ท่ามกลางแสงไฟมัวซัว ในคืนมืดสลัวอ้างว้าง ความหวังริบหรี่เลือนลาง หัวใจหล่นคว้างจมดิน บทเพลงบรรเลงเศร้าสร้อย เดือนลอยเหมือนลับดับสิ้น เสียงไผ่สีกอแว่วยิน กรีดใจแทบดิ้นสิ้นลม เดินดุ่มเดียวดายลำพัง หมดหวังความฝันพลันล่ม เหมือนตกบ่อน้ำใกล้จม สุดข่มห้ามใจไร้น้ำตา เพียงฟางเส้นบางยึดไว้ หวั่นใจฟางขาดหมดท่า ชีวิตไม่เหลือราคา คุณค่าไม่เหลือให้ใคร ทนอยู่เดียวดายลำพัง หมดหวังหมดคำร่ำไห้ เอื้อมมือไขว่คว้าหาใคร มีไหมเข้าใจสักคน
ร้อยฝัน 15 ส.ค. 2550 09:49 น. - ID 106066 
1584
9
0
15 สิงหาคม 2550 10:31 น. - comment id 738516
เศร้าจัง
เหมือนภาพนี้เลยคะ
15 สิงหาคม 2550 10:55 น. - comment id 738523
เดินหน้าเถิอดแม้ข้างหน้าจะริบหรี่ เดินหน้าเถิอดแม้ทางที่มีมากขวากหนาม เดินหน้าเถิอดแม้น้ำตามิอาจปราม ในทุกยามข้าขอเป็นกำลังใจ เจ้ามิได้เดินโดดเดี่ยวตามลำพัง ข้ายังหวังให้เจ้าเห็นแสงสดใส แม้ฟางขาดขอเจ้าจงยึดข้าไว้ จะไม่ให้เจ้าเศร้าโศกสูญน้ำตา ในความมืดหวังว่าเจ้าจะเห็นข้า ยื่นมือมาข้าจะช่วยไม่มุสา เจ้าอย่าคิดว่าเจ้าไร้ราคา เจ้ามีค่ากว่าเจ้าคิดเชื่อได้เลย หายเศร้าไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้
15 สิงหาคม 2550 11:13 น. - comment id 738532
ต้องมีสักคนแน่นอนค่ะ...
15 สิงหาคม 2550 11:33 น. - comment id 738540
15 สิงหาคม 2550 12:28 น. - comment id 738564
นายธันวา วิไล เด็กนักเรียนชั้น ม.5 จ.ชัยภูมิ เคยเขียนไว้ที่ url .....http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=103377 หลังจากที่เขียนกลอนชุดนั้นแล้ว ปรากฏว่ามีเพื่อนหลายคนร่วมทุนอาหารกลางวันให้เขา โดยที่ข้าพเจ้าเองก็เป็นผู้รวบรวมและส่งมอบให้กับครูร้อยฝันอีกที ทุกอย่างมีหลักฐานครบถ้วน ซึ่งทางโรงเรียนก็ได้ออกหนังสือขอบคุณมาให้ด้วย พร้อมกับสำเนาสมุดเงินฝากของนายธันวา แต่ ..นายธันวายังจะต้องมีเรื่องให้ฝ่าฝันและสู้อดทนอีกมาก พ่อของเขาที่ติดเหล้าอย่างหนัก ยังคงกินเหล้าอยู่จนกระทั่งเส้นโลหิตในสมองแตก เป็นอัมพาตครึ่งซีก ชะตากรรมของคนในครอบครัวดูคล้ายเรื่องเล่าในทีวี "วงเวียนชีวิต" ช่างมืดมน และไร้ทางออก ลำพังเงินในบัญชีที่สำรองไว้เพื่อเป็นอาหารกลางวันและทุนการศึกษา คงไม่เพียงพอต่อการใช้จ่าย ทั้งหมดนี้ .. คงเป็นเพราะนายธันวายังคงมีกรรมซึ่งจะต้องผูกพันกับคนที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขา แม่ที่มีรายได้ในแต่ละวันจากการรับจ้างเพียงน้อยนิด จะพอหาซื้อข้าวปลาอาหารและจ่ายค่าเช้าบ้านหรือเปล่า ? นายธันวาและน้องชาย จะมีความเป็นอยู่อย่างไร ? หากจะต้องมีใครสักคนอยู่บ้านเพื่อดูแลพ่อ ? มีทางออกทางไหนดีที่สุดสำหรับเขาบ้าง ? แค่คิด .. เราก็พลอยเศร้าไปกับเขาด้วย
15 สิงหาคม 2550 18:04 น. - comment id 738671
ยังมีฉันอีกคน บนทางสับสนวุ่นวาย แม้อยู่ห่างต่างที่หมาย แต่รวมไว้กายไกลใจยังห่วง มีกำลังใจมากฝากค่ะพี่อ้อย
15 สิงหาคม 2550 21:50 น. - comment id 738768
เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน >>ทั้งสองสนิทกันมาก >>ไปไหนไปด้วยกัน >>สุขด้วยกัน >>ทุกข์ด้วยกัน >>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน >>อยู่หอพักเดียวกัน >>เรียนปีเดียวกัน >>เรียนห้องเดียวกัน >>นอนด้วยกัน >>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย >>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว >>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้ >>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ >>แต่ระหว่างทาง >>เกิดอุบัติเหตุขึ้น >>เขาเสียชีวิต >>แต่ด้วยความรักเพื่อน >>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป >>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข
15 สิงหาคม 2550 22:22 น. - comment id 738781
มีไหมใครสักคนคอยห่วงใย กำลังใจที่มอบให้อย่างจริงจั้ย คอยห่วงใยดูแลเทคแคร์กัน ในวันที่ฉันอ่อนล้าไม่มีใคร
15 สิงหาคม 2550 22:47 น. - comment id 738794
ยังมีฉันอยู่เคียงข้าง อ้างว้างไปไยเธอจ๋า ลองเหลือบสายตามองมา จะรู้ว่าฉันนั้นยังคอย..
16 สิงหาคม 2550 09:40 น. - comment id 738893
บางครั้งพลังเราก็จำกัด แม้เห็นใครท้อทุกข์อยู่ตรงหน้า จึ่งทำได้แค่ปลอบประโลมด้วยถ้อยคำที่หวังว่า "อาจประโลมใจท้อทุกข์ได้บ้าง" แม้สักหนึ่งน้อย
16 สิงหาคม 2550 18:17 น. - comment id 739065
สวัสดีค่ะ คุณครูอ้อย... มะกรูดคิดว่า... ตัวเองเข้าใจนะ ว่ามันรู้สึกยังไง... กับสิ่งที่ฝ่าฟัน...เพื่อให้อยู่รอดต่อไป...อย่างมีคุณภาพ และมีคุณค่า... ผ่านตรงนั้นมาแล้ว มันอธิบายได้ยากมาก กับความรู้สึก และความต้องการครั้งที่เคยผจญเรื่องราวต่าง ๆ แม้แต่ทุกวันนี้ยังคิดและบอกตัวเองเสมอ ให้เข้มแข็ง เพราะทุกคนในโลกนี้ต่างถูกกำหนดมาแล้ว...
16 สิงหาคม 2550 19:06 น. - comment id 739088
เป็นกำลังใจให้เขาอีกคนก็แล้วกัน..ให้เขาฝ่าฟันปัญหาต่างไปได้ด้วยดี...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
