ฉันมีความรักให้เธอมานาน จนเธอได้รู้และยอมรับในความรักของฉัน เมื่อเวลาผ่านเนิ่นนาน..ฉันยังคงเดิมคือมีเธอ แต่เวลาก็ทำให้เราต้องห่างไกล ต้องเดินในเส้นทางของตัวเอง ฉันคงได้แต่รอ รอเธอ..มาร่วมชีวิต รอวัน...ที่ไม่มีกำหนดว่าเมื่อไหร่ เมื่อไหร่..จะมีคำว่าเราในชีวิตจริง 21 ปีที่รอ ไม่นานเลยที่รอเธอและรอฉัน รอวันของเรา แต่เราจะยังอยู่มั๊ยถ้าต้องรออีก 10 ปี รักมันคงไม่พอหรอกสำหรับเรา เมื่อไหร่ครอบครัวของเราจะยอมรับเสียที หรือชาตินี้ก็จะไม่มีวันนั้น
11 มิถุนายน 2551 19:57 น. - comment id 860522
เศร้าจังครับ ถ้าไม่ต้องรอได้ก็คงดี เป็นกำลังใจให้ครับ
11 มิถุนายน 2551 22:26 น. - comment id 860582
รัมณีย์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ การรอคอยถ้ามีความหวังก็ยังไม่ท้อนะ แต่เวลาที่เหลือมันจะพอไหมก็ไม่รู้..สุ้โว๊ย?
11 มิถุนายน 2551 23:22 น. - comment id 860603
การรอคอยเป็นสิ่งที่ขื่นขม แต่ผลของมันหวานชื่นเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
12 มิถุนายน 2551 19:27 น. - comment id 861023
ไม่ว่าจะต้องรออีกนานแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะมีเคยมีฉันอยู่ในสายตา จะขอรักเธอตลอดไป แค่มีเธออยู่ในใจก็พอ สู้ๆค่ะ