รักนะ..อากาเป้

จิตเสรี

อากาเป้  เฉกเช่นนี้  ไม่มีแล้ว
จะแอ๊บแบ้ว   ในแนวรัก  ต้องหักห้าม
มนุษย์สร้าง  สันความรัก  นั้นตามกาม
ไปในทาง   ม่านสายตา     ไม่น่าดู
  อากาเป้   น้อยคนนัก ที่รับรู้
เป็นภาษา  กรีกปู   ที่รู้ได้   
เฒ่าหัวงู    คงหดหู่   เพราะชู้ไป
เป็นเนื้อใจ   จากใจจิต  นิจดำรง
   รักประสงค์  คือรักเป็น    ที่เต็มอก
ไม่มีชก     แต่จะโบก    มือลาได้
หากรักแท้   ที่ว่าแน่    ยังผันไป
เพราะรักไซ้    ยังต้องรู้  รักนิรันดร์
   รักนิรันดร์  นักประพันธ์  นั้นต้องคิด
เป็นรักติด    ผูกพัน  จันทร์กับฟ้า
เป็นกับว่า  ในนภา    ฟ้าเอามา
พระให้มา   อากาเป้  เท่กว่าใคร
  รักมนุษย์  ดูหดหู่   คู่น่าเศร้า  
เป็นรักเหมา เอาเอง ดูเหมือนใช่
ยากหนักหนอ   ที่จะมี  ความเข้าใจ
บอกเธอไป แต่กลับหลอก  นอกสายตา
   รักให้แท้  อาจต้องเป็น  เฉกเช่นนี้
เป็นรักที่  อดทนไว้  ให้ห้าวหาญ
แม้เวลา  จะผ่านไป  ให้รำคาญ
อาจต้องนาน   ไม่เหมือนฝัน นั้นแหละดี
  บทกวี  ที่บอกไว้ ใช่น้อยนิด
มันเป็นผิด เกือบทุกครั้ง   เมื่อนั่งวาด
เพราะมันขาด  ชีวิตแท้   ที่วางทาง
อีกไม่นาน  ท่านจะทาน  น้ำตานอง
  รักนิรันดร์  คือรักเท่ห์ อาเกเป้นี้
ให้สุขี  มีปรานี  ที่สุภาพ
ไม่ยาบคาย    เสียดสี   ดีแต่ปาก
แต่องอาจ  สง่างาม   นานนิรันดร์