ลมหวิวไหว ยอดไม้ ไหวเอนอ่อน ใบลอยร่อน ร่วงหล่น ละห้อยหา ละลิ่วลับ ลาต้น ถมพสุธา อย่างเชื่องช้า ดั่งลา ด้วยอาลัย แสงแดดอ่อน โลมไล้ ใบยอดหญ้า กลิ่นอุษา โชยมา พาหวลให้ กลีบแรกแย้ม ขยายดอก หยอกเย้าใจ คิดถึงใคร ครวญใคร่ ให้จดจำ
15 มิถุนายน 2550 05:17 น. - comment id 699385
แสงสุรีย์ สาดส่อง ในท้องทุ่ง กลิ่นจรุง ไม้หอม น้อมถลำ ให้หวนคิด ถึงใคร ด้วยใจจำ ไม่ลืมคำ เคยบอก เย้าหยอกกัน สวัสดีครับคุณสิริน อรุณสวัสดิ์ทางผมนะครับ อิอิอิ....
15 มิถุนายน 2550 07:00 น. - comment id 700385
คิดถึงเช่นกันค่ะ
14 มิถุนายน 2550 21:49 น. - comment id 710365
ดั่งลาจาก หากพราก ด้วยอาลัย ด้วยว่าใจ ฝักใฝ่ ไม่มีสอง ด้วยมีใคร คนอื่น มาหมายปอง ด้วยว่าน้อง มีพี่ อยู่ทั้งคน แวะมาทักทายทันเป็นคนแรกมั๊ยน๊อ
14 มิถุนายน 2550 22:22 น. - comment id 710377
บางสิ่งควรจำและบางสิ่งไม่ควรจำ.....
14 มิถุนายน 2550 22:23 น. - comment id 710378
ดิออร่า ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจเป็นคนแรกเลย
14 มิถุนายน 2550 22:25 น. - comment id 710380
ดอกดินถิ่นภูหมิง อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ ..... น่าจะใช่นะคะ
14 มิถุนายน 2550 22:34 น. - comment id 710384
คงจะใช่น่ะคุณสิริน สิ่งที่ฝังอยู่ในลึกๆมันยากที่จะลบและลืม.....
14 มิถุนายน 2550 22:44 น. - comment id 710387
เคยมั้ย.. นั่งฝันหวานคิดถึงใครคนหนึ่ง คนที่อยู่ในห้วงความคำนึง คนที่ซึ่งจากไปไกลไม่กลับคืน ฝากใจ แม้ร่างลาลับดับไปไม่อาจฟื้น จะส่งใจฝากดาวไปในค่ำคืน จะยืนหยัดหัวใจไว้เพียงเธอ รักนะแต่เขาคงไม่รู้
14 มิถุนายน 2550 22:48 น. - comment id 710389
ไม่บอกเขาแล้วเขาจะรู้หรือบอกสิ คุณbananaleaf .....
14 มิถุนายน 2550 22:50 น. - comment id 710391
จริงด้วยนะคะ รักแล้วก็ต้องบอกกันให้รู้
14 มิถุนายน 2550 22:52 น. - comment id 710392
ดอกดินถิ่นภูหมิง คงมีความหลังฝังใจที่ยากจะลืมเลือนแน่ๆๆเลย
14 มิถุนายน 2550 23:03 น. - comment id 710393
ก็เขาตายไปแล้วจะบอกที่ไหนได้หละคะ... คุณดอกดินถิ่นภูหมิง
14 มิถุนายน 2550 23:11 น. - comment id 710404
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ.....
14 มิถุนายน 2550 23:13 น. - comment id 710405
bananaleaf ตายไปแล้วก็ยังส่งใจผ่านไทม์แมชีนย้อนเวลาไปหาได้ ...อิอิ
14 มิถุนายน 2550 23:13 น. - comment id 710406
คุณสิรินครับ มันเป็นขยะในใจไปแล้ว.....
14 มิถุนายน 2550 23:14 น. - comment id 710407
แต่ถ้าตายไปจากหัวใจแล้วละก็........ ให้มันจบสิ้นกันไปเลย............นิ... จิงป่ะ
14 มิถุนายน 2550 23:16 น. - comment id 710409
ดอกดินถิ่นภูหมิง งั้นก็ควักเอาขยะหัวใจ ออกไปเผาทิ้งซะเรยๆๆๆๆๆๆๆๆ
14 มิถุนายน 2550 23:19 น. - comment id 710410
โตะจายเลยค่ะ นึกว่าจะหนีไปไหน..หุหุ
15 มิถุนายน 2550 00:45 น. - comment id 710433
15 มิถุนายน 2550 07:42 น. - comment id 710483
เศร้าสร้อย..อ่อนโยน.เขียนมากๆนะครับชอบ
15 มิถุนายน 2550 11:23 น. - comment id 710612
ปราณรวี จาปายรบกะใคร ที่ไหนหรอ
15 มิถุนายน 2550 11:24 น. - comment id 710613
ปลายตะวัน ดื่มกาแฟ หอมกรุ่นด้วยคน
15 มิถุนายน 2550 11:38 น. - comment id 710616
สวัสดียามสายในใต้ฟ้าเมืองไทยค่ะ ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆ ++++แสงสุรีย์ สาดส่อง ในท้องทุ่ง กลิ่นจรุง ไม้หอม น้อมถลำ ให้หวนคิด ถึงใคร ด้วยใจจำ ไม่ลืมคำ เคยบอก เย้าหยอกกัน+++++ ดวงสุรีย์ สาดแสง ด้วยแรงกล้า ยากจะหา สิ่งใด ให้เทียมได้ ความคิดถึง ตรึงจิต มิรู้วาย ไม่แหนงหน่าย ลืมคำ ย้ำบอกมา
15 มิถุนายน 2550 11:39 น. - comment id 710618
เฌอมาลย์ น่ารักมากๆๆๆ
15 มิถุนายน 2550 11:40 น. - comment id 710619
อินสวน ขอบคุณที่ชอบ บทกลอนคะ
15 มิถุนายน 2550 18:27 น. - comment id 710710
มีทั้งสายลมแสงแดดและดอกไม้ใบหญ้า และก็ความคิดถึง
16 มิถุนายน 2550 13:07 น. - comment id 710875
ก่อนจะลาจากกันในวันนี้ ขอคนดีสั่งลามาถึงฉัน เพราะยังคอยคนดีทุกวี่วัน แม้นโศกศัลย์ก็จะรอ..ไม่ท้อเลย.