หมอกเช้าโรยโปรยสายใส่ปลายน้ำ ตะวันร่ำลอดแสงแย่งขอบฟ้า น้ำค้างหลั่งไหลกระเซ็นเป็นน้ำตา ของต้นหญ้าคราวิโยคโศกจาบัลย์ หอมกลิ่นจางข้างรั้วมวลดอกไม้ ยามร้างไกลข่มหอมได้แค่ในฝัน เก็บออมรักจากอกแม่มาหลายวัน ไว้เสริมแรงมุ่งมั่นอีกฝั่งทาง เขียนเอย...เขียนคำลา... ฝากไว้ในปลายขอบฟ้าคราใกล้สาง ด้วยน้ำตาที่ไหลหลั่งข้างแก้มบาง กอดอีกครั้งกับแม่พ่อขออุ่นไอ รุ่งอรุณเบิกหล้าฟ้าสางแล้ว ลมพัดแผ่วลูบหญ้าน้ำตาไหล แสงตะวันโอบกอดนาสุดฟ้าไกล ตอซังข้าวโบกไหวคล้ายโบกลา สองข้าก้าวจากรั่วไปไกลลิบลับ ยังเหลียวหลังหันกลับบ้านมองบ้านข้า ใช่จะอยากจากบ้านไปไกลลิบตา ต้องไปต่อการศึกษาจะต้องยอ, อีกสี่ปีรอหน่อยนะแม่จ๋า ลูกชายลาไปเรียนให้ถนอม ถนอมกายใจแก้มไว้ให้ลูกดอม ไว้สู่อ้อมแขนการรับลูกกลับคืน ไปเพื่องานการศึกษาที่บ่าล้น แม้ได้ยินหัวใจบ่นต้องทนฝืน หลับเพื่อฝันถึงวันใหม่ในค่ำคืน ตื่นเพื่อตื่นมาแข่งขันวันต่อไป ศึกษาเสร็จเมื่อใดจะกลับแน่ กลับไปทวงกอดแม่ที่ฝันใฝ่ ไปเหยียบดินบ้านเดิมเติมแรงใจ หวนแนบเนาดอกไม้รั้วบ้านเรา จะเก็บเหงาไปทวงถามยามอ่อนล้า ให้หากำลังใจไว้จะไปเหมา ซื้อด้วยรักและคิดถึงที่แนบเนา ในหัวใจดวงเก่าก่อนจากมา ตอนนี้ปลูกต้นไม้ต้นหนึ่งอยู่ ขอเฝ้าดูสักสี่ปีนะแม่จ๋า ขอน้ำพริก ขอสาวๆ และข้าวปลา ไว้รอถ้าคอยรับ....ใกล้กลับแล้ว
24 มีนาคม 2551 18:50 น. - comment id 834492
ผู้หญิงไร้เงาจำได้ว่า ตอนเข้าศึกษามัธยมต้น ต้องจากบ้านไปพักแรมครั้งแรก น้ำตาไหลไม่หยุด พอกลางคืนก็เพ้อจะกลับบ้าน จะกลับบ้าน เพื่อน ๆ นี่งงกันเป็นแถบเลย อิอิ ยังไงขอให้สำเร็จในการศึกษา และได้ปริญญามาฝากคุณพ่อคุณแม่ที่รักนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
26 มีนาคม 2551 13:38 น. - comment id 834956
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
28 มีนาคม 2551 12:09 น. - comment id 835348
จำจากไปไกลด้วยใจแสวงหา...สิ่งที่หวังวางอยู่ข้างหน้า แน่นอนค่ะ...เดินทางไกลเพื่อตามหาซึ่งจุดหมาย...แต่ซักวันนึง....เราจะกลับมา ให้แดนไกลรู้ว่า..ไม่นานลูกที่จากมา...จะไปซบหน้ากับ "อกแม่" เอย....