บนทางเดินที่ย่างก้าว ... ขอเพียงอย่า รานร้าว หรือหวั่นไหว แม้จะมีปัญหา สักเพียงใด ตั้งสติ เอาไว้ ... แก้ไข .. ตามปัญญา อาจจะไม่ถูกต้อง .. สักเพียงใด แต่ทำเท่า ที่ทำได้ ดีกว่าหนา แม้จะผิด จะพลั้ง .. สักกี่ครา ใช้มันย้อน กลับมา เป็นบทเรียน กับตัวเรา ที่เคยผ่านการณ์หลายหลาก ทั้งลำบากยากเข็ญ ปวดทั้งเศียร พักสักนิด ค่อยคิด อย่างพากเพียร ค่อยคิดอ่าน ขีดเขียน .. เพื่อบรรเทา ในบางครั้ง หากยึดติดกับความคิด ทั้งชีวิต วกวน อย่างไรเล่า เหมือนพายเรือ หมุนวนในหุบเขา ไม่พบทาง บรรเทา .. สิ่งที่เป็น หากแต่เพียง ขีดเขียน มันออกมา ค่อย ๆ คิด ค้นหา .. ทางพบเห็น อาจจะอยู่ ไม่ไกล กว่าที่เป็น อาจไม่ยาก ลำเข็ญ .. เกินแก้มัน หากวันใด ทดท้อ .. หรือร้องไห้ จะคอยส่ง แรงใจ อย่าไหวหวั่น อย่าลืมสิ ว่าเรา เป็นเพื่อนกัน ... ขอเพียงบอก กับฉัน ... นะคนดี
ไวยากรณ์ 21 ก.ค. 2551 16:38 น. - ID 117246 
2239
3
0
21 กรกฎาคม 2551 19:49 น. - comment id 876647
สวัสดีค่ะ คุณไวยากรณ์ ดอกบัวแวะมาทักทายคุณค่ะ สุขเสมอทุกเวลานาทีนะค่ะ
22 กรกฎาคม 2551 16:33 น. - comment id 877020
ที่เคยผ่านมา หลายอย่างไม่กล้าบอกเพื่อน กลัวเพื่อนไม่เข้าใจค่ะ
24 กรกฎาคม 2551 00:58 น. - comment id 877703
บนทางเดินมีเพื่อนมากมาย แม้เราไม่รู้จัก มีให้ทักทั้งต้นไม้ นก แมลง
5 สิงหาคม 2551 20:08 น. - comment id 882848
ยอมรับนะ...ว่าทางเดินที่ก้าวมายาวไกล จนทำให้บางครั้งในหทัย...แสนอ่อนล้า พบเจอมากมาย...กับปัญหาหลากหลาย...นานา เป็นมรสุมที่เหลือคณา...จนบางครั้งชีวา..พาระทม แต่ทุกย่างก็ผ่านไปด้วยดี และขอขอบคุณเพื่อนนะตรงนี้...ที่ห่วงฉันทุกที่ที่ขื่นขม คอยปลอบโยน..ให้กำลังใจ...คล้ายดั่งเป็นกระแสลม ที่พัดพาความโศกตรมให้เลิกระบมในจิตใจขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กันเสมอ และการห่วงใยที่มอบให้ทุกครั้งที่อ่อนล้า ขอบคุณค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
