ถ้าร่างกายเหนื่อยนักจงพักบ้าง เพราะหนทางเดินไปยังไกลเหลือ ซ้ำมืดมนเหมือนมันยังคุมเครือ ถ้าไม่เผื่อแรงไว้คงไม่นาน ต้องล้มลุกคลุกดินจนสิ้นลม หกคะล้มเจ็บแข้งขาน่าสงสาร จงพักกายให้ฟื้นพอชื่นบาน ค่อยคิดอ่านต่อไปทำให้ดี มีพลังกายใจเตรียมให้พร้อม ปัญหาย่อมผ่านได้ในทุกที่ สติมั่นสร้างปัญญาหาวิธี ทำชีวีให้มีสุขทุกทุกวัน
บูรณา 28 ก.พ. 2551 16:08 น. - ID 113061 
1551
0
0
11 กรกฎาคม 2551 11:43 น. - comment id 871862
หน้าส่วนตัว
แขม่วแมน
หมดแรงล้า หยาดน้ำตา เริ่มรินหยด
มองทางไหน มืดไปหมด ไร้ทางอ้า
หมดหมดแล้ว หมดสิ้นสุข หมดเวลา
เหลือแค่เพียง หยาดน้ำตา บนหน้านอง
นอกหน้าต่าง ฝนยังตก ย้ำให้เศร้า
นั่งคุกเข่า สิ้นค่า ไร้ท่าผยอง
แต่สักพัก แสงเริ่มส่อง เป็นสีทอง
เห็นแหงนหน้ามอง ฟ้าสว่าง กระจ่างตา
เมื่อตะกี๊ ฟ้ายังคล้ำ ฉ่ำฝนอยู่
แต่เวลา ผ่านเพียงครู่ แสงส่องหน้า
เริ่มระเหิด ระเหย หายน้ำตา
ถึงเวลา ลุกขึ้นมา ตั้งท่าลอง
เอ้าๆ..อึ๊บ ลุกขึ้น ยืนให้มั่น
หันประจัญ ปัญหา อันน่าสยอง
ฟ้าหลังฝน ยังสว่าง เป็นสีทอง
จะมานั่ง น้ำตานอง ถูกหรือไร
เอ้าๆ..อึ๊บ ลุกขึ้น ยืนให้มั่น
สู้ด้วยใจ แข็งขัน มิหวั่นไหว
ยังคงมี คนข้างหลัง กำลังใจ
สู้ต่อไป ผ่านปัญหา ด้วยใจทนง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
