ฝากฝัน

3 พฤศจิกายน 2550 12:13 น. - comment id 781970

อย่าบวชนะครับ....แหมปลงตกเลยหรือนี่
วันก่อนบอกรักอยู่ดีๆวันนี้หรือแปรไปได้

ไหมไทย

3 พฤศจิกายน 2550 12:16 น. - comment id 781971

กาลเวลาหมุนเวียนแปลงเปลี่ยน
ดั่งล้อเกวียนหมุนรอบเป็นวงกว้าง
ชีวิตคนหมุนวนบนเส้นทาง
อยู่ทามกลางวงล้อของกงกรรม

ฝนตกตลอดคืน...ตลอดวัน

หนาวๆๆแต๊ๆๆๆๆ

white rose.

3 พฤศจิกายน 2550 12:24 น. - comment id 781975

บทเรียนชีวิตมีทั้งร้ายและดีค่ะ...

แวะมาอ่านค่ะ...

sonax0651

3 พฤศจิกายน 2550 12:53 น. - comment id 781988

สวัสดียามบ่าย
เป็นบทเรียนชีวิตที่มีคุณค่า
จะจดจำบทกลอนนี้ไว้เตือนตนเลยครับ
มีล้มลุกคลุกคลานแต่ก็อย่าได้ท้อ
ต้องก้าวต่อไป

ใบไผ่ทะเลแก้ว

3 พฤศจิกายน 2550 13:02 น. - comment id 782001

  หากอดีต เป็นฝัน อันบรรเจิด
           คงหรูเลิศ เกิดได้ ด้วย ความหวัง
           อนาคต สดใส ให้พลัง
           อดีตยัง ฝังตรึง คิดถึงเธอ
  แต่อดีต ความหลัง ฝังใจเจ็บ
           จึงต้องเก็บ เตือนใจ ไว้เสมอ
           คืนอดีต อย่าไป ใฝ่ละเมอ
           ควรพร่ำเพ้อ อนาคต สดใสเอย.
                

bananaleaf

3 พฤศจิกายน 2550 13:17 น. - comment id 782012

อูยย รพียังไม่มีหลักชัยเลยเจ้าค่ะ มองไปข้างหน้าก็หาม่ายเห็น อิอิ 

จิตรำพัน

3 พฤศจิกายน 2550 14:16 น. - comment id 782028

สวัสดีค่ะคุณป้าเก็จถะหวา 

ปัจจุบัน  เวลา  พาให้คิด
ทางชีวิต  จิตเดิน  เหินทางไหน
ดีหรือชั่ว ปนมั่ว คละคนไป
ตั้งปลายไว้  ให้มี  ที่มั่นคง

ส่วนตัวเล่า  เบาจิต  ติดผัดผ่อน
รู้ใจอ่อน  แพ้ใจ  ให้ติดหลง
อาจมีบ้าง  หมางลืม  จิตตกลง
กระแสปลง  คงน้อย  ห้อยกายา


ตอนนี้จิตรำพันก็พยายามทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะคุณป้า
แต่  บางทีมันก็แพ้ความอยากในตัวเอง  อิอิ  อยากกิน  อยากเที่ยว  อยากซื้อ  และอื่นๆ อีกมากมาย  

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 16:05 น. - comment id 782077

  ฝากฝัน 

5555  ก็เพียงแค่หวนคิดถึง
ประสบการณ์ชีวิต  การต่อสู้
ที่ผ่านมา  ก็ปลงๆเสียบ้าง

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 16:07 น. - comment id 782078

  ไหมไทย 

หนาวละสิ   ขะใจ๋หาผ้าห่มตราคนเน้ออิอิ
ชีวิตคนเราก่อหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 16:16 น. - comment id 782079

  white   rose  

ขอบคุณที่แวะมานะคะ

ชีวิตคนเราเผชิญมามาก
และยังต้องเผชิญอีกมาก
ประสบการณ์จะบอกสอนเรา
เหมือนบทเรียนชีวิต

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 16:25 น. - comment id 782081

  sonax 0651 

ค่ะ ใช่แล้วค่ะขืนไม่สู้ก็
อายป้าเก็จ นะสิ อิอิ

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 16:40 น. - comment id 782085

  ใบไผ่ทะเลแก้ว 

อดีตอย่าคิดท้อ  อนาคตอย่าหวั่นกลัว
เกิดมาแล้ว  ต้องสู้จ้ะ

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 16:43 น. - comment id 782086

  bananaleaf  

หญิงรพีไม่ต้องกลัวหรอกจะบอกให้
หลักชัยที่มันคงกำลังจะมาละ

Black MooN

3 พฤศจิกายน 2550 17:05 น. - comment id 782095

ดีคะแวะมาอ่านบทกลอนเพราะๆค่ะแม่ 

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 17:17 น. - comment id 782106

  จิตรำพัน 

ค่ะ  ก็เพียรพยายามกันไปนะคะ
กว่าเอาชนะใจตนได้นี่ก็ต้องเผชิญ
ทุกข์อีกหลายรอบ  อิอิอิ

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 17:20 น. - comment id 782108

   black  moon 

ดีใจที่ลูกสาวคนสวยแวะมานะจ้ะ
กลอนแนวถนัดจ้ะ  อิอิ

มณีจันทร์

3 พฤศจิกายน 2550 17:33 น. - comment id 782114

จุ๊บๆๆ พี่สาว ของ จันทร์...
อดีตคือบทเรียนจริงๆที่เราได้สัมผัสได้เจ็บ
ได้รัก ได้สุข ได้ทุกข์ ทุกอย่างเรียนด้วยตัวเองทั้งสิ้น  คิดถึงก็มีอมยิ้ม และซึมเศร้าค่ะ ..
แต่เราก็ผ่านมาในวันนี้ได้ ได้มาอ่านกลอนเพราะของพี่สาวสุดที่ร้ากกกกก จุ๊บๆๆๆๆๆๆ
พี่สาวแก้มช้ำเลย...

เก็จถะหวา ป้าจอมจุ้น

3 พฤศจิกายน 2550 17:45 น. - comment id 782124

  มณีจันทร์  



จ้ะ  วันนี้กลอนถูกใจน้องสาวมณีจันทร์มากนะอิอิอิ  ชีวิตมีขึ้นมีลง  เขาว่าชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน
ไงละจ้ะ

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 17:55 น. - comment id 782128

ชีวิตเราเป็นบทเรียน
ต้องพากเพียรเอาใจใส่
หนทางที่เราก้าวไป
มีหนามไหน่ตามรายทาง

ชีวิตเราต้องยอมรับ
อย่าคิดกลับหันหลังหนี
สู้เถิดหนาชีวิตนี้
อย่าท้อแท้แพ้ชะตา

ผู้หญิงมือสอง

3 พฤศจิกายน 2550 18:01 น. - comment id 782130

ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นมันต่อไป  

เอาแบบชักดิ้นชักงอเลยดีเป่าคะ

อย่าอยู่อย่างหวาดกลัว...ชอบจังกลอนกำลังใจแบบนี้

สบายดีนะคะแวะมาชวนไปหาไรกิน
ตอนเย็นๆคะไปเป่าคะ??

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 18:10 น. - comment id 782131

  ผู้หญิงมือสอง

ถูกใจกลอนให้กำลังใจอีกคนหนึ่งละ
ขอบคุณค่ะ  แบบนี้สู้ตายค่ะ
จะพาไปเลี้ยงเหรอค่ะ  ไปค่ะๆ
แบบว่าชอบของฟรี  อิอิ
ถึงไหนถึงกันเลยละค่ะ
ขอเวลาแป้บนะคะ
ห้านาที ถึงที่เลยค่ะ

นกยูง

3 พฤศจิกายน 2550 18:45 น. - comment id 782132

สวัสดีค่ะ
บทเรียนขีวิต อ่านแล้วสะท้อนถึงตัวเรา ทุกคนมีอดีตทั้งขมทั้งสมหวัง
จะมีน้อยหรือมีมากแต่ถ้าเมื่อเจอก็ต้องสู้พร้อมที่จะก้าวเดินไปสู่หนทางข้างหน้า
ทิ่สงบ สว่างเพื่อได้พลังและมีกำลังใจ พร้อมที่จะก้าวสู้ต่อไปค่ะ  สู้ๆนะคะ 

เก็จถะหวา

3 พฤศจิกายน 2550 21:47 น. - comment id 782165

  คุณนกยูง 

ใช่แล้วค่ะชีวิตคือการเดินทางที่
มัอุปสรรคขวากหนามที่ต้องเผชิญ
ต้องเดินหน้า สู้ ๆ ๆ

เก็จถะหวา

4 พฤศจิกายน 2550 02:39 น. - comment id 782196

กำลังใจมอบให้เพื่อน
กี่ปีเดือนไม่ลาหาย
อดีตลับไม่กลับกลาย
ห่วงมิวายหากเศร้าตรม

ช่างเถอะนะปล่อยนะใจ
อย่าร่ำไรให้ขื่นขม
รักหรือชังอย่าปรารมณ์
วางอารมณ์ธรรมดา

แสงไร้เงา

4 พฤศจิกายน 2550 07:01 น. - comment id 782217

kettawa

4 พฤศจิกายน 2550 08:03 น. - comment id 782230

 แสงไร้เงา 

บทเรียนชีวิต
มีสุขทุกข์เคล้า
ปรับใจของเรา
เรียนรู้สู้ทน

เก็จถะหวา

4 พฤศจิกายน 2550 08:11 น. - comment id 782234

 แสงไร้เงา

บทเรียนชีวิต
ทุกข์สุขคละเคล้า
ปรับใจของเรา
เรียนรู้สู้ทน

พิมญดา

4 พฤศจิกายน 2550 11:01 น. - comment id 782263

บทเรียนชีวิต
ทำให้เราเข็มแข็ง(เหมือนจำต้องทน)เศร้าคะ

เก็จถะหวา

4 พฤศจิกายน 2550 12:28 น. - comment id 782320

  พิมญดา 

เข้มแข็งอดทน
สู้จนเต็มที่
นักสู้ที่ดี
ไม่มีหวั่นไหว

บทเรียนชีวิต
หากคิดก้าวไกล
มุ่งมั่นเดินไป
ไม่ท้อรอรา

ตะวันจะลับขอบฟ้า

4 พฤศจิกายน 2550 12:53 น. - comment id 782336

สวัสดีค่ะพี่ดอกไม้

ครั้งแรกเลยมั้งที่ได้มาทักพี่

ขอโทษจริงๆนนะค่ะ น้องเล็กไม่ค่อยว่างเลย

บทกลอนไพเราะมากค่ะ ^^

kettawa

4 พฤศจิกายน 2550 13:19 น. - comment id 782360

ตะวันจะลับขอบฟ้า.......................


สวัสดีจ้ะ  น้องเล็ก

มีเวลาว่างน้อยน้อ
เด็กเรียนด้วย กิจกรรมด้วย
ธรรมดาค่ะ
ตั้งใจให้มากๆนะคะ 
อนาคตจะได้สดใส
สัญญานะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2550 22:03 น. - comment id 782585

       แวะมาเยี่ยมจ้า หากใข้ไม้เอกโทช่วยนั้นควรเลี่ยง
อักษรต่ำจ้า 

               แก้วประเสริฐ.

เก็จถะหวา

4 พฤศจิกายน 2550 22:36 น. - comment id 782598

 คารวะอาจารย์แก้วประเสริฐ 

ขอบคุณค่ะ  สำหรับคำชี้แนะ
จะพยายามเต็มที่ค่ะ

..............จากหนูดา

6 พฤศจิกายน 2550 15:05 น. - comment id 783784

เพราะมากๆ เลยค่ะ  อ่านแล้วคิดตามซึ้งมาก