สายฝนพรำกระซิบรักถักใยสุข ไล่ความทุกข์ปลุกปลอบใจให้คลายเหงา เย็นหยดน้ำพร่ำพรมห่มไล่เงา ใจคนเศร้าก็พลิกฟื้นตื่นยินดี มองสายรุ้งสีทองทาบท้องฟ้า ยิ้มเต็มหน้าโศกร้ายพาลพ่ายหนี ฝนสั่งฟ้าลาไกลในวันนี้ คืนใจที่สดใสให้กลับมา หมู่นกการ่าเริงร้องแซ่ซ้องเสียง ดั่งร่ายเรียงร้อยสายใจใยห่วงหา ผีเสื้อบินเว้าวอนอ้อนผกา ทุกหย่อมหญ้าบรรเลงบทเพลงสุข.
18 กันยายน 2550 19:49 น. - comment id 755713
สรรพสิ่งทั้งหลายย่อมมีการเปลี่ยนแปลง จะเอาแน่อะไรกับชีวิต5555555
22 กันยายน 2550 08:25 น. - comment id 757693
จริงด้วยค่ะคุณนกยูง
22 กันยายน 2550 13:14 น. - comment id 757804
ห้ามหายไปจากจอ อีกนะคะแฟนกลอนคอยอยู่นะคะสู้ๆ สู้ๆ..ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ