ระหว่างเธอกับฉัน

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

หยาดเพชรบนใบหญ้า  
พาหมอกเช้ามาพราวพร่าง
เจ้าเปราะเจ้าบอบบาง
ร่างสลายเพราะตั๊กแตน
                                              เพชรพริ้งกลิ้งสะอื้น
                                         น้ำตาชื้นกลืนโศกแสน
                                         แดดสายร่ายรำแพน
                                         มาแผดเผาเจ้าโศกซ้ำ
     ระเหยไปสู่ฟ้า
หยาดเพชรจ๋าฝากรักร่ำ
ขับกล่อมเป็นลำนำ
ให้พ่อฟังทางเมืองโน้น
                                             ว่าลูกอยู่ทางนี้
                                       มีสายหมอกที่อ่อนโยน
                                       ชิงช้าที่เคยโหน
                                      ไกวกับพ่อยังผูกพัน
     พ่อจ๋าถ้าเป็นได้
หนูจะไกวให้ถึงสวรรค์
แต่แม่คงจาบัลย์
ถ้าหนูไปแล้วไม่คืน
                                             หยาดเพชรกับดอกหญ้า
                                     มีเวลาชั่วหลับตื่น
                                     เธอฉันต้องกล้ำกลืน
                                     สื่งเดียวกันอย่าน้อยใจ
     โลกอาจมีตั๊กแตน
อีกหมื่นแสนสั่นหญ้าไหว
ไม่นานก็ผ่านไป
สายลมชื่นจะรื่นริน
                                            คืนนี้สำหรับฉัน
                                     จะหลับฝันกับแดนดิน
                                     ก่อนรุ่งอรุณถวิล
                                     พ่อจะฝากรักมาหา
     หยาดเพชรเกล็ดน้ำแก้ว
จากพรากแล้วจงกลับมา
เธอคือสื่อสัญญา
นำคุณค่าอุษาลำเนา
                                           ดอกหญ้าจะเริงรื่น
                                     ฉันจะตื่นคอยชื่นเช้า
                                     คอยรักฝากแฝงเงา
                                     เฝ้าถนอมหอมใจเอย