เหมือนได้ดอก ไม้ชื่น มาคืนช่อ อดทนรอ ปลูกขวัญ วันฟ้าใหม่ เหมือนได้ทรัพย์ ที่หวงแหน จากแดนไกล กลับสู่ใจ บรรเทา ทุกข์ระทม ดูงดงาม เชิดช่อ ละอออ่อน หมู่ภมร รุมตาม เพราะงามสม ส่งกลิ่นอวล ยวนใจ ยามได้ชม แม้ร้างลม ยังหอมนวล อยู่อวลอล มิได้ชม เพียงกลีบดอก หรอกนะเจ้า สิ่งใดเล่า จะยิ่งใหญ่ ในเวหน เท่ากับความ สัตย์ซื่อ ไม่ถือตน ในกมล ล้นเอื้อ เผื่อเมตตา ชุบชีวิต ที่รันทด แสนหดหู่ ให้ยืนสู้ ขจัดสิ้น ซึ่งปัญหา มอบสิ่งดี มีน้ำใจ ไหลรวมมา แหล่งพึ่งพา คนทุกข์ร้อน ให้ผ่อนคลาย ถึงใครชัง ชั่งเขา มีเราห่วง แม้เพียงดวง หิ่งห้อย ด้อยความหมาย แต่ก็เป็น หนึ่งหยดใจ ในพระพาย กำจรจาย ผ่านซึ้ง ซึ่งความดี ยินดีรับ ดอกไม้ชื่น คืนสู่ถิ่น ฝากเมฆิน คุ้มครอง ดุจน้องพี่ ผืนดินใด จะอุ่นเท่า ผืนเรามี เอื้ออารีย์ ไหนจะสู้ กูคือไท....... " การกลับมาถึงแผ่นดินถิ่นเกิด แล้วก้มลงกราบผืนแผ่นดินนั้น เป็นการกระทำที่ยาก สำหรับผู้ที่ไม่รักแผ่นดิน" ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 กุมภาพันธ์ 2551 18:42 น. - comment id 828025
ไทไม่รักไทด้วยกันใครจะรัก ไทไม่สมัครสมานไทใครจะสน ยามไทหักไทด้วยกันตะบันชน ใช่เพราะคนเป็นไทหรือ..ถืออภัยไท เหมือนดาวเรืองไปปลูกไว้ในลอนดอน หนาวสั่นคลอนสภาพอากาศเกิดทานไหว จะผลิบานเท่าสยามได้เช่นใด กลับมาไซร้ก็ต้องสู้..กับ..ชะตาตัว กราบแผ่นดินไทยหรือกราบสนามบินที่เป็นที่หวงแหน กันแน่/กลอนเพราะมาก ทันยุคดีคับ
29 กุมภาพันธ์ 2551 19:55 น. - comment id 828035
อิอิ เห็นด้วยกีความคิดเห็นที่หนึ่งจ้า หุหุ หายไปนานเลยนะคะ คิดถึงเช่นกันค่ะ คุณครูก็นาน ๆ เข้ามาทีจ้า วันนี้อารมณ์ดี ๆ บวกกับความขี้เล่น ก็เลยลงกลอนมาฝากกันไว้ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
11 กรกฎาคม 2551 11:44 น. - comment id 871864
แขม่วแมน หมดแรงล้า หยาดน้ำตา เริ่มรินหยด มองทางไหน มืดไปหมด ไร้ทางอ้า หมดหมดแล้ว หมดสิ้นสุข หมดเวลา เหลือแค่เพียง หยาดน้ำตา บนหน้านอง นอกหน้าต่าง ฝนยังตก ย้ำให้เศร้า นั่งคุกเข่า สิ้นค่า ไร้ท่าผยอง แต่สักพัก แสงเริ่มส่อง เป็นสีทอง เห็นแหงนหน้ามอง ฟ้าสว่าง กระจ่างตา เมื่อตะกี๊ ฟ้ายังคล้ำ ฉ่ำฝนอยู่ แต่เวลา ผ่านเพียงครู่ แสงส่องหน้า เริ่มระเหิด ระเหย หายน้ำตา ถึงเวลา ลุกขึ้นมา ตั้งท่าลอง เอ้าๆ..อึ๊บ ลุกขึ้น ยืนให้มั่น หันประจัญ ปัญหา อันน่าสยอง ฟ้าหลังฝน ยังสว่าง เป็นสีทอง จะมานั่ง น้ำตานอง ถูกหรือไร เอ้าๆ..อึ๊บ ลุกขึ้น ยืนให้มั่น สู้ด้วยใจ แข็งขัน มิหวั่นไหว ยังคงมี คนข้างหลัง กำลังใจ สู้ต่อไป ผ่านปัญหา ด้วยใจทนง