ไร้เรี่ยวแรงจะกล่าวเรื่องอันใด มันหวั่นไหวหัวใจจนท้อถอย มีคำถามมากมายที่เฝ้าคอย ใยถึงปล่อยเรื่องราวให้เขาลือ ฟ้าคือฟ้าคนคือคนคือเหตุผล จะยอมทนแค่คำคนเท่านั้นหรือ ยอมก้มหน้าลาออกแล้วลบชื่อ แค่นี้หรือความสัมพันธ์ที่ผ่านมา เปิดบ้านกลอนอ่านแล้วสะท้อนจิต ไม่อยากคิดเรื่องอันใดไห้โหยหา มันสับสนคิดไม่ออกยอกอุรา กลอนภาษาพาน้ำตาให้ไหลริน พูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าแบบไหน มึนทั้งใจมึนทั้งกายให้โศกสิน นั่งอ่านกลอนหมองหม่นใจยุพิน พี่ชายสิ้นหายไปในบ้านกลอน หากตัดใจออกบ้านไม่หวนกลับ ห้ามลาลับกลับมาอย่าถอดถอน เพื่อนพี่น้องยังรอพี่ที่บ้านกลอน ขอให้ย้อนกลับมานะพี่ชาย...พี่ฤทธิ์ ศรีดวง
1938
5
0
6 ธันวาคม 2550 21:46 น. - comment id 797482
สิ่งที่ค้างคาใจทำให้หมอง น้ำตานองหมองหม่นสับสนหรือ โอบกอดใจเพื่อนจ๋าค่าข่าวลือ ที่กระพือโหมพัดลัดเลาะใจ พี่ชายเอ่ยอย่าไปทิ้งให้น้อง มานั่งหมองมองหาอย่าไปไหน เพื่อน และน้องยังรอท้อไปไย พี่อย่าไกลเหล่าน้อง...ที่ห้องกลอน.. พิมญดา....อย่าร้องนะจ๊ะอิอิอิ พี่ฤทธิ์ติดงาน....สัมมนา.งเสร็จงาน.. เดี๋ยวพี่เขาก็มาอิอิ
6 ธันวาคม 2550 21:54 น. - comment id 797485
ต่อจากเขียนอะไรก็ได้คะ..... ได้กำลังใจอีกหลายท่านที่บ้านกลอนนับแต่พิมญดาไม่ประสา..(แม้ตอนนี้จะประสานิดหน่อย) แต่ก็ยังรอการติชมและสอนสั่ง จากท่านผู้รู้และก็นั่นแหละคะ ไม่ว่าจะกลอนโต้ตอบกลอนพิมญดา พิมสื่อถึงทุกท่านแค่หน้าบ้านกลอน เท่านั้นไม่มีหลังม่านไม่ผ่านทางเสียง พิมนับถือจริงๆๆคะหลายท่านในบ้านกลอน ที่พิมแอบขโมยวิชามาเขียนกลอนและคำ สอนสั่ง..ครูไผ่ดำเป็นอีกแรงหนึ่งที่มีบุญคุณ สอนสั่งพิม..ครูพี่ฤทธิ์..ครูพิม หลายท่าน ที่ทั้งติทั้งติงหน้ากลอนพิมดีใจที่มีคนช่วย ดูแลสอนสั่งงานที่ออกมาให้ดีขึ้น..พิมไม่อยากให้อะไรก็แล้วแต่หายไปจากบ้านนี้..เกิดอะไร ขึ้น..ลองกลับมาแก้ไขดีกว่า..หายไป..
6 ธันวาคม 2550 22:25 น. - comment id 797494
หน้าส่วนตัว
ทุกปัญหามีทางแก้แม้เหนื่อยยาก
การลาจากใช่วิธีที่เหมาะสม
อย่าปล่อยให้ค้างคาในอารมณ์
จะทุกข์ตรมล้นเหลือมิเผื่อใคร
ทุกสิ่งทั้งชั่วดีมีเหตุผล
คละเคล้าปนยากแท้จะแก้ไข
แต่ทางออกย่อมมีมิห่างไกล
อยู่ที่ใจหมั่นนึกคอยตรึกตรอง
เรื่องใครผิดใครถูกผูกปมแน่น
ความขึ้งแค้นนำความคิดจิตมัวหมอง
เหตุและผลเผลอใจไม่เหลือบมอง
ความขุ่นข้องหรือจะหายผ่อนคลายลง
ต่างเปิดใจให้กว้าง
อย่าอำพรางเลศนัยให้ลุ่มหลง
อย่าอวดดื้อด้วยใจวางให้ลง
ทุกสิ่งคงจบได้ด้วยไมตรี
เป็นกำลังใจให้ครับ ทุกปัญหาย่อมมีทางออก ด้วยเหตุผลในตัวของมันเองน่ะอย่าคิดมากเลย การทิ้งบ้านไปไม่ใช่ทางออกที่ดีนักหรอกครับ
ยิ้มๆครับ
7 ธันวาคม 2550 07:53 น. - comment id 797606
หวัดดีครับ คุณพิมญดา... ไม่ทราบว่าคุณฤทธิ์ ศรีดวงไปไหนหรือครับ ไม่ได้ติดตามเลย เมื่อวานไปต่างจังหวัด
7 ธันวาคม 2550 07:59 น. - comment id 797608
1..แง้งงงงงเป็นแบบนี้ได้ไงไม่รู้คะครูพิม เป็นงงงงงงง
7 ธันวาคม 2550 08:01 น. - comment id 797609
3...ดีเจ้าคะพี่กุ้งมดตะนอย..พี่ชายได้ยินแล้วกลับมาด่วน พี่กุ้งให้กำลังใจอะคะ..มะคืน หนาวมากเลยรีบนอน..เน้อพี่กุ้ง
7 ธันวาคม 2550 08:03 น. - comment id 797610
4..ดีเจ้าคะคุณบนข.พอดีผิดพลาดทางเทคนิค นิดหน่อยจ้า...โห..ไปเที่ยวมะชวน..เช้านี้กาแฟก่อนนะคะ
7 ธันวาคม 2550 09:18 น. - comment id 797635
มาช่วยเรียกพี่ฤทธิ์อีกคนครับ ดาวระดาก็เหมือนคุณพิมญดา ที่อาศัยอ่านกลอนที่มีคุณภาพจากหลายๆท่าน ไม่ว่าครูพิม ครูแก้ว ครูฤทธิ์ แสงเหนือ ป้าดอกไม้ และอีกมากมาย คุณพิมครับเดี๋ยวพี่ฤทธิ์ก็คงจะกลับในไม่ช้า เราเชื่อในศรัทธาของเราเสมอ กลอนหลายๆบทพี่ฤทธิ์ได้ใช้ความละเมียดละไมเสมอ ที่สำคัญออกแนวทางธรรม ด้วย ดาวระดายังบอกกับที่บ้านเลยว่าพี่ท่านสงสัยเป็นมหามาก่อน ล่าสุดยังปริ้นออกมาให้ที่บ้านอ่านเลยเรื่องที่ ยายสนทนากับหลวงตาเรื่องทำทานน่ะ ชอบกันทั้งบ้านเลย ในความรู้สึกของดาวระดานะพี่ฤทธิ์ เป็นคนที่เรียกว่าสุภาพชนทีเดียวล่ะ
7 ธันวาคม 2550 09:40 น. - comment id 797646
เป็นอีกคนที่ติดตามผลงานคุณฤทธิ์ ค่ะ ยังไม่เข้าใจว่าเกิดรัยขึ้นแต่ ขอให้กำลังใจกับทุกฝ่ายนะค่ะ
7 ธันวาคม 2550 10:47 น. - comment id 797683
8..คะคุณดาวระดาพิมมั่นใจว่าพี่ริดไม่ทิ้งน้องแน่นอน(จะตามไปร้องถึงบ้านเยย)
7 ธันวาคม 2550 11:05 น. - comment id 797695
9...คะพี่รันมองผ่านๆดีกว่าคะ กลับมาอยู่รวมกันดีกว่าอบอุ่นดีคะ
7 ธันวาคม 2550 11:19 น. - comment id 797703
สวัสดีค่ะพี่พิมจุ๊บๆๆๆๆ
เมื่อน้องเอมารู้จักบ้านกลอนหลังนี้ บ้านนี้จะมีแต่กำลังใจที่มอบให้ และพลังใจเติมเต็มอยู่เสมอ หากท้อ เหนื่อยล้า จะรีบกลับมาบ้านกลอนทันที
... จำได้ว่า คุณพี่ฤทธิ์ ศรีดวง เคยบอกน้องเอ จิตรำพันไว้เช่นนี้ จิตรำพันเป็นอีกคนหนึ่งที่นับถือคุณพี่ฤทธิ์ ศรีดวง เพราะคนเรานั้น แค่อ่านแนวกลอน หรือการเรียบเรียงคำพูด ก็จะสามารถบอกได้ถึงลักษณะชีวิตและนิสัยได้นะคะ ซึ่งจิตรำพันยังไม่ได้รับการสั่งสอนจากคุณพี่ฤทธิ์เลยค่ะ อย่าพึ่งไปไหนเลยค่ะ จิตรำพันคอมพึ่งใช้งานได้ คุณพี่ฤทธิ์ก็จะหายไปได้ไงคะ กลับมาสอนน้องก่อนนะคะ ตามคำที่เคยให้ไว้ไงคะ
พี่พิมจังคะ ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
7 ธันวาคม 2550 11:55 น. - comment id 797720
ฤทธิ์ ศรีดวง จะใจร้ายทิ้งน้องทิ้งนุ่ง ได้ลงคอเหรอเนี่ย
7 ธันวาคม 2550 13:35 น. - comment id 797767
แก้วประเสริฐ.
7 ธันวาคม 2550 14:08 น. - comment id 797785
หายไป 2 - 3 วัน..แวะมาอ่านแบบงงๆค่ะ..ว่าเกิดอะไรขึ้น...
7 ธันวาคม 2550 14:31 น. - comment id 797803
เป็นกำลังใจให้กับทุก ๆ ท่านนะค่ะ.....
7 ธันวาคม 2550 16:12 น. - comment id 797838
12..
7 ธันวาคม 2550 16:14 น. - comment id 797840
13...พี่ฝนพี่ริดจายร้ายยยยยย ไม่ช่ายเรื่องใหญ่ซะหน่อย เรื่องใหญ่ๆๆคือคนบ้านกลอน เดือดร้อนไปหมดแย้ววววววว เครียดหมดเยยดูจิ...
7 ธันวาคม 2550 16:15 น. - comment id 797842
14...ลุงแก้วคะพิมขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเจ้าคะ
7 ธันวาคม 2550 16:16 น. - comment id 797843
15-16...ดีเจ้าคะคุณรี
7 ธันวาคม 2550 16:19 น. - comment id 797844
15..ว๊ายๆๆตาลายคุณกุหลาบขาวมัวแต่ร้องให้ขี้มูกโป่งอยู่คะ
เลยมะทันมอง..แง้ๆๆๆ
7 ธันวาคม 2550 17:50 น. - comment id 797859
น้องพิมญดา ร้องให้ขี้มูกโป่ง...ได้งัย...อ่ะแต่ช้าแต่.... เงียบซะน้า...
7 ธันวาคม 2550 19:35 น. - comment id 797875
สวัสดีค่ะคุณพิมจังบอกพี่ฤทธิ์ด้วยนะคะว่าให้กลับมาก่อน น้องๆคิดถึงอยู่คะ
7 ธันวาคม 2550 21:08 น. - comment id 797902
22..ดีเจ้าคะคพี่ดวงยี่หวา
7 ธันวาคม 2550 21:10 น. - comment id 797905
23...แง้ๆๆคุงการพี่ริดหนีไปแย้ว
7 ธันวาคม 2550 22:11 น. - comment id 797930
โอ้น้ำตาพี่พิมท่วมทุ่งข้าว โปรดส่งข่าวโดยด่วนพี่ฤทธิ์จ๋า โปรดสงสารดูเถิดข้าวในนา จมน้ำตาพาเหี่ยวโหยโรยรวงเรียว
ใครผิดใครถูกก็ช่างจะหาคำตอบให้ได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อเรารักบ้านหลังนี้จดจำแต่สิ่งดีๆไว้ดีกว่าเนอะ เหมียว
7 ธันวาคม 2550 22:33 น. - comment id 797943
แม่นแล้วจ้าแมวแต้มน้องรัก ขาดพี่ชายไปใครจะเทศน์ให้เราฟังละคะ แง้งงงงงงงงงง
9 ธันวาคม 2550 16:26 น. - comment id 798234
เจ้ายังเด็ก เล็กผ่าน งานการศึก จิตสำนึก อ่อนไหว ในวิถี ยังผ่องผุด สุดซื่อ ในวาที ยั้งฤดี ทบทวนใจ ใครให้นาน มีตัวอย่าง พลั้งพลาด ฉลาดเห็น คนที่หลบ ซ่อนเร้นกาย หลายปีผ่าน ยังเปิดเผย ให้เห็น ในสันดาน ใยร้องขาน ให้กลับ รับขวัญคืน เหมือนทักษิณ ที่หนี ยังรี่ร้อง ส่งเสียงก้อง ให้กลับ มาชมชื่น ผิดเป็นครู รู้ว่า อย่าเรียกคืน ต้องหยัดยืน เจ็บแล้วจำ อย่าทำลืม ครูคนหนึ่งจากเชียงราย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
