    ขอบคุณนิมิตรา
    
    ปรารถนาให้ความหวัง
    
    เด็กน้อยร้องดังดัง
    
    ให้ครูยั้งคิดถึงเทอญ
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 10:15 น. - comment id 886762

    ขอบคุณ ฟ้า ที่เป็นฟ้าให้เด็กไพร
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 10:17 น. - comment id 886763

    เสียงปรบมือ เพชรริน
    
    เป็นเสียงพินลำนำขาน
    
    เพียรสร้างคือผลงาน
    
    ผลิไม้บานกระจ่างกมล
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 10:19 น. - comment id 886766

    ขอบคุณครูกระดาษทรายนะครับที่ยังเปล่งแสงเพื่อเด็กไทยเสมอมา
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 10:21 น. - comment id 886768

    ครับผม คุณจ่าน้อย ด้านสว่างยังมีด้านมืด
    
    เช่นอาทิตย์ยังมีจุดบอด แต่ให้เราจุดแสงลดจุดมืดนั้นเถิด
  • ไหมแก้วสีฟ้าคราม

    17 สิงหาคม 2551 10:48 น. - comment id 886780

    แด่ น้องกฤตศิลป์ฯ
          พี่ไหมแก้วฯขออนุญาตถามค่ะว่า
          ทำไมแต่งเก่งจัง  อายุเพียงแค่นี้
          ขณะนี้เรียนอยู่ที่ไหน
          น้องคงชอบอ่านหนังสือมาก
          และคงเก่งคอมฯด้วย
          พี่เม้นท์ในนี้เพื่อเพื่อนกลอนท่านอื่นจะได้ทราบด้วย
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 11:42 น. - comment id 886795

    ยินดีและดีใจตอบครับพี่ไหมแก้วฯ
    
    ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยขอนแก่น
    
    คณะศึกษาศาสตร์ สาขาการสอนภาษาไทย
    
    ชั้นปีที่ 3 ครับ
    
    แรกเริ่มนั้นผมก็มิได้สนใจกลอนกานท์อะไรมากนัก เพราะผมชอบวิทยาศาสตร์มากกว่าแต่ผมสอบเข้าคณะวิทยาศาสตร์ไม่ได้(ได้โควต้าสองที่คือมมส.และม.อุบลแต่อยากเรียนม.ขอนแก่นจึงตั้งหน้าตั้งตารอ) ท้ายสุดก็เลยติดคณะศึกษาศาสตร์ ตอนแรกก็สงสัยว่ามันใช่ทางของเราไหม เราจะอยู่กับมันได้หรอ ช่วงนั้นผมมีแนวความคิดว่าจะไปเรียนรามฯให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ในใจลึกๆผมก็ชอบภาษาไทยบ้าง จึงตัดสินใจลองสักตั้ง และก็ล่วงเลยมมาถึงวันนี้ ผมกล้าเชิดหน้าไม่อายฟ้าก้มหน้าไม่อายดินในสิ่งที่ผมเป็น
    
    ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากคนหนึ่ง แต่ก่อนหน้าผมจะอ่านพวก นวนิยาย เรื่องสั้น และพวกสารคดี เป็นส่านใหญ่ พวกบทกวีทั้งหลายนั้นไม่เคยซาบซึ้งอรรถรสเลย ผมบอกตามจริงว่าก่อนนั้น(ม6.)ไม่รู้จักแม้อุชเชนีคือใคร อักคาร เนาวรัตน์ เป็นใครแท้ไม่แน่ใจ
    ผมมีนักเขียนในดวงใจเพียงสองคนเห็นจะได้ คือลาว คำหอม และคำพูน บุญทวี
    
    พอปีหนึ่งผมตั้งใจว่าจะเอาดีทางด้านภาษาตั้งทำให้ดี จึงอ่านหนังสือที่ดี เช่นหนังสือซีไรต์ และของนักเขียนนักกวีดังๆ ผมยิ่งเพิ่มความรักและลุ่มหลงในการอ่านและชื่นชอบนักเขียนเหล่านั้น
    
    ปีสองผมก็เริ่มเขียนกลอน เป็นกลอนกล่อมนอน เขียนติดๆขัดๆเพราะไม่เพราะธรรมดา
    ผมจึงอ่านศาสตร์การเขียนจากตำราและข้อแนะนำจากนักเขียน มาใช้
    
    การเรียนรู้ของผมจึงมาจากสองทางคือ
    ศาสตร์จากตำรา
    และศิลป์จากงานเขียนในบรรณพิภพนี้
    
    และผสานสองส่วนเป็นตัวกฤตศิลป์ในวันนี้
    
    ถือว่าผมเริ่มต้นในถนนสายนี้เป็นเวลาสองปีกว่า และจะก้าวต่อไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ
    
    และท้ายสุดผมยังเป็นนกน้อยเริ่มหัดบิน ปีกอ่อน ยังบินถูกบินผิด ต้องขอให้เพื่อนๆพี่ๆน้องกลอนทุกท่านช่วยชี้แนะด้วยนะครับ
  • ไร้อันดับ

    17 สิงหาคม 2551 11:59 น. - comment id 886804

    11.gif
    เขียนได้ดีน่ะครับ
    สักวันวงการศึกษาคงได้
    ต้อนรับครูดีๆ ที่มีอุดมการณ์
    อย่างคุณ เพิ่มขึ้นอีกสักคนครับ11.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 13:07 น. - comment id 886820

    ขอบคุณมากครับ พี่ไร้อันดับ 
    
    ที่มีกำลังใจให้เสมอ
    
    29.gif29.gif29.gif29.gif
  • ฝากฝัน

    17 สิงหาคม 2551 13:43 น. - comment id 886845

    36.gif36.gif36.gif
    แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง..
    
    ...น้องชาย..จุดเด่นของคุณคือการพยายามเรียนรู้...
    ..และรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตัว.....
    นักเขียนหลายคน..เก่งมากๆ..แต่มักพกความ
    อหังการ์...หยิ่งยโส..จนเกินเหตุ..ก็ใช่ว่าประสบความสำเร็จ...เพราะไปตรงไหนสามารถสร้าง
    ความเกลียดชังได้ตลอด
    
    ...อย่าลืม..คนเก่ง..ไปไม่รอดหรอกหากไม่ดี
    แต่..คนดี..จะอยู่รอดแม้ไม่เก่งก็ตาม
    
    ....อยากบอกว่า..คุณรักษามันไว้ให้ดีนะ...
    สิ่งที่มีอยู่ในตัวคุณ...เพราะ.มันจะเป็นใบเบิกทางให้คุณ..ในอนาคต
    
    ด้วยรัก..ไอ้น้องชาย
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 14:39 น. - comment id 886872

    จากรัก ของน้องชาย
    
    ถึงพี่ฝากฝัน ที่เคารพ
    
    คำสอนของพี่นี้ ผมจะนำมาเป็นคติเตือนตน วันใดที่ผยอง ลำพองตน คำพี่จะดลให้รู้สึก วันใดล้าคำพี่จะปลอบประโลม 
    
    ผมจะรักษาสิ่งที่ดีงามให้คงอยู่ และพัฒนาสิ่งด้อยให้ดีขึ้น
    
    ขอบคุณพี่ฝากฝันอีกครั้งครับ
  • หมึกมรกต

    17 สิงหาคม 2551 16:28 น. - comment id 886925

    แวะมาทักทาย
    
    เราศิษย์เก่า มข ครับ
    
    
    กฤตศิลป์รินหยาดถ้อย  .....รจนา
    หวังจุดเทียนศรัทธา............สว่างพื้น
    อุดมการณ์เพื่อประชา...........สานต่อ
    เด็กเด็กต่างใจชื้น................กระหยิ่มแย้ม...หฤหรรษ์
    
    
    
    
    31.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 16:32 น. - comment id 886927

    ยินดีที่ได้รู้จักพีหมึกมรกตมากครับ
    33.gif33.gif
  • อัสสุ

    17 สิงหาคม 2551 16:56 น. - comment id 886933

    ครูจะสอนให้เราในทางที่ถูกต้องและดีงาม
  • ญาณรวี

    17 สิงหาคม 2551 18:09 น. - comment id 886969

    เพราะจังครับผม16.gif29.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 19:19 น. - comment id 886989

    ขอบคุณ คุณอัสสุ ที่ร่วมนำทาง
    
    29.gif29.gif29.gif29.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 19:20 น. - comment id 886991

    คุณญาณรวี 
    
    ขอบคุณกำลังใจนี้อย่างซาบซึ้งครับ
  • ดอกบัว

    17 สิงหาคม 2551 20:07 น. - comment id 887007

    ครูคือผู้ต่อเติมแต่งเสริมสร้าง
    วาดหวังศิษย์สร่างงามไสว
    ประสิทธิ์พร่างทางสวยด้วยสายใย
    อุทิศตนให้ความรู้สู่เด็กเพียร
    
    สวัสดีค่ะ คุณกฤตศิลป์ ชินบุตร
    ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ
    
    
    36.gif46.gif
  • อัลมิตรา

    17 สิงหาคม 2551 20:52 น. - comment id 887035

    อัลมิตราพบว่า โคลงที่คุณเขียนมีหลุดผังอยู่บ้าง  
    จึงขออนุญาตและขอพื้นที่อธิบายเล็กน้อยเพื่อจุดเริ่มต้นที่ดีต่อกัน
    ถ้าอย่างไร ก็อย่าคิดว่าเป็นการก้าวก่ายหรืออวดรู้ อวดภูมิเลยนะคะ
    และถ้าคุณไม่พึงประสงค์ในคำอธิบาย อัลมิตราก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ
    
    ตัวอย่าง
    
    ๏ ค่ำคืนวันฟ้าดับ...................ดาวเด่น จรัสนา
    บ้านป่าครูจากเร้น.................เด็กน้อย
    แม้นดาวนิดฤาเห็น...............ริบหรี่ หวังเฮย 
    ครูจากคอยละห้อย.................หล่นฟ้าดาวไกล
    
    
    ๏ วาดหวังจากรุ่งเช้า..............คอยครู
    อุทิศตนมวลผู้........................ใฝ่รู้
    ไพรพฤกษ์แว่วเสียงกู่............ร้องเพรียก
    ลมเรียกครูหาญสู้...................มั่นสร้างอุดมการณ์
    
    ** หลักง่าย ๆของโคลงสี่สุภาพ คือ 
    บังคับตำแหน่งคำสุภาพ 4 แห่ง และในจุดคำรับสัมผัส เป็นคำสามัญ
  • หมึกมรกต

    17 สิงหาคม 2551 21:26 น. - comment id 887056

    เพื่อย่นระยะเวลาการศึกษาเชิงโคลง
    
    แนะนำให้ กฤตศิลป์เข้าไปอ่านที่บ้านอาจารย์พี่
    
    ตามนี้นะครับ
    
    http://drnui.com/forum/viewthread.php?tid=18
    
    ท่านอัลมิตรา ศิษย์พี่ผู้ดูแลระบบ อยากจะให้เข้าใจถ่องแท้ก่อนเขียนโคลงนะครับ เพราะมีคนดูถูกว่า บ้านหลังนี้ไม่มีการพัฒนา เขียนกันผิดๆถูกๆ สนุกสนานไปวันๆ  
    
    ให้เข้าใจเจตนาด้วยนะครับ
    
    ขอเป็นกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานต่อไป
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 21:27 น. - comment id 887057

    ขอบคุณที่คุณดอกบัวเข้ามาเยี่ยมชมครับ
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 21:31 น. - comment id 887058

    ขอบคุณความปราถรนาดีจากคุณ อัลมิตรายิ่ง
    
    ผมจะพยายามเรียนรู้เพื่อการพัมนาต่อไปครับ
    
    หากไม่ได้พี่ชี้แนะผมคงต้องลองผิดลองถูกอีกนานครับ
    
    29.gif29.gif29.gif29.gif29.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 21:33 น. - comment id 887059

    ขอบคุณพี่หมึกมรกตมากครับที่ชี้ทางสว่างให้กฤตศิลป์ครับ
    
    29.gif29.gif29.gif29.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 21:46 น. - comment id 887061

    พี่หมึกมรกตครับ กฤตศิลป์เข้าใจเรื่องคำสามัญแล้วนะครับ 
    
    ต่อไปจะระวังให้จงหนักที่เดียว
    
    วันนี้ผมดีใจที่สุดที่ได้เรียนรุ้จากข้อผิดพลาดของตน
    
    ผมจะพัฒนาต่อไปนะครับ
  • นิลวรรณ

    17 สิงหาคม 2551 22:06 น. - comment id 887073

    แวะมาศึกษาโคลงจากผู้รู้ค่ะ
    ไม่สันทัดเลยไม่กล้าแต่ง
    ชื่นชม ผู้ที่เห็นคุณค่าของภาษาไทยค่ะ
    36.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    17 สิงหาคม 2551 22:33 น. - comment id 887090

    แค่คุณ นิลวรรณ
    
    ไม่มีใครรู้มาแต่เกิด เก่งมาแต่ชาติปางก่อน
    
    แต่ต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ ตัวกฤตศิลป์เองก็ด้อยประสบการณ์มากเหลือเกิน จึงพยายามเรียนรุ้เพื่อพัฒนาตนต่อไครับ
    
    ขอบคุณที่ร่ามใจรักษ์ภาษาไทยอย่างยิ่งครับ
  • ยาแก้ปวด

    17 สิงหาคม 2551 23:01 น. - comment id 887095

    เปรียบประทีปสว่างจ้า     ดวงตา
    สอนสั่งด้วยกรุณา           จึ่งแจ้ง
    แรงไฟส่องนำพา           ปราชญ์เปรื่อง
    สติเกิดบ่ต้องแสร้ง        ฉลาดล้ำก้าวไกลฯ
    
    46.gif59.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    18 สิงหาคม 2551 00:20 น. - comment id 887113

    ขอบคุณ คุณยาแก้ปวดมากครับ สำหรับการแฟร้อนๆเช้า(ดึกนี้)
  • วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

    18 สิงหาคม 2551 17:54 น. - comment id 887303

    ไพเราะ มีความหมายจริงๆครับ
    เอาเพลงเนื้อหาสาระดีๆมาฝากนะครับ 
    
    Title : ครูบนดอย
    Artist : ธารทิพย์ ถาวรศิริ
    
    หวีดหวิว...วังเวงเพลงแห่งพนา
    ที่อยู่บนดอยเสียดฟ้า ยากหาผู้ใดกรายกล้ำ
    เด็กตัวน้อยน้อย คอยแสงแห่งอารยธรรม
    เพื่อส่องเจือจุนหนุนนำ ให้ความรู้ศิวิไลซ์
    
    ดั่งแสง...เรืองรองที่ส่องนภา 
    ถึงจะไกลสูงเทียมฟ้า ความรักเมตตาพาใกล้
    ท่ามกลางเด็กน้อย ภาพครูบนดอยซึ้งใจ
    อุ้มโอบส่องชีวิตใหม่ เสริมค่าคนไทยเทียมกัน
    
    * ครูบนดอยดุจแสงหิ่งห้อยกลางป่า
    ขจัดความมืดนานา สร้างเสริมปัญญาคงมั่น
    ศรัทธาหน้าที่ พร้อมพลีสุขสารพัน
    เขาอยู่อย่างผู้สร้างสรรค์ สมคำขวัญ ครูผู้ให้
    
    ** จากแสง...เลือนรางระหว่างยอดดอย
    เริ่มส่องประกายใหญ่น้อย ความรู้เรื่องดอยน้อยใหญ่
    แต่ครูบนดอย ผู้คอยสร้างสรรค์ชาติไทย
    ยังต้องลำเค็ญเข็ญใจ ขอได้อุ้มชูครูดอย
    
    แวะมาอ่าน และส่งกำลังใจไปยังชนบทนะครับ
    ที่นั่นเขาก็ร้องเพลงชาติภาษาไทยเหมือนเรา
    คนไทยด้วยกัน ถ้าพอช่วยกันได้ ก็แบ่งปันน้ำใจให้กันนะครับ
    
    31.gif
  • กฤตศิลป์ ชินบุตร

    18 สิงหาคม 2551 17:58 น. - comment id 887307

    เพลงเพราะดีนะครับ แต่กฤตศิลป์ไม่ค่อยจะร้องเพลงเป็นเสียนี่ 
    
    ว่างๆต้องรบกวนพี่วิสกี้ฯช่วยบรรเลงนะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน