...โอ้ละหนอเจ้าดวงพวงมาลา มายิ้มแย้มรอข้าหรือไฉน กลีบทองเจ้าดั่งสร้อยร้อยดวงใจ สุดพิไลยามแสงส่องต้องอนงค์ เฉิดเฉลายามเช้าแสนพราวเพริศ งามบรรเจิดเลิศวิไลให้ไหลหลง พอยามบ่ายแดดร้อนเจ้าอ่อนลง แต่ยังคงงามงดแม้หมดแรง เมื่อสายัณห์พลันชื่นระรื่นหมอก เปนระลอกระริ้วเรื่อยฟ้าเอื่อยแสง ลมเย็นพลิ้วพลัดปลิวพอมีแรง เจ้าซ่อนแฝงริ้วเกสรอย่างอ่อนโยน ค่อยขยับปีกเข้าเจ้าดอกไม้ หุบกลีบไปในซุ้มไพรอันโลดโผน ลืมแดดร้อนทิวาภัยแสนโชกโชน หลับถึงโพ้นราตรีที่รอคอย ใบของเจ้าจะต่างหลังคาอุ่น คอยการุณรับหยาดน้ำค้างพร้อย แสงดาวเดือนจะต่างเพื่อนในดงดอย อย่าเหงาหงอยจะคอยเฝ้าเจ้ามาลี สายหมอกเย็นจะเปนดั่งลมพัด คอยขจัดโภยภัยในยามนี้ เพียงให้เจ้าหลับสบายในราตรี เพื่อพรุ่งนี้ที่ชื่นบานผ่านมาเยือน ฯ
"เพชรสังคีต" 8 ก.ค. 2550 22:00 น. - ID 104621 
917
2
0
8 กรกฎาคม 2550 22:16 น. - comment id 721508
ไพเราะ ค่ะ
9 กรกฎาคม 2550 20:44 น. - comment id 721930
สวัสดีครับ คุณ เพชรสังคีต ไพเราะเหลือเกินครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
