เช้าวันจันทร์พลันเหงาเปลี่ยวเปล่าจิต เฝ้าแต่คิดถึงดวงใจที่ใหลหลง เธอจะเป็นเช่นไรให้พะวง ป่านนี้คงคิดถึงพี่ที่จากมา วันอังคารสงสารตัวมัวแต่เศร้า คิดถึงเจ้ายุพินถวิลหา คงจะเป็นเช่นกันขวัญชีวา จงตั้งตารอวันที่พี่กลับไป ถึงวันพุธสุดหักห้ามความคิดถึง เฝ้ารำพึงว่าเนื้อเย็นเป็นไฉน จะอยู่ดีมีสุขทุกข์เช่นไร ขอฝากความห่วงใยไปถึงเธอ พฤหัสฯตัดสินใจไว้แน่วแน่ ไม่ยอมแพ้ใจตัวเองเกรงจะเผลอ จะระงับดวงจิตคิดถึงเธอ แต่ต้องเก้อเผลอไปแพ้ใจตน ครั้นวันศุกร์ยิ่งทุกข์ตรมข่มไม่ไหว ต้องแพ้ใจอีกคราน่าฉงน ครุ่นคิดถึงแต่น้องราวต้องมนต์ จำต้องทนแบบนี้อีกกี่วัน พอวันเสาร์เช้า-สายจนบ่ายค่ำ ใจเจ้ากรรมคิดถึงแต่แม่จอมขวัญ รำลึกถึงวันเก่าเก่าเราผูกพัน ต่อเมื่อไรจึงถึงวันนั้นอีกที วันอาทิตย์ในจิตใจให้ว้าวุ่น เฝ้าแต่ครุ่นคิดคำนึงถึงยาหยี แสนเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี อีกกี่ปีจึงสมใจที่ใฝ่รอ ทุกทิวาและราตรีที่ผ่านพ้น ช่างฝืนทนยากยิ่งเสียจริงหนอ แต่ขอเพียงทรามสงวนนวลละออ ยังเฝ้ารอตัวพี่นี้ยอมทน. -พงษ์ศรีทัศน์- Kuala Lumpur, Malaysia
victoriasecret 30 ธ.ค. 2550 15:15 น. - ID 111067 
1433
0
0
31 ธันวาคม 2550 09:34 น. - comment id 806000
ปีใหม่นี้ก็ขอให้สมหวังในความรักนะคะ แม้จะอยู่กันคนละขั้วโลก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
