บทกวีแห่งความทรงจำ..

แม่มดใจร้าย


เนิ่นนานมาแล้ว
บทกวีบทนี้ติดอยู่ในความทรงจำ
บทกวีอันทรงคุณค่าแห่งหัวใจ
บทกวีที่ให้ความหมายยิ่งใหญ่แห่งชีวิต
สำหรับผู้มีความรัก
ขอบคุณเจ้าของบทกวี...
ซึ่งฉันมิทราบนาม..


แม้เป็นเพียงดอกหญ้า
ก็ยังมีค่าสำหรับตัวเอง
เพราะมันไม่เคยวังเวง
เมื่อบทเพลงแห่งรักจักหายไป
จึงอยากเป็นเช่นดอกหญ้า
อยู่กลางป่าเขากว้างไหญ่
เพราะมันไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร
เมื่อรักจักหายไปจากชีวิต
แด่..ผู้มีความรักทุกผู้ทุกนาม				
comments powered by Disqus
  • แอ็ปเปิ้ล

    12 มิถุนายน 2551 11:32 น. - comment id 860744

    ดอกหญ้าในป่าเหงา
    มีสายลมบางเบาเป็นเพื่อนสนิท
    คุณค่าในตัวตนยิ่งใหญ่เท่าชีวิต
    ไม่เคยหลงทิศม่านหมอกหยาดน้ำตา
    
    อ่อนล้าแค่ไหน ยังสู้ต่อ
    แกว่งตัวพลิ้วไหวไม่ทดท้อ ใต้เงาฟ้า
    รู้จักต้อนรับคนแปลกหน้า
    และเข้าใจในวันที่ต้องจากลากันไป
    
    
    แวะมาขอบคุณผู้เขียนบทกวีนี้ขึ้นมาเช่นกัน
    ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็มีคุณค่าในตนเองเนอะ
    
    
    
    12.gif
  • แมวคราว

    12 มิถุนายน 2551 11:43 น. - comment id 860750

    แวะมาอ่านบทกวีครับ...
    ตอนเด็กๆชอบเบ่าดอกหญ้าให้ฟุ้งแล้ววิ่งไล่จับเล่น..เดี่ยวนี้หายากแล้วครับ....อยากเล่นแบบนั้นอีกจัง.....
    36.gif46.gif
  • ผู้หญิงช่างฝัน

    12 มิถุนายน 2551 12:06 น. - comment id 860760

    คนไม่มีความรัก..  แวะมาทำเนียนด้วยคน  1.gif / 36.gif
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    12 มิถุนายน 2551 12:16 น. - comment id 860767

    ตรงจิตสาวบนคาน
    กลอนสมานแผลหัวใจ
    ลึกลึกอยู่ภายใน
    ยังหวั่นไหวอดลิ้มลอง
    ความรักใช่ขนม
    อดชื่นชมก็ไม่หมอง
    สวยใสไร้คนจอง
    ต้องเสียของน่าเสียดาย
    อยากเป็นเช่นดอกหญ้า
    อยู่กลางป่าไร้คนหมาย
    โรยราฝ้าเยี่ยมกราย
    เหี่ยวแห้งตายเพียงดายเดียว
    
    เสียดายนัก
  • พี่ดอกแก้ว

    12 มิถุนายน 2551 14:06 น. - comment id 860830

    36.gif11.gifมาอ่านด้วยคนค่ะน้องแม่มดฯ
  • จ่าน้อย

    12 มิถุนายน 2551 14:39 น. - comment id 860852

    ดอกหญ้าปลิวไสว
    ในป่าใหญ่กว้างสุดตา
    ต้นไม่ก็บางตาเพราะมนุษย์ทุรชน
    มักง่ายเอาแต่ได้ตัดจนโล่งเตียน
  • กุ้งหนามแดง

    12 มิถุนายน 2551 15:14 น. - comment id 860869

    อืม เราก็มีเหมือนกัน เป็นบทกลอนนานมากๆ  ประกอบภาพยนต์เรื่องสุดห้ามใจรัก รู้สึกว่าพระนาง จะเป็น สรพงษ์ + จารุณีน่ะ เนื้อความเขาว่ายังงี้..
    
    สุดจะหักห้ามใจมิให้รัก
    ห้ามยิ่งหักหนักจิตยิ่งคิดถึง
    ใจหนอใจใกล้ชิดสนิทซึ้ง
    รักเพียงหนึ่งนงรามสุดห้ามใจ..
    
    :)   เป็นบทกวีแห่งความทรงจำของเราเหมือนกัน...
  • พรรณ

    12 มิถุนายน 2551 16:28 น. - comment id 860920

    สวัสดีค้า..
    แวะมาทักทายค้า
    ไปแวะเยี่ยมบ้านน้องพรรณหน่อยน้าค้า
    
    8.gif
  • ครูกระดาษทราย

    13 มิถุนายน 2551 07:41 น. - comment id 861151

    36.gifแม้เป็นเพียงดอกหญ้าว่าต่ำต้อย
    มีประโยช์ไม่น้อยเลยเพื่อนจ๋า
    ช่วยปกคลุมความชุ่มชื้นพสุธา
    ช่วยรักษาหน้าดินสินอุดม61.gif
    
    สวัสดีค่ะ คุณแม่...(มดใจร้าย)
  • ฝากฝัน

    13 มิถุนายน 2551 09:26 น. - comment id 861178

    36.gif36.gif36.gif
    
    เด็ดดอกหญ้าแซมผมดมกลิ่นหอม
    ดาวมิพร้อมตรอมใจให้ไหวหวั่น
    ใจเชื่อมโยงโค้งมาเข้าหากัน
    จำไหวสั่งทุกคราคว้าดวงใด
    
    แวะมาเยี่ยมครับ
  • แทนคุณแทนไท

    13 มิถุนายน 2551 10:04 น. - comment id 861201

    คำบางคำอาจไม่เคยมีคุณค่าเลยสำหรับบางใคร
    
    แต่อาจมีความหมายยิ่งสำหรับบางใจ อย่างเรา16.gif
  • เพียงพลิ้ว

    13 มิถุนายน 2551 10:10 น. - comment id 861210

    ที่นี่ก็เป็นที่แห่งความทรงจำนะคะพี่แม่มด
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • พิมญดา

    13 มิถุนายน 2551 12:18 น. - comment id 861317

    บทกวีบทนี้
    
    เค้นจากใจเลยหรือป่าวคะคุณแม่มด
    
    ว่างๆๆเราเหาะไปเที่ยวรอบโลกดีกว่าคะ
    
    อิอิ...นะไปหาบทกวีที่มีความหมายกัน..31.gif
  • โคลอน

    13 มิถุนายน 2551 12:19 น. - comment id 861319

    ดอกหญ้าเป็นตัวแทนของ อิสระได้ดีนะคะ
    
    เวลานึกถึงดอกหญ้าจะนึกถึงเวลาที่ปลิวตามสายลม แล้วไปเติบโตในที่ต่างๆเหมือนนักเดินทางตัวยงเลยนะคะ40.gif36.gif(อันนี้ไม่นับรวมที่มาเกาะติดตามมุ้งลวดนะคะ65.gif)

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน