เล่นดนตรีร้องเพลงที่ในท์คลับ ไม่ยอมกลับบ้านเรือนที่อาศัย ผลการเรียนเริ่มตกต่ำเราช้ำใจ เพราะเหตุใดฉันก็รู้ครูก็เตือน หญิงคนหนึ่งเวียนเข้ามาในชีวิต ต่างอุทิศห่วงใยเสมอเหมือน รักแรกรุ่นต่างไม่ฟังพ่อแม่เตือน ส่วนเรื่องเรียนช่างมันฉันไม่แคร์ แล้ววันหนึ่งครูถาวรเรียกไปพบ เรียนไม่ครบหลายวิชาให้รีบแก้ ให้รีบซ่อมรีบแก้ ร ย่างอแง ถ้าไม่แก้เรียนไม่จบวันครบเทรอม เหมือนมีสายฟ้าฟาดคาดไม่ถึง เฝ้ารำพึงถึงวันที่ครูเสริม โดนรีทายออกจากเรียนไม่ครบเทรอม หญิงก็เริ่มตีจากพรากเราไป
19 เมษายน 2551 17:45 น. - comment id 840700
มีหลายตอนนะคะ ก็จะติดตามตอนต่อไปอีก จนได้เป็นจ่าน้อย
19 เมษายน 2551 18:02 น. - comment id 840703
สวัสดีค่ะ เมื่อไหร่จะเจอนางเอกซะทีน๊า อิอิ สาวๆ ตีจากหมดน่าสงสาร
19 เมษายน 2551 20:21 น. - comment id 840775
อิอิ..เริ่มเดินเรื่องดีแล้วครับ.. ได้อารมณ์ครับ...ระวังเขียนผิดและสัมผัสหลุด.. ลองเขียนใน เวิดส์ ดูให้ละเอียดแล้วค่อยมาลงครับ...จะละเอียดขึ้น..ผมเองใช้วิธีนั้นครับ... รักนะครับ
19 เมษายน 2551 21:07 น. - comment id 840803
ขอบคุณคุณช่อครับ
19 เมษายน 2551 21:08 น. - comment id 840804
ขอบคุณคุณกัณนาเทวีครับ
19 เมษายน 2551 21:11 น. - comment id 840806
กลับจากบ้านถึงก็เปิดเน็ต เขียนเลนอะครับคุณฝากฝัน ขออำภัยที่ไม่ค่อยสัมผัดครับผม
21 เมษายน 2551 08:40 น. - comment id 841187
ละครชีวิตที่เรียนรู้เท่าไหร่ก็ไม่หมดใช่ไหมคะพี่จ่าน้อย..ร้อนไหมคะวันนี้
11 กรกฎาคม 2551 11:35 น. - comment id 871848
นิ่งเสียเถิดหลับเสียทีที่หมดหวัง เก็บกำลัง ฟื้นฟู เริ่มสู้ใหม่ ที่เคยแพ้ ไม่เห็น จะเป็นไร คนชนะ ไม่ยิ่งใหญ่ ไปทุกครา หากสังเวียน การต่อสู้ ไม่รู้แพ้ คงมีแต่ ความปราชัย ไว้บนบ่า กล้าจะก้าว เดินใหม่ ไว้ศักดา คือผู้กล้า ที่แน่แน่ว อย่างแท้จริง เป็นกำลังใจให้ทุกคน รู้จักแพ้ชนะ