>> นิราศร้างห่างเหจากเคหา ฉันเดินทางท่องเที่ยวเปลี่ยวอุรา อยุธยาเมืองใหญ่ของไทยเรา มาพากเพียรเรียนกลอนอักษรศิลป์ เพื่อประทินการกวีที่กรุงเก่า มรดกปางบรรพ์โบราณเนา ปลุกใจเร้าสืบสานงานร้อยกรอง >>ออกจากเมือง กรุงเทพ แดนเสพสุข แบกใจทุกข์ท่วมท้นความหม่นหมอง ข้ามสะพานพระปิ่นเกล้า ฯ เฝ้าแลมอง เมืองจะนองเลือดหลั่งหรืออย่างไร ? ริมถนนตึกใหญ่โตแสนโอ่อ่า พัฒนามาทุกยุคทุกสมัย รัฐสยามอุปมานาวาไทย จักพังไปแหลกยับล่มอับปาง เลียบริม คลองบางกอกน้อย ละห้อยจิต ฉันครุ่นคิดถึงคนดีที่เคียงข้าง ฟ้าวันนี้มืดมิดทุกทิศทาง ยามเหินห่างจากเธอฉันเพ้อครวญ >>รถวิ่งถึง บางบัวทอง ต้องช้ำอก เหมือนกินน้ำใบบัวบก...อกปั่นป่วน ยิ่งพลัดพรากจากไกลใจรัญจวน ร้องไห้หวนคิดถึงเธอเพ้อรำพัน เคยหยอกล้อพ้อพรอดคำออดอ้อน ร่ายบทกลอนคำกรองคล้องรับขวัญ เคยจับมือร่วมเรียงเดินเคียงกัน วาดหวังฝันเพลงรัก...สามัคคี วันนี้เธอถือมั่นพันธมิตรฯ แล้วเริ่มกิจก่อกวนป่วนทุกที่ ใช่ฉันรัก ทักษิณ อย่างยินดี แต่ฉันมีใจเป็นกลางเพื่อสร้างไทย ไม่อยากเห็นบ้านเมืองมีเรื่องยุ่ง กระทบกรุงทุกวันฉันหวั่นไหว อยากเห็นเธอกลับตัวกลับหัวใจ มารักใคร่ดังพี่น้องปรองดองกัน >>ถึงเมืองงาม สามโคก เห็นโลกกว้าง สองข้างทางทุ่งขจีอวดสีสัน เมืองกำลังรุ่งโรจน์โชติอนันต์ สมานฉันท์กันเถิดเทิดถิ่นไทย ผ่านหมู่บ้านญี่ปุ่น...อบอุ่นจิต เขาประดิษฐ์สวนงามล้ำสมัย พฤกษาสวยชื่นบานกิ่งก้านใบ ดูสดใสสมคำเขาร่ำลือ เธอประท้วงอย่างไรฉันไม่ว่า แต่ไยมาปิดหนทาง..ทำถูกหรือ ? คนอย่างเธอคิดดีมีฝีมือ ทำไมดื้ออย่างนี้...น่าตีจริง ควรช่วยกันสรรค์สร้างหนทางสุข มิใช่ปลุกความเสียหายไปทุกสิ่ง อยากให้เธอมีจิตคิดประวิง ฉันท้วงติงด้วยหวังดี...มีต่อเธอ ต้องรังสรรค์บ้านเมืองนี้เหมือนญี่ปุ่น เขาไม่วุ่น...สร้างสวนงามล้ำเสมอ ที่ฉันพร่ำคำพ้อใช่ออเออ แค่บ่นเพ้อเพราะสับสนกังวลใจ >>ชม ศูนย์ท่องเที่ยวอยุธยา โอ่อ่านัก ฉันประจักษ์ประวัติศาสตร์ชาติยิ่งใหญ่ อยุธยาเมืองทองของเผ่าไทย เกียรติเกริกไกรอนรรฆค่าแก่นาคร พิพิธภัณฑ์ชาติสยามงามสง่า สามพระยาสร้างชื่อลือกระฉ่อน มรดกเวียงวังยังบวร ได้สืบย้อนของเก่าแต่เบาราณ >>แวะ วัดหน้าพระเมรุ ฉันเป็นสุข เหมือนปลดทุกข์เลิก,ละ,วางปลงสังขาร สงบเย็นผ่อนคลายใจเบิกบาน ณ สถานพุทธศาสน์สะอาดทรวง วอนคุณพระปกปักช่วยรักษา แก้ปัญหาโถมไทยให้ลุล่วง ขจัดเหตุที่ประดังไทยทั้งปวง สุขแมนสรวงตามแบบพ่ออย่างพอเพียง จารนิราศนี้มาเพื่อจารึก ปลุกสำนึกก่อนไทยแยกแตกเป็นเสี่ยง อยากเห็นเธอปล่อยวางเดินข้างเคียง มาร่วมเรียงรักษ์สยามงามมั่นคง >>จบนิราศเลียนแบบกลอนสุนทรภู่ หวังเชิดชูความเป็นไทยให้สูงส่ง เสร็จอบรมจะกลับมาหาโฉมยง กอดบรรจงเธอแนบไว้....กลางใจเอย
กวี ซีม่า 22 มิ.ย. 2551 10:52 น. - ID 116294 
3334
2
0
22 มิถุนายน 2551 12:02 น. - comment id 864606
แวะมาเยี่ยมครับ ที่จริงกรุงเก่าผมไปหลายๆ ครั้ง ส่วนใหญ่ไปวัดหลวงพ่อโตพนัญเชิงครับ ด้วย ผมศรัทธาท่านครับ
แก้วประเสริฐ.
22 มิถุนายน 2551 12:12 น. - comment id 864610
ผ่านเกษตรหันตรา ให้ตราตรึง เพราะครั้งหนึ่งเคยเรียนเพียรศึกษา แม้บัดนี้ผันผ่านกาลเวลา ยังไม่ลืมอยุธยา สักคราเอย สองปีที่อยู่ที่นั่น ประทับใจค่ะ
22 มิถุนายน 2551 19:47 น. - comment id 864736
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณกวี ซีม่า
อ่านแล้วไพเราะ เพลิดเพลิน
ได้ศัพท์แสงแพรวพราวค่ะ
23 มิถุนายน 2551 09:06 น. - comment id 864815
เที่ยวให้สนุกนะครับ ^ ^ ฝากกราบพระที่วัดต่างๆด้วย โดยเฉพาะวัดเก่าวัดแก่เช่น วัดพนัญเชิง วัดใหญ่ชัยมงคล ศาลสมเด็จพระนเรศวรก็สวยมากๆเลย โออ่า แต่พี่ๆ ที่ญี่ปุ่นรวมถึงเกาหลีเขาประท้วงบ่อยกว่าไทยอีกนะพี่...แต่ว่านักการเมืองเขาออกง่าย ไม่หน้าด้าน ไม่ต้องให้คนมามากขนาดนี้ก็ออกแล้ว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
