สายฝนพรำฉ่ำเย็นเทลงมา บนนภาครื้มฝนมืดสนิท ฟ้าสีครามเป็นนิลดูมืดมิด เหมือนชีวิตของข้าจะมืดมน เมื่อไรเล่านภานั้นจะสว่าง เมื่อไรเมฆจะจางหมอกจะพ้น กว่าจะถึงตอนนั้นคงต้องทน กับความหม่นหมองจิตที่เศร้าใจ พยายามอดทนปนอดกลั้น จากความมืดเหล่านั้นเพื่อวันใหม่ รอวันที่ฝนหยุดเมฆผ่านไป เผื่อวันใหม่นั้นสดใสไร้ระทม