** ค่ำคืนใด เดือนลับ จันทร์อับแสง หิ่งห้อยแรง ส่องสว่าง กลางเวหน สาดแสงส่อง พฤกษ์ไพร ในสกล สว่างล้น ดุจจันทร์ คืนวันเพ็ญ ปรัชญากลอน สอนแสดง แฝงแนวคิด ใครลิขิต จงตรอง ให้มองเห็น คุณค่าคน สูงล้ำ ไม่ลำเค็ญ ใช่ต้องเป็น ดาริกา อ่าอำไพ แม้เป็นเพียง หิ่งห้อย ที่ด้อยแสง น้อยด้วยแรง ส่องสว่าง กลางฟ้าใส ครามืดมิด หมองมัว ทั่วถิ่นไพร หิ่งห้อยไซร้ สว่างจ้า ท้าดวงดาว .**..ถึงตัวน้อย ด้อยแสง อันแรงกล้า หลายตัวมา รวมร่าง อยู่กลางหาว แสงที่เห็น ย่อมสว่าง งามพร่างพราว สุกสกาว เด่นตา ครามืดมน......ฯ
22 กันยายน 2550 16:07 น. - comment id 757878
ความหมายไพเราะ เข้าถึงใจเลยครับ ขอชื่มชมผลงานนี้ด้วยใจจริง... ...คุณค่าคนสูงล้ำไม่ลำเค็ญ ...ใช่ต้องเป็นดาริกาอ่าอำไพ...
22 กันยายน 2550 16:41 น. - comment id 757894
แวะมาชมแสงหิ่งห้อยค่ะ..สบายดีนะคะ...
22 กันยายน 2550 18:41 น. - comment id 757942
ค่ำคืนพี่ จ้องแมลง แสงหิ่งห้อย งามชดช้อย ระยับค่า พนาสนธ์ คนบ้านป่า เช่นตัวพี่ นี้ชอบยล ในกมล รักหิ่งห้อย ไม่น้อยเลย
22 กันยายน 2550 21:43 น. - comment id 758011
ลำพูต้นน้อยกะหิ่งห้อยตัวเดิม ........................................... เคยมีสาวคนหนึ่งเขียนประโยคนี้ให้ กลอนของคุณทำให้นึกถึง... ...................................................... แวะมาทักทายค่ะ
22 กันยายน 2550 21:47 น. - comment id 758015
แวะมาเยี่ยมกะจึ๊ดนึงค่ะ..เดี๋ยวจะไปทำงานต่อ อิ อิ กลอนได้สาระมาก ๆ ค่ะ
23 กันยายน 2550 01:09 น. - comment id 758070
23 กันยายน 2550 10:18 น. - comment id 758137
แสงน้อยนิดลิขิตทางสว่าง งามกระจ่างในคืนที่หม่นหมอง สาดรำแสงส่องทางสกาวผ่อง ความมืดมนพราวพร่างอ่าอำไพ คงจะเหมือนดวงจิตพิชิตธรรม ใจสุขล้ำเกินกว่าสิ่งไหนไหน ปลดปล่อยวางผ่อนคลายมลายไป สิ่งที่ได้ไตร่ตรองครองความดี แสงธรรมะเด่นตาพาจิตสุข มาล้อมปลุกความชื่นให้สุขี ส่องรำแสงทีละนิดให้จิตนี้ สร้างความดีนำทางพาก้าวไกล แสงธรรมกับหิ่งห้อยร้อยรวมนิด ดึงเข้าติดดวงใจให้สดใส ถึงยากหน่อยค่อยค่อยฝึกกันไป แสงรำไรพาก้าวสุขาวดี สวัสดีค่ะพี่ตุ้ม บัวคิดถึงพี่ค่ะ
23 กันยายน 2550 15:02 น. - comment id 758333
หิ่งเอ๋ย หิ่งห้อย เจ้าตัวน้อยด้อยแสงแห่งราศรี ทว่าวันมืดหมองของราตรี เจ้ายังมีความเด่นเช่นดวงดาว สวัสดีครับ พี่ตุ้ม ด้วยรักและคิดถึง
23 กันยายน 2550 15:53 น. - comment id 758360
ดีค่ะ สบายดีมั้ยค่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยค่ะ คิดถึงนะค่ะ
23 กันยายน 2550 16:56 น. - comment id 758392
ขอเป็นเพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง เปล่งตามแรงน้อยนิดไม่คิดหรู ยึดแนวทางตำนานของท่านครู ใครจะดูอย่างไรตามใจชม จะติว่าด่าทอขอยอมรับ จำไว้ปรับปรุงเพิ่มเสริมเหมาะสม พัฒนาไปตามความนิยม เพียงสบายอารมณ์เท่านั้นเอง แวะมาชมดาริกา แค่ชม
23 กันยายน 2550 22:01 น. - comment id 758465
..เรนสัมผัสความรู้สึกดีๆ..ตรงนั้นได้ด้วยดิคะ.. เป็นบทกลอนที่สื่อความหมายได้ดีจัง.... เรนคิดถึง..นะคะ..