นี่คือ....หัวใจที่แหลกราญ

นรศิริ

หัวอกที่ไร้หัวใจ
     เจ็บปวดรวดร้าวเศร้าแสน
ยากแค้นแสนเข็ญไม่เห็นหน
หนทางหว่างใจนั้นมันมืดมน
รวดร้าวจนน้ำตาใจไหลหั่งริน
      ไม่อยากตื่นมาพบใครให้หดหู่
ซึมเซาอยู่กับใจไร้ถวิล
กลืนน้ำตาข้างในที่ไหลริน
อยากแดดิ้นสิ้นใจคลายโศกตรม
     เริ่มอีกแล้วแสงทองส่องสว่าง
ยังอ้างว้างอกใจไหม้ขื่นขม
จะต้องรออีกเท่าไรไม่ระทม
หรือเทพพรหมพอใจในการนี้
     ค่อยเคลื่อนกายช้าช้าจากผ้าห่ม
นอนโศกตรมเนิ่นนานกาลวิถี
จากอำลาทุกสิ่งทิ้งใยดี
หากลูกน้อยกลอยชีวีรั้งหัวใจ
     ทนไม่ได้กับการพรากจากลูกนั้น
เหมือนถูกควั่นอุรารักตักษัย
จึงทนเจ็บบ่มหนองครองอาลัย
ไม่ขอไกลเจ้าแล้วแก้วชีวัน
     อยู่เพื่อรักเพื่อลูกผูกใจแน่น
ถึงข้นแค้นอกใจเกินใฝ่ฝัน
แม่จะทนอาบน้ำตาทุกคราครัน
คงสักวันนะลูกรักจักยืนยง				
comments powered by Disqus
  • ไหมแก้วสีฟ้าคราม

    28 พฤษภาคม 2551 10:12 น. - comment id 854580

    แด่  พี่ดวง
           ทุกข์ใดหนอจึ่งตัดพ้อต่อว่าขาน
           ดั่งร้าวราญอาลัยใจขื่นขม
           รอเวลาเยียวยาอุราระทม
          เหมือนพระพรหมแกล้งกลั่นหวั่นดวงแด
    
          อยากจะปลอบใจพี่ฤดีช้ำ
          อยากจะพร่ำเจรจารักษาแผล
          หนทางห่างไกลส่งใจมาดูแล
          แวะวอแวทักทายหายโศกซม
            ค่ะ  เดี๋ยวจะไปประชุมค่ะ
           29.gif36.gif36.gif36.gif
  • พี่ดอกแก้ว

    28 พฤษภาคม 2551 11:16 น. - comment id 854594

    ในมุมเศร้าเหงาเงียบเปรียบคืนค่ำ
    ก่อลำนำร้าวรานสะท้านจิต
    แม่กับลูกพันผูกด้วยชีวิต
    คำนึงคิดหาพลังมารั้งใจ
    
    ในมุมเศร้าร้าวรานปานใจแหลก
    ยังแบ่งแยกเหตุผลเพื่อแก้ไข
    แม้นเจ็บช้ำล้ำลึกสักเท่าใด
    ยังเหลือใยรักสมานสานชีวี
    
    ในมุมเศร้าร้าวลึกนึกถึงสุข
    จึงปลอบปลุกให้กล้าบนวิถี
    ไม่กลัวแสงเปิดเผยความโศกี
    เพราะดวงใจนั้นมีประกายรัก
    
    สวัสดีค่ะ นรศิริ 36.gif11.gif
  • โคลอน

    28 พฤษภาคม 2551 14:56 น. - comment id 854671

    เข้มแข็งไว้นะคะ 57.gif64.gif หากเราทำปัจจุบันให้ดีอนาคตย่อมจะดีตาม
    
    อย่างน้อยตอนนี้สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต ก็ไม่ได้หายไปไหนสักหน่อยเนาะ
  • สาวดำ-รำพันรัก

    28 พฤษภาคม 2551 19:16 น. - comment id 854709

    11.gif ... อุ๊ แวะมาบอกค่ะ ว่า สู้ ๆ 
    สู้ต่อไปนะคะ ...
  • มณีจันทร์

    28 พฤษภาคม 2551 23:16 น. - comment id 854764

    สู้ไว้ค่ะ วันดี ๆ ข้างหนาต้องมาถึงเราแน่ๆค่ะ46.gif36.gif
  • ช่ออักษราลี

    29 พฤษภาคม 2551 05:55 น. - comment id 854815

    มาให้กำลังใจค่ะ จงสู้ต่อไปค่ะ
    
    36.gif36.gif
  • ผู้หญิงมือสอง*ไม่ได้ล็อคอินคับ

    29 พฤษภาคม 2551 20:01 น. - comment id 855038

    10.gifรักแม่ที่สุดเลยคะ
    
    10.gif10.gif
    
    คนที่ไม่รู้ถึงความรักที่แม่มอบให้
    
    ก็คือคนที่ไม่รู้จักความรักที่บริสุทธิ์ค่า
    
    8.gif8.gif
    
    แวะมาทักทายไม่ได้เข้ามานาน
    
    ลืมกันยังคะ
  • ลมรำเพย

    29 พฤษภาคม 2551 23:39 น. - comment id 855076

    หัวใจของแม่ยิ่งใหญ่เสมอ
    
    เป็นกำลังใจให้ค่ะ 11.gif11.gif11.gif
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:03 น. - comment id 855432

    หวัดดีค่ะน้องนิจขอขอบคุรในนำใจไมตรีค่ะ
    
    ขอบคุณในน้ำใจส่งให้พี่
    นิจคนดีประเสริฐล้ำน้ำใจเหลือ
    คราเจ็บช้ำน้ำใจส่งลงจุนเจือ
    ดุจน้ำทิพย์หล่นเรื้อสู่ห้วงใจ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:04 น. - comment id 855434

    ขอขอบคุณ คุณพี่ดอกแก้วมากนะคะที่เป็นแรงใจให้ยืนสู้ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:06 น. - comment id 855436

    ขอขอบคุณ คุรโคลอนมากนะคะที่เป็นแรงใจให้ค่ะ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:07 น. - comment id 855438

    ขอขอบคุณน้องอุ๊มากนะคะที่เติมคำว่าสู้มีแรงใจขึ้นเยอะเลยค่ะ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:09 น. - comment id 855439

    ขอขอบคุณน้องมณีจันทร์มากนะคะที่เติมคำว่าสู้ซึ่งเป็นยาวิเศษให้ค่ะ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:10 น. - comment id 855440

    ขอขอบคุณ คุณช่ออักราลีมากนะคะที่เป็นกำลังใจให้ขอบคุณมากค่ะ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:15 น. - comment id 855441

    ยังค่ะยังคิดถึงเสมอ ยังคุยกับลูกชาย(เฮาชาวดอย  เขาชื่อจ๋นจุ่นค่ะ)  ว่าคุณห่างหายไปไหนหนอหรือหรือมัวไปเที่ยวHi5 เหมือนเพื่อนๆบ้านกลอนหลายคนก็...  ม่ายรุ    อิอิล้อเล่นนะคะ
  • นรศิริ

    30 พฤษภาคม 2551 20:16 น. - comment id 855443

    ขอขอบคุณ คุณลมรำเพยมากนะคะที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
  • dfgh

    5 มิถุนายน 2551 20:41 น. - comment id 857686

    ขอโทดนะ 
    ไม่ได้ตั้งใจ 
    อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย 
    เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ. พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี 
    (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย!!!!! กลัวจริงน่ะ ก็เลยส่ง ไม่น่าอ่านเลย ถ้าจะให้ดีลบกระทู้ทุกอันเลยมันจะได้ไม่มีข้อความแบบนี้ น่ากลัวจังไปล่ะน่ะ คราวน่าจะไม่อ่านเลยข้อความแบบนี้

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน