มืดมิดสนิทแท้......................................งมทาง ปารถนาแสงพร่าง.................................ส่องหล้า ไหวไหวภาพมายา.................................หลอนหลอก หวิวหวีดวายุกล้า...................................เร่งเร้าหวาดกลัว ทางเดินชันแคบเข้า...............................อันตราย เท้าเปล่าเพียรย่างกราย.........................โหดร้าย หินคมอาบเรือนกาย...............................เจ็บลึก มืดมิดทางละม้าย.....................................ลึกใต้นรกานต์ ทางสายเลือดอุ่นเท้า.............................ทนฝืน ไม่อาจยั้งทั้งยืน.....................................จึ่งล้ม ความง่วงครอบวันคืน............................จวนหลับ ตาปิดค้อมหัวก้ม....................................มอดม้วยทมิฬ ลำแสงของรุ่งเช้า...................................ปรากฏ เผยเปลือกตาบังบด...............................อีกครั้ง ม่านดำรั่วจ่อจด.....................................น้อยนิด ชีวิตฝืนใจรั้ง.........................................อยู่ยั้งอีกคราว แม้นมิอาจกู่ร้อง........................................ช่วยเหลือ แสงพร่างหมายใจเอื้อ...............................ปากถ้ำ ความหวังต่อเติมเชื้อ.................................โชติช่วง แม้นร่างกว่าชอกช้ำ..................................ไขว่คว้าปลายทาง
กฤตศิลป์ ชินบุตร 28 ก.ค. 2551 20:31 น. - ID 117504 
3692
8
0
28 กรกฎาคม 2551 23:01 น. - comment id 880056
แวะมาชื่นชมครับ...เพราะมากๆ.. แต่ฝากฝันแต่งไม่เก่งเด้อแบบนี้ แสงทองจักเยือนล้า....รออรุณ ตักบาตอุทิศบุญ.......นวลน้อง คนช่วยทดแทนคุณ..เสมอนา พ่อแม่อย่าได้พร่อง....เลี้ยงดู..บูชา อิอิ..เอามั่ง..ลองดู
28 กรกฎาคม 2551 23:13 น. - comment id 880071
...ในอุโมงมืด ณ.ปลายอุโมง ย่อมมีแสงสว่าง.. ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวังครับ
29 กรกฎาคม 2551 05:48 น. - comment id 880127
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณกฤตศิลป์
ไพเราะ และชื่อตั้งได้ความหมาย
29 กรกฎาคม 2551 14:27 น. - comment id 880281
ปัจจุบันนี้หาโคลงที่ไพเราะและมีความหมายกินใจนั้นยาก อ่านแล้วขนลุกเลยคับ
29 กรกฎาคม 2551 16:20 น. - comment id 880328
ในอุโมงค์แม้มืดมิด ไปอีกนิดก็สดใส เอาน่ะอย่าท้อไป เป็นแรงใจมอบให้เธอ
29 กรกฎาคม 2551 22:37 น. - comment id 880450
ลำแสงมืดย่างก้าว เจียนตาย เหยียบย่ำทำร้ายกาย เก็บกลั้น ฝืนฟันฝ่ามิวาย ล้มพลาด กลืนเจ็บเหน็บขารั้น ฝ่าพ้นถึงแสงฯ
30 กรกฎาคม 2551 00:21 น. - comment id 880485
ยิ่งมืดกลับยิ่งใกล้..............สว่าง
ยิ่งห่างใกล้ปลายทาง..........ยิ่งก้าว
ใกล้ความรักกลับห่าง........ไกลออก
สว่างเมื่อดวงใจร้าว...........มอดม้วยดับมิด
ยิ่งมืดกลับยิ่งใกล้...............สว่าง
ยิ่งห่างใกล้ปลายทาง...........แวดล้อม
ใกล้ความรักกลับห่าง.........ไกลหนัก
สว่างเมื่อหัวใจพร้อม..........สละ,ทิ้งตัวกู
...............................
แสงหนึ่งยังส่องให้..............นำไป
ทองท่องส่องอำไพ...............สาดสร้าง
ปลายทางที่ยาวไกล............รออยู่
อุโมงค์คอยเปิดกว้าง..........ปลอบผู้เดินทาง
31 กรกฎาคม 2551 18:33 น. - comment id 881367
ขอบคุณทุกท่านมากที่ให้กำลังใจ แม้งานจะไม่เด่นแต่ท่านชอบนั้นคือความสุขที่สุดแล้ว
7 สิงหาคม 2551 18:28 น. - comment id 883779
ผมชอบงานเขียนนี้มาก คำที่ใช้ชวนติดตาม "สถานที่เดียวกัน ต่างกันแค่เวลาก็เปลี่ยนอารมณ์ได้"
8 สิงหาคม 2551 11:11 น. - comment id 883921
ขอบคุณกำลังใจที่คุณนาคะพรรณมีให้มากครับ
15 สิงหาคม 2551 02:04 น. - comment id 885819
15 สิงหาคม 2551 05:42 น. - comment id 885821
มุมมืดมีดอกไม้ บานไสวในพฤษภา
มุมเมืองที่ทรมา จึงประจักษ์สลักศรี
ศักดิ์ศรีที่สล้าง สู้เพื่อสร้างทางเสรี
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี ไม้พันธุ์กล้า บานท้าทาย
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี ไม้พันธุ์กล้า บานท้าทาย
บทกวีโดย จิระนันท์ พิตรปรีชา กวีซีไรต์ปี 2532 ที่เพิ่งแต่งขึ้น มอบให้แก่บรรดาพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย เมื่อ วันที่ 29 พ.ค.2551
http://mblog.manager.co.th/showshow/th-15499/
17 สิงหาคม 2551 01:32 น. - comment id 886589
ขอบคุณลักษมณ์ ที่เอื้องานเขียนดีๆของคุณจิระนันท์
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
