ตั้งแต่เล็ก เติบใหญ่ได้ เพราะแม่ รักมั่นแท้ คือแม่นั้น ไม่หวั่นไหว สุขและทุกข์ แม่ฟันฝ่า มิลาไกล ห่วงดวงใจ ดวงน้อย คอยผูกพัน สู้ตรากตรำ ส่งเจ้า เข้าศึกษา ทุกเวลา เฝ้าก่อ ถักทอฝัน หวังให้เจ้า เป็นคนดี มีครบครัน ด้วยผูกพัน หวังเพียงเจ้า เฝ้าดูใจ หัวใจลูก แทบหลุด ทรุดแทบเท้า ทอดร่างยาว คือแม่ สุดแก้ไข แม่คงเหนื่อย คงอยากพัก จึงจากไกล อยู่แห่งใด แม่จ๋า ลูกอาวรณ์ ลูกขอกราบ แทบลง ตรงเท้าแม่ นับตั้งแต่ นี้ไป มีใครสอน จะคอยรัก เคลียคลอ พนอนอน ลูกอยากวอน แม่ฟื้น คืนชีวี หลับเถิดแม่ อย่าอาวรณ์ ก่อนจะจาก จำใจพราก ลูกรู้ สู้ไม่หนี ทั้งโรคร้าย รุมเร้า เศร้าชีวี แม่ไม่มี ลูกยังอยู่ สู้อีกคน หากชาติหน้า มีจริง เป็นสิ่งแน่ อยากเกิดเป็น ลูกแม่ อีกสักหน ถึงลำบาก ตรากตรำ จะจำทน เพราะแม่ตน คนเดียว คอยเหนี่ยวใจ ทิพย์โนราห์ พันดาว
13 ธันวาคม 2550 18:11 น. - comment id 799608
ความรักของแม่คือความรักที่ยิ่งใหญ่
13 ธันวาคม 2550 20:24 น. - comment id 799664
คิดถึงแม่ต้องทำบุญอุทิศให้ท่านนะครับ
13 ธันวาคม 2550 20:45 น. - comment id 799671
เมื่อเป็นแม่จึงรู้ว่ารักแท้ คือลูกเหมือนกันค่ะ
15 ธันวาคม 2550 00:27 น. - comment id 800107
มาเคารพคุงแม่ด้วยคน คิดถึงแม่...แง...แง