อาจโง่งม ซื่อเซ่อ เบลอไปบ้าง ไม่อวดอ้าง สรรพคุณ ให้ชวนเชื่อ มาดเซอเซอ เรียบร้อย ไม่เล่ห์เจือ ไม่น่าเบื่อ อวดฉลาด อวดมาดแมน โยนทิ้ง ให้หมด พยาบาท อาฆาต มาดร้าย ไม่เข้าท่า ชาตินี้เจ็บ กายใจ ร้าวอุรา ไม่ฟันฝ่า สู้รบ ปรบมือใคร
สะพั่งสะท้านไมภพ 20 พ.ย. 2550 10:03 น. - ID 109773 
1779
3
0
20 พฤศจิกายน 2550 10:28 น. - comment id 791002
นั่นหนะสิคะ ปลงชะดีกว่า แวะมาคะ เป็นกำลังใจนะคะ
20 พฤศจิกายน 2550 10:36 น. - comment id 791007
พี่อั่น.... แบบนี้เข้าทำนองหมาเห่าใบตองแห้งป่าวคะ เรานิ่ง ๆ เงียบ ๆ เด๋วเค้าก็หยุดเอง ไม่ต้องไปโต้ ตอบอะไร....แวะมาทักทายค่า (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
20 พฤศจิกายน 2550 14:41 น. - comment id 791094
แวะมาทักทาย...และให้กำลังใจ "ตัวตน"ค่ะ...สบายดีนะคะ
20 พฤศจิกายน 2550 22:31 น. - comment id 791292
คนที่คิดกลอนนี้ช่างดีนัก ช่างประจักร์แก่คนเป็นไหนๆ คำว่าไม่อวดอ้างมันยังไง ผมยังไม่เข้าใจเรื่องของมัน ไม่เอาและไม่อยากจะคิดและ คิดไปก็ปวดหัวโดยเปล่าๆ สู้ไปคิดเรื่องงานจะดีกว่า อะล่อเล่นล่อเล่นอย่ากังวน
21 พฤศจิกายน 2550 01:06 น. - comment id 791307
สวัสดีค่ะ คุณสะพั่งฯพูดอะไรให้ใจเจ็บ เป็นตะเข็บบาดแผลใจให้หม่นหมอง โยนมันทิ้งไปอย่าประครอง รู้ครรลองนี้ตัวตนของคนจริง
21 พฤศจิกายน 2550 06:22 น. - comment id 791319
เรียน คุณเสียงหัวเราะ ศรรกรา ครูพิม คนขี้เหงา นกยูง ครับ ขอบคุณที่มาแวะครับ เจอกันในบทใหม่ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
