อยากจะรักสักครั้งฉุด..ยั้งคิด เกรงจัก..ผิดศีลธรรมนำวิถี จำต้อง..ฝืนจากลา..ไม่พาที คงจะดีกว่า..ตรมขมฤทัย รู้สึกตัวว่ารัก..ตระหนักแน่ ? หรือเพียงแค่..ลุ่มหลง..ยังสงสัย ฤา..เป็นเพียงวิบาก..จากกรรมใด มาลองใจ..ยั่วเย้า..เฝ้าราวี หากสานต่อก่อทุกข์..ตามรุกเร้า ดั่งไฟเผาโรมรัน..ยากผันหนี เป็น..ตราบาป..สาปเรา..เมาราคี ชั่วหรือดี..จงแยก..จำแนกพลัน จึงหยุดยั้ง..เตือนตน..ให้พ้นผิด รั้งชีวิตจากกิเลส..เศษกระสัน ข่ม..ฝืน..ฝึก..ตรึกไว้..สอนใจกัน ขึ้นสวรรค์..ลงนรก..อกเราเอง ใครมิอาจทำเราให้เศร้าหมอง หากตริตรองอาจรู้..ผู้ข่มเหง นั้นคือตัว..ของเรา..เฝ้ายำเยง ไยคิดเกรง..จิตชั่ว..แห่งตัวตน ขอฟาดฟัน..บั่นทอน..หมายถอนสิ้น อย่าถวิล..อาลัยให้สับสน จักฝ่า..ฝืน..กลืนกล้ำ..ย้ำ..อดทน มีหรือจน..ชั่วหรือดี..อยู่ที่.. ใจ ..มีบุคคลที่เราเคารพท่านหนึ่งเคยสอนไว้ว่า..การทำความชั่วนั้นง่ายนิดเดียว..เพียงปล่อยไปตามกิเลสความต้องการของเราเท่านั้นก็บรรลุแล้วซึ่ง..กรรมชั่ว ..แต่การทำดีนั้นยากนัก..เพราะเราต้อง..ฝืน..ฝึก..และข่มใจ..ตนเอง..ที่สำคัญ..ไม้แก่อย่างหญิงรพีนี่..สงสัยต้อง ขย่มใจ ตัวเองอย่างหนัก ฮา.... .....แม้นเป็นเพียงแค่ความคิด แต่ก็ทำให้ศีลด่างพร้อยและจิตเศร้าหมองได้..กลอนบทนี้เขียนขึ้นมาเพื่อมุ่งหมายสอนใจตัวเราเองในยามที่จิตตก..เท่านั้นจริง ๆ มิได้มีเจตนาเป็นอื่น
7 มีนาคม 2551 15:43 น. - comment id 830035
มาฝึกข่มใจตนด้วยคนค่ะ
7 มีนาคม 2551 16:04 น. - comment id 830045
โห..ป่านฉะนี้ ข่มแบบนี้นางมิครวญหวนไห้หรือเจ้าคะคุณครูคนสวย
7 มีนาคม 2551 16:21 น. - comment id 830056
เพียงพลิ้วข่มได้เป็นพักๆค่ะ
7 มีนาคม 2551 16:26 น. - comment id 830061
ดีค่ะ....แวะมาทักทาย
7 มีนาคม 2551 16:29 น. - comment id 830063
แวะมารับไปเขย่มใจกัน 5555555
7 มีนาคม 2551 16:34 น. - comment id 830065
กาเมสุมิจฉาจารา.... จะเป็นกิ๊กใครหรอครับ ไม่เป็นไร เด๋วจะอุทิศบันไดไปให้ เอิ้กๆๆ
7 มีนาคม 2551 16:53 น. - comment id 830074
แม่หญิงรพี วันนี้สอนได้ดีมากค่ะ เป็นการเตือนตนที่ดีที่สุด ข่มจิต ข่มใจ เอาไว้บ้าง จะได้ไม่พบกับความเศร้าหมอง
7 มีนาคม 2551 18:40 น. - comment id 830091
คุณโคลอน เย้ ๆๆๆ รพีมีเพื่อนแล้ว..อย่าทิ้งกันน๊า เค้าเป็นคนขี้เหงานะตัวเอง
7 มีนาคม 2551 18:41 น. - comment id 830092
คุณพิมญดาคนสวย หุหุ นี่ถ้าไม่ข่มใจสงกาสัยรพีคงจเต้องครวญ มากกว่าเดิมซ้ากร้อยเท่าม้างค๊า
7 มีนาคม 2551 18:43 น. - comment id 830093
คุณเพียงพลิ้ว แหม !! กลิ่นดอกโมกโชยมาถึงบ้านรพีเลยค่ะ ชอบค่ะ กลิ่นหอมเย็นดี เหมือนดอกแก้ว ดอกราตรี และก็ดอกมะลิ ดอกไม้พวกนี้รพีปลูกไว้ค่ะ รพีเองก็ข่มได้บ้าง ไม่ได้บ้างค่ะ นึกครึ้มใจก็เขียนไว้สอนใจตัวเองค่า
7 มีนาคม 2551 18:44 น. - comment id 830094
คุณล้นใจ ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียนกันเนาะ ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะเจ้าคะ
7 มีนาคม 2551 18:45 น. - comment id 830095
พี่หมีดามมมมมม มะมา เราไปแอบขย่มใจกันเห้อะ อิอิ อย่าให้ใครเค้าเห็นน๊า อายเค้าแย่เล้ย หุหุ
7 มีนาคม 2551 18:47 น. - comment id 830097
น้องชายนายบันทึก โอ้แม่เจ้า !! กาเมสุมิจฉาจารา เวรมณีสิกขาปะทังสมาธิยามิ อืม ป้าต้องท่องเอาไว้ทุกลมหายใจเข้าออกเลยม้างเนี่ยะ ขอบใจสำหรับบันไดน๊า แต่ป้าว่าไม่นานคานก็คงหักเองน่ะ เพราะว่ารับน้ำหนักป้าม่ายหวายยยยยย
7 มีนาคม 2551 18:48 น. - comment id 830098
คุณช่ออักษราลี ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน..จริงมั้ยคะ
7 มีนาคม 2551 19:25 น. - comment id 830120
เยี่ยมๆ " มีหรือจนชั่วหรือดีอยู่ที่ใจ" จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ ฝึกฝนจิตไซร้ อยู่ได้สบาย...
7 มีนาคม 2551 19:49 น. - comment id 830129
นมัสการท่าน บนข. กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะท่าน บางครั้งก็ข่มได้บ้างไม่ได้บ้างค่ะ ไม่ทราบว่าจะต้านแรงกรรมได้มากน้อยเพียงใด
7 มีนาคม 2551 20:15 น. - comment id 830140
เพราะชั่วดีอยู่ที่ใจจึงใฝ่นึก เฝ้าตรองตรึกหาผลต้นปัญหา คิดแต่เรื่องดีดีในชีวา ให้อุราสบายใจในทุกวัน ชื่นชมในผลงานค่ะ
7 มีนาคม 2551 20:20 น. - comment id 830142
หากจะข่ม ใจตน ให้พ้นอยาก คงจะยาก ซักหน่อย นะป้าจ๋า ทั้งขาหมู เคคอน ละลานตา หิวแทบบ้า ยามนี้ ที่อยากทาน ข่นใจตน ไม่ไหว ใจมันอยาก หิวมากมาก ใจนี้ ที่อาจหาญ คว้าขาหมู เยอรมัน นั้นชื่นบาน กินซะอาน สมอยาก มากอารมณ์ ข่มใจไหว หรือเปล่า ไม่อาจรู้ แต่พอดู อาหาร ก็สุขสม อยากจะทาน ให้เรียบ อภิรมณ์ ให้เราจม กับมัน นั้นฮาเฮ ข่มใจเรา มันยาก ลำบากนิด เพราะมันติด ที่ใจ ไม่หักเห หากเราอยาก จะทุ่มเท จะเกเร ไม่สน ใจต้องการ กิเลศใคร ของใคร ไม่อาจต่อ ใครจะก่อ เรื่องใด ไม่อาจหาญ คิดกันเอง นึกเอง ให้นาน นาน ชื่นสำราญ ก็เขา เศร้า ก็เขาเอง ป้าตอบเรา ตามกติกาด้วยนะ อิอิ มาเท่าไหร่ตอบเท่านั้นเน้อ
7 มีนาคม 2551 20:52 น. - comment id 830159
คุณผู้หญิงไร้เงา เพราะสำนึกชั่วดีที่รู้สึก จึงตรองตรึกถูกผิดคิดผลักไส สุขหรือทุกข์ล้วนอยู่เคียงคู่ใจ แล้วแต่ใครเลือกชมภิรมย์กัน ขอบคุณค่ะที่แวะมาชื่นชมผลงานของคุณครูค่า
7 มีนาคม 2551 20:54 น. - comment id 830161
สาวน้อยมณีจันทร์ ทำดิช้านอ้วนนะยะ ม่ายยอม แง ๆๆๆๆ มาทีห้าบท จะฆ่าป้าเร้อะ ชิชะ จัดห้ายยยยย พูดเรื่องกิน สิ้นเศร้า ตัวเราชอบ ได้ปลุกปลอบ ความช้ำ หม่ำแล้วหาย สุขอารมณ์ สมจิต พิษรักคลาย ยั่วน้ำลาย เหลือดี มณีจันทร์ อันขาหมู ขาแมว ที่แถวไหน ไม่ถูกใจ เหมือนขา (หมู) ของป้าฉัน น้ำพะโล้ โอ้แม่เจ้า เอามาพลัน ทั้งไข่นั่น และเนื้อหมู ดูน่าทาน จะให้ดี มีหมั่นโถ โอ้โห..หย่อย ทานเสียบ่อย เลยหนอ ขอเล่าขาน สั่งทีไร ไม่น้อยกว่า สี่ห้าจาน สะดือบาน พุงโย้ ใช่โม้เลย ตามด้วยปลา แรดลวก บวกจับฉ่าย ลิ้มแล้วส่าย หัวผงึก นึกสิเหวย เนื้อปลาสด หวานลิ้น กลิ่นชวนเชย แม่น้องเอย พี่หิว ท้องกิ่วแล้ว จำต้องลา หน้าจอ ขอไปหม่ำ ให้อิ่มหนำ สำราญท้อง นะน้องแก้ว ใครอยากอ้วน ชวนมา หาร่วมแนว ให้เขาแซว เป็นหมู (เหมือน) ครูรพี โอย นี่กะจะมาถล่มบ้านดิช้านเหรอ หุหุ หิวจริง ๆ แล้วน๊า ไปหาไรหม่ำก่อนจ้า เดี๋ยวต้องเตรียมสอนเนาะ มีไรโทรมาน๊า อิอิ
7 มีนาคม 2551 21:09 น. - comment id 830169
สาวน้อยมณีจันทร์ หุหุ ตามมาชี้แจงนิดส์นึง คือว่าที่อุทัยธานี มีปลาแรดอร่อยเลิศล้ำนะจ้ะ อย่าคิดว่าป้ากระทบ กระเทียบไปเน้อ ย้อนมาอ่านอีกทีเลยนึกได้ เหมือนคำขวัญประจำจังหวัดไง เมืองพระชนกจักรี ปลาแรดรสดี ประเพณีเทโว ส้มโอบ้านน้ำตก มรดกโลกห้วยขาแข้ง แหล่งต้นน้ำสะแกกรัง ตลาดนัดดังโคกระบือ ... ก็มีดังกล่าวมาฉะนี้จ้า ว่าง ๆ ก็มาเที่ยวบ้างเน้อ
7 มีนาคม 2551 21:30 น. - comment id 830177
ป้าก็ เราหาใช่ใครอื่นเน้อ นิดไม่สะเทือนเราหรอก ... ปลาแรดนะชอบมาขอบอก.... คราใดไปเยือน ขอซักตัวเน้อ...
7 มีนาคม 2551 21:35 น. - comment id 830179
สวีดัดจ้า ป้าระพีจ๋า.. โคลงเมา (ต้นฉบับของ victoriasecret) ปี้ระพาแต่วแล้ง กลามอน ฝนจิตตึกเนาหงอน ย่านบู้ ตุ่มมีแหน่ตึกดอน ชู่แยท มุ้มกับโหน่ระนู้ ล่อต้อคาวยำฯ ป้าระพีแต่งแล้ว กลอนมา ฝึกจิตตนน อนเหงา อยู่บ้าน แต่มีหนุ่มตอนดึก แชทอยู่ โม้กับหนุ่มรู้นะ ต่อล้อคำยาวฯ
7 มีนาคม 2551 21:45 น. - comment id 830184
สาวน้อยยาแก้อักเสบ นอนดึกเห็นอยู่นั้น.........ทำงาน แอบแชทพอเบิกบาน.....ผ่อนล้า ก็หมายมุ่งลงคาน............กันมั่ง น้องเอย ครองโสดมาเนิ่นช้า........เช่นนี้นานแสน (หุหุ) ยอมแพ้ค้าบ มะมีปัญหาผวนเลยน้อยเอ๋ย อิอิ
7 มีนาคม 2551 21:46 น. - comment id 830186
ดีจ้า..........คุณbananaleaf.......... สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่ มาทักทายยามดึกดื่นนอนแล้วดิ.....หุหุ
7 มีนาคม 2551 21:53 น. - comment id 830189
คุณเจน_จัดให้ คว้าลมที่พรมผ่าน หลับฝันหวาน..แน่คืนนี้ เพียงยินเสียงคุณอุ่นฤดี ฟังวจีวอนเว้า..เล่านิทาน.. อิอิ คืนนี้จะมีใครเล่านิทานให้คุณครูฟังมั้ยน๊อ.. หรือว่าคงต้องรอต่อไป..หุหุ
8 มีนาคม 2551 04:48 น. - comment id 830233
สวัสดีตอนเช้าค่า ความรักกับความหลง คงไม่เหมือนกัน แต่เป็นญาติสนิทกันมาก ต้องแยกแยะให้เป็น จึงจะไม่เจ็บปวด
8 มีนาคม 2551 05:49 น. - comment id 830241
คุณครูกันนา ขอบคุณมากค่า บางครั้งก็แยกไม่ออกค่ะ ว่ารักหรือหลง หรือทั้งรักทั้งหลงก็ไม่รุ๊ อิอิ เลยเตือนตัวเองไว้ก่อนดีกว่าค่ะ ยั้ง ๆ เอาไว้ยังพอจะทันบ้าง หรือไม่ทันแล้วนิ อิอิ
8 มีนาคม 2551 07:03 น. - comment id 830250
แหมก็ที่ไม่ผิดศีลธรรมก็เยอะไป อย่าคิดมากเลยทานกาแฟกันดีกว่าคับ
8 มีนาคม 2551 07:22 น. - comment id 830261
ยอดเยี่ยมครับ
8 มีนาคม 2551 08:54 น. - comment id 830282
วันนี้ต้องปรับแล้วใช่มั้ยครับ อาจารย์ วันก่อนยังแอบหลับในห้องเรียน ขอ เป็นกำลังใจให้ ข่ม ฝืน และฝึกเพื่อให้ กระปรี้กระเปร่าขึ้น..ครับ....อิอิ ความหมายดีครับ..บทนี้..พักหลังกลอน แนวนี้ห่างหายไปนะครับคงต้องมาช่วยกัน รจนาไว้บางละจะได้สมดุลกับแนวอื่นๆ
8 มีนาคม 2551 08:56 น. - comment id 830283
ข่มใจได้บ้าง ไม่ได้บ้างเป็นเรื่องธรรมดาของใจคนค่ะ แต่ถ้าไม่ทำให้ใครเขาเดือดร้อนก็คงไม่ผิดเท่าไหร่มั้งค่ะ......(ถ้าจะผิดก็คงใจเป็นใจของคนทำมากกว่าเจ้าค่ะ)......
8 มีนาคม 2551 13:33 น. - comment id 830356
อบอุ่นจริงๆ บ้านนี้ ข่มใจตน..ให้ข้อคิดมากมาย ไมตรีจิตมิตรอักษร
8 มีนาคม 2551 15:57 น. - comment id 830391
คุณลุงคนบนเกาะ เจ้าค่า..มะคิดมากร้อกกกกก วันนี้หม่ำกาแฟ มาแล้วสองแก้วจ้า ดื่มอีกคงไม่ไหวแน่ ๆ ขอบคุณค้าบบบบ
8 มีนาคม 2551 15:58 น. - comment id 830392
คุณ นายธนา ขอบคุณมากกั๊บผม อิอิ ปิดเทอมยังจ๊า
8 มีนาคม 2551 16:01 น. - comment id 830394
คุณอรุณสุข อิอิ วันนี้มาแปลกแหวกแนวหน่อยจ้า เปลี่ยนไปตามอารมณ์คนเขียนเนาะ หุหุ (อารมณ์ไหนน๊อ) แหะ ๆ นาน ๆ จะเขียนอะไร ที่มีสาระซักติ๊ดนึงน่า หุหุ
8 มีนาคม 2551 16:19 น. - comment id 830399
คุณ whitelily อิอิ ก็น่านจิ เพราะกลัวไงก็เลยต้องยั้งใจไว้ก่อน แง ๆๆๆๆๆๆๆๆ
8 มีนาคม 2551 16:21 น. - comment id 830401
คุณคอนพูทน เห็นคุณคอนพูทนมาเยี่ยมก็อบอุ่นแล้วเจ้าค่า ขอบคุณนะค้าบบบบบบ
8 มีนาคม 2551 16:35 น. - comment id 830410
ข้อคิดดีจ่ะ ข่มใจตน ไม่ต้องไปข่มคนอื่น เมื่อข่มใจตนได้แล้วค่อยไม่ข่มคนอื่น อุ๊ย ไม่ใช่ค่ะ ให้ข้อคิดดีมาก เป็นอีกคนที่พยายามข่มใจตนอยู่ แสดงว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้แล้ว
8 มีนาคม 2551 16:46 น. - comment id 830418
คุณสขิลา ข่มคนอื่นคงไม่ไหวมั้ง อาจหัวแตกได้นิ ข่มตัวเองนี่แหละค่ะดีที่สุด แต่รุ่นนี้คงต้องขย่มค่า ยังไม่รู้เลยว่าขย่มนี่จะยั้งอยู่รึเปล่า
8 มีนาคม 2551 20:11 น. - comment id 830467
ถ้าทำได้เช่นนั้นนะ ยอดเยี่ยมมากเลยล่ะค่ะ คุณครู
8 มีนาคม 2551 20:37 น. - comment id 830483
คุณปอปลาตากลม ดีจ้า คุณครูก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งค่ะ รักเป็น โกรธเป็น เกลียดเป็น เช่นคนอื่น ความละอายก็ยังพอมีอยู่บ้างนิ ไม่งั้นคงไม่มา นั่งสอนตัวเองอย่างนี้ร้อกกกกกก อิอิ
8 มีนาคม 2551 21:21 น. - comment id 830518
ใช่แล้วล่ะความชั่วง่ายดายยิ่ง ความดีซินั้น เปรียบเหมือนขึ้นเขาเชียวล่ะจ้า นับวันกลอนดีวัน ดีคืนนะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
8 มีนาคม 2551 21:25 น. - comment id 830521
สวัสดีค่ะ ถ้ารักตัวกลัวกรรมอย่าทำชั่ว จะหมองมัวมีดมลปนราศรี จงเลือกทำแต่กรรมที่ดีดี จะได้มีความสุขไม่ทุกข์ใจ ชอบภาพนี้จังเลยค่ะเยี่ยมค่ะ
8 มีนาคม 2551 21:32 น. - comment id 830527
คุณลุงแก้วประเสริฐ ขอบคุณมากค่ะลุงแก้วฯ ก็เป็นบางอารมณ์ค่ะ ที่เขียนได้บ้างไม่ได้บ้าง วันไหนเศร้าก็แนวเศร้า วันไหนอารมณ์ดีก็เขียนตลกโปกฮาไปเรื่อยเปื่อยค่า ต้องขอบคุณคุณลุงที่เคยได้สั่งสอนไว้ด้วยค่ะ
8 มีนาคม 2551 21:37 น. - comment id 830532
น้องสาว(ท)รพี คิดถึงกันมากมายนะ แต่ไม่ได้คุยกันเลย อืม....ที่ใดมีรัก...ที่นั่นมีทุกข์ แต่ทุกคนคงอยากจะมีรักนะ ถึงจะทุกข์ก้อเหอะ รักให้เป็น คงช่วยได้ครับ สู้ๆ..สู้เพื่อรัก....กิกิกิ
8 มีนาคม 2551 21:40 น. - comment id 830535
คุณนกยูง ด้วยละอายในจิตจึงคิดยั้ง กลั่นเป็นกลอนสอนรั้งหวังผ่านผัน มโนธรรมย้ำตนพ้นจาบัลย์ ลุล่วงทัณฑ์เสน่หาคอยราวี ขอบคุณมากค่าคุณนกยูง
8 มีนาคม 2551 21:44 น. - comment id 830538
ป๋านน..ใจร้าย ขอบคุณค่าพี่นนที่น่ารัก ทุกคนสบายดีนะคะ สงกรานต์นี้ไปแอ่วเมืองเจียงใหม่ได้มั้ยนั่น สาวเมย์ก็อยากไปนิ อิอิ จาบอกป๋าว่าหนังสือ ธรรมะทอรักที่น้องไปซื้อที่สุราษฏร์น่ะ บัดเดี๋ยวนี้ หายปายหนายก็ม่ายรู้ พอดีบ้านรกมากเลยให้ เด็ก ๆ เค้าช่วยเก็บเนาะ ทีนี้พอเราจะอ่านก็เลยไม่รู้ว่า เค้าเก็บไว้ที่หนาย แง ๆๆๆๆๆๆ อยากไปเที่ยวพัทลุงอีกอ่ะ ทริปเชียงใหม่นี้ชวนหนูน้อยหมวกแดงไปด้วยดีม๊ะ อิอิ รักน๊า จุ๊บ ๆๆๆๆๆๆ (จุ๊บนิกกี้นะ มะช่ายป๋า หุหุ)
9 มีนาคม 2551 09:54 น. - comment id 830652
ข่มใจ..ไม่ให้รัก.. ยากนัก..จะห้ามได้.. แต่ฉัน..ต้องตัดใจ.. เพราะไม่อยากแย่งใคร..มาครอบครอง.. ******* อย่างนี้เค้าเรียก "ข่มใจตน" ได้ป่ะคะ.. เหอ ๆ ๆ ๆ...
10 มีนาคม 2551 12:42 น. - comment id 830854
โอกาศมีชั่วชีวิตเพียงนิดน้อย หากจะคอยพะวงเคลือบสงสัย รักบริสุทธิ์หลุดหายกลายตามวัย แล้วเส้นชัยชีวิตก็ติดรอน ยื่นมาเถิดมือมั่นสัมพันธ์แน่น มาเกี่ยวแขนเกี่ยวก้อยย้อนรอยหลอน อย่าปล่อยความลังเลมาบั่นทอน อุทาหรณ์เพื่อนพ้องจองคานทอง การตัดสิ้นใจเพียงครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตนี่สำคัญนัก อิอิ
12 พฤษภาคม 2551 13:04 น. - comment id 848943
คุณหมองอิง ไม่ได้เข้ามาซะนาน เลยไม่ทราบว่ามีใคร มาต่อท้ายกลอนบ้าง ต้องขอโทษด้วยค่ะ นั่นแหละค่ะ ที่เค้าเรียกว่าข่มใจตน ไม่เฉพาะเรื่องนี้หรอกนะคะ ใช้ได้กับเรื่องทั่วไปแหละค่ะ
12 พฤษภาคม 2551 13:08 น. - comment id 848946
คุณฤกษ์ อยากจะเอื้อมมือไปให้เธอคว้า คิดอีกทีไม่ดีกว่าขอล้าถอย ด้วยไม่อยากยื้อแย่งแข่งเนื้อกลอย มีครบร้อยหรือยังหนอพ่อหน้ามล หุหุ ขอโทษด้วยค่ะคุณฤกษ์ กลัวว่าจักปองของบางใคร