ลืมเธอได้

น.นิรัติศัย

หากฉันใช้สมองจดจำเรื่องราวก็ยังพอจะลืมเธอได้ 
แต่ฉันใช้หัวใจเก็บความทรงจำเรื่องของเรา... 
การจะลืมใครสักคนมันช่างทรมานดั่งคำที่เขียนตอนต้น 
ความทรงจำ การใช้ชีวิต ความผูกพัน สิ่งต่างๆที่มอบให้กันและกัน 
ความรู้สึกดีๆ มันทำให้เรายากจะลืมคนๆนั้น 
ถึงแม้ ใจหนึ่งรับรู้เสมอว่า มันกลับไปเป็นอย่างเหมือนเดิมไม่ได้ 
แต่... สิ่งต่างๆ ที่ผ่านมายังคงเวียนว่ายตามหลอกหลอนให้ติดอยู่กับภาพเหล่านั้น 
หนีเหรอ หนีไปจากที่ตรงนี้ การหลีกหนีไปในที่ไกลแสนไกล เพื่อจะลบภาพเธอออกจากส่วนลึกของใจที่ พร่ำถึง.. 
การหยุดที่จะพบเห็นบรรยากาศเดิมๆ ต้นไม้ต้นเดิม เส้นทางที่เคยเดินผ่าน หรือแม้แต่ทางเข้าบ้านที่เคยเดินด้วยกัน สิ่งเหล่านี้เป็นภาพถ่ายที่แสดงออกมาตามลำดับจากจุดกำเนิดของเรื่องราวจนถึงที่สิ้นสุด ณ ไม้หินอ่อนในสวนสาธารณะ ถึงแม้คนเดินพลุกพล่าน แต่ดูเหมือนจะนั่งอยู่อย่างโดดเดียว เดียวดาย ไร้เสียงกระซิบของสายลม และแล้วเสียงโน๊ตสูงตำเจี้ยวแจ้วของนกยามตะวันร่วงสู่พื้นดินก็แว้วออกมาไกลโพ้น ท้องฟ้าค่อยๆ มือมิดแสงไฟเริ่มสว่างไล้ติดเรียงรายจากซ้ายไปขวา เป็นภาพที่สวยงาม
การอยู่กับตนเองมันอาจมีเพียงเวลานี้เท่านั้น เวลาที่เหงา เหว่ว้า โดดเดี่ยว หรือแม้กระทั้งถูกเธอทอดทิ้ง แต่กลับรับรู้เสียงเรียกร้องจากส่วนลึกที่ตะโกนก้องมาถึงประสาทชั้นใน มันสะท้อนออกจากด้วยตา เพียงไมนานสายน้ำก็รินไหล ฝนตกชุ่มฉ่ำ รถวิ่งอย่างรวดเร็วรีดน้ำกระเด็นลงข้างทาง 
ฝนเริ่มซาเม็ด ความชุ่มชื่นคืนสู่สภาวะ อายกรุ่นแผ่นซ่านขึ้นจากพื้นถนนอีกครั้ง การจะลืมใครสักคนหนึ่งมันอาจยากเย็นแสนเข็ญ แต่... เราต้องลืมให้ได้ มันคือส่วนที่จะตอบได้ว่าจะเดินไปในทิศทางใด  
ชีวิตที่โดดเดียว แต่กลับได้อายแห่งความผูกพันจากเพื่อนฝูง การร่วมเดินทางแห่งการแสวงหาในหน้าที่การงานเช่นเดิม หาใช้คอยตอกย้ำความเจ็บช้ำของตนเอง 
ภาพเก่าๆ ย้อนร้อยกลับสู่ถิ่นเดิม ถึงแม้จะหนีจาก ณ ที่นี่ไปนานแสนนาน แล้ววันหนึ่ง ก็ย่อมกลับคืนสู่มาตุภูมิ บ้านเกิดเมืองนอนที่ให้กำเนิด การเดินทางที่ไร้ที่สิ้นสุด ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ กลับมีคู่ชีวิตขึ้นมาอีกหนึ่ง นั้นคือตัวตนที่แท้จริง  
เราต้องอยู่ได้ถึงแม้จะขาดเธอไปก็ตาม นั้นคือเสียงคอยย้ำเตือนจากเพื่อนคู่กายที่ไม่เคยหนีหายหรือทิ้งให้เราเดียวดาย ขอบคุณใจที่กล้าแกร่ง ขอบคุณกำลังใจที่เข้มแข็ง และรอยยิ้มที่คอยประดับในห้วงสำนึก  
อนาคตต่อไปจากนี้ ไม่สามารถรู้แน่ชัดว่าจะเจอกับอะไร ที่หนักหนาสาหัสอีกหรือไม่ แต่กำลังใจที่กล้าแกร่งได้สร้างเกราะให้กับใจดวงนี้ สู้.. จนถึงที่สุด 
นกไร้คู่ยังบินสู่ท้องนภากว้าง 
แล้วใยฉันจะเป็นเช่นนั้นไม่ได้ 
การเดินทางสู่ดวงชะตาที่เรากำหนด 
คือสิ่งที่ปรากฏในวันข้างหน้า 
ดั่งดวงตะวันที่ขึ้นในด้านเดิมเสมอ  
ถึงแม้จะแปรเปลี่ยนตามวันเวลาและฤดูกาล  
แต่ดวงตะวันกลับส่องสว่าง 
และยังรักษาความกล้าแกร่งของตนเช่นเดิม 
ฉันก็เหมือนกัน...				
comments powered by Disqus
  • น้ำตาเทียน

    28 มิถุนายน 2551 19:42 น. - comment id 866665

    1.gif1.gif1.gif1.gif
  • กิ่งโศก

    28 มิถุนายน 2551 19:51 น. - comment id 866669

    การจะลืม บางสิ่งที่ฝังแน่น นั้น ลืมไม่ได้หรอกครับ.
    ...36.gif36.gif36.gif
  • ครูพิม

    28 มิถุนายน 2551 21:10 น. - comment id 866714

    1.gif
    
    กาลเวลา..จะช่วยให้เราเข้มแข็งขึ้น..
    เสียใจ.อย่าใจเสียนะคะ..
    
    36.gif36.gif
  • ไหมแก้วสีฟ้าคราม

    28 มิถุนายน 2551 21:50 น. - comment id 866752

    แด่ คุณน.นิรัติศัย
          ภาพความหลังครั้งก่อนย้อนคิดถึง
          ยังตราตรึงห้วงใจให้โหยหา
          ยากลบเลือนความหลังฝังอุรา
          ขอเวลา  เยียวยา   ผ่าแผลใจ
    เวลารักษาแผลใจได้เสมอ................29.gif36.gif36.gif36.gif
  • สาวดำ-รำพันรัก

    28 มิถุนายน 2551 23:53 น. - comment id 866788

    4.gif ... ชอบเพลงนี้ เหมือนกันเลยอ่ะค่ะ 
    ... 
    
    อุ๊ แวะมาทักทายนะคะ
  • ยิปซี4

    29 มิถุนายน 2551 20:37 น. - comment id 867108

    แวะมาให้กำลังใจครับ
    
    ความทรงจำที่มีผมว่าเราลืมไม่ได้หรอกครับ อย่างน้อยในความทรงจำนั้นยังมีความผูกพันหลงเหลืออยู่
    ผมไม่เคยคิดจะลืมนะครับแต่กจะจำให้น้อยที่สุด(ถ้ามันเจ็บปวดนะครับ)
    
    เป็นกำลังใจให้ทุกคนเช่นกันครับ
  • น.นิรัติศัย

    3 กรกฎาคม 2551 01:22 น. - comment id 868595

    ขอบคุณ
    
    สำหรับคำกำลังใจและกลอนที่ถ่ายทอดให้รับรู้ขอรับ 
    
    เวลาคือสิ่งที่มีค่าสำหรับทุกคน
    หากมัวแต่เสียเวลากับเรื่องราวที่ปวดใจ
    มันอาจทำให้เราเสียดาบยเวลาที่สูญเปล่า
    เมื่อวันหนึ่งนึกย้อนกลับมาหามันอีกครั้ง
    
    กาลเวลาเปลี่ยนตามฤดูของธรรมชาติ
    และเวลาทำให้เราเข้มแข็งขึ้นด้วยเช่นกัน
    
    อดีตคือบทเรียนที่ต้องจำ
    แต่ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ให้ติดอยู่กับความกล้าๆกลัวกับอนาคตข้างหน้า
  • เด็กอยากศิลป์

    16 กรกฎาคม 2551 21:09 น. - comment id 874510

    พี่เดะ จำไว้ว่าทางถ้ารักด้วยใจมันก็จะทนทรมานกับความรู้สึก
     แต่ถ้ารักด้วยสมอง อาจจะเจ็บลึกๆ แต่ยังคงเดินต่อไหว สู้ตายนะ
    น้องคนนี้จะเนกำลังใจให้ตลอด

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน