โลกก็ยังไม่ละร้างการดิ้นรน 1) บางเวลา – เคยรู้สึกไหมว่าช่างเหนื่อยอ่อน กับการดิ้นรนค้นหาความอาทร ในโลกซึ่งรุ่มร้อนแสนลำเค็ญ เคยรู้สึกไหมว่าช่างเหนื่อยนัก กับการดิ้นรนค้นหารักอันหนักเข็ญ ในซอกหลืบคืบวิถีที่เยียบเย็น ในลึกเร้นแคบแท้เห็นแก่ตัว เคยรู้สึกบ้างใช่ไหม – ว่าเหนื่อยอ่อนถอนใจเช่นใครทั่ว เมื่อบางเวลายิ่งค้นหายิ่งน่ากลัว ยิ่งหมอกมัวยิ่งหวั่นยิ่งพรั่นพรึง 2) บางเวลา – เธออาจต้องทนค้นหาได้มาถึง ความอาทรอ่อนหวานอันตราตรึง ซึ่งเพียงหนึ่งความหวังอาจยังมี บางเวลา – เธออาจพบว่า – ซึ่งในระหว่างทางวิถี แห่งโลกอันอ่อนไหว โลกใบนี้ ยังพบที่อ่อนไหวหวามด้วยความรัก เธออาจรู้สึกเหนื่อยล้าบางคราหน เมื่อดิ้นรนค้นหา – เธออาจประจักษ์ ว่า – โลกนี้ยังมีซึ่งที่พึ่งพัก และยังมีเสียงทายทักอยู่แว่ววาน 3) เธออาจจะพบดอกไม้ที่ใกล้ผลิ เธออาจจะพบดวงศศิที่เหลืองหวาน เธออาจจะพบความอาทรผ่อนเนานาน เธออาจจะพบวิญญาณการดิ้นรน...... ......ว่า – เพียงรู้สึกในบางเวลา บางคราหน อาจเหนื่อยอ่อนร้อนล้าเกินกว่าทน จึงอาจต้องไขว่ค้นอยู่เคว้งคว้าง 4) แต่ขอเพียงให้เธอรู้ ให้รู้ว่า – บางเวลา, เธออาจเหนื่อยอ่อนต่อโลกกว้าง แต่ตราบใดเธอยังไม่แพ้แก่เส้นทาง โลกนี้ก็ยังไม่ละร้างการดิ้นรน......
18 กรกฎาคม 2550 00:25 น. - comment id 726048
ธรรมดาปุถุชน คนผู้หนาแน่นไร้แก่นสาร ยากจะคิดเหลือเผื่อทาน คนผู้อดอยากทั้งหลาย ต่างดิ้นรนไขว่คว้าเหมือนว่าไม่รู้จักตาย แล้วอะไรคือความหมายของชีวิตคิดให้ดี
18 กรกฎาคม 2550 05:07 น. - comment id 726062
ก็ชีวิตยังไม่สิ้นเนอะ ก็ต้องดิ้นกันไป พี่ ป.เองก็มีหวังสิ้นแหงๆ ถ้าไม่ดิ้นต่อไป หุหุ..วันนี้เพ้อยาวอีกแระ
18 กรกฎาคม 2550 05:51 น. - comment id 726067
ศิลปะในบทกวีเพราะ ๆ แบบนี้ อยากเขียนได้บ้างจัง เพราะครับ
18 กรกฎาคม 2550 07:23 น. - comment id 726082
ทุกชีวิตอยู่ได้ด้วยการต่อสู้ดิ้นรน หยุดเมื่อไหร่ ตายเมื่อนั้น สนับสนุนความคิดครับ
18 กรกฎาคม 2550 09:06 น. - comment id 726126
ขอถาม ดูจากฝีมือเเล้วไม่น่าเชื่อกับที่รู้มาว่า เเดนไกล ยังเป็นเยาวชนอยู่ จริงเท็จอย่างไง ตอบด้วย
18 กรกฎาคม 2550 13:10 น. - comment id 726258
ดีจ้า ...น้องซ่าส์... ฝีมือจริงๆน้อ บทนี้ชอบจ้า ไม่ได้ทักทายซ้านานหวังว่าจะสบายดีนะจ๊ะน้องชาย.....
18 กรกฎาคม 2550 19:23 น. - comment id 726455
ดีคะ..จันทร์เจ้าขาจ้า ถ้าเราไม่ท้อซะอย่างหนทางให้ยาวไกลก็ไปถึงคะ