พิมญดา

7 มิถุนายน 2550 22:20 น. - comment id 706936

ถูกต้องแล้วคะ.....เราจักเศร้าอยู่ใยในเมื่อเขาไม่รับรู้ได้เลยว่าเราจะเป็นอย่างไร
สู้ๆๆคะหญิงรพี..แวะมาทักทายยามดึกคะ

นายธนา

8 มิถุนายน 2550 06:30 น. - comment id 706959

เพียงแพรว

8 มิถุนายน 2550 07:47 น. - comment id 706986

สุขทุกข์อยู่ที่การมองของเราค่ะ มองในด้านดี ทุกข์ก็เบาบาง
มองในด้านร้ายๆ ก็ทับถมเข้าไปอีก

.....................

ไม่อยากปล่อยมืออ่ะค่ะ ขอจับต่อไปได้ไม๊ค่ะ คุณหญิงรพี

เจน_จัดให้

8 มิถุนายน 2550 09:33 น. - comment id 707012

ดีจ้า  คุณบานาน่าลีฟ......

อิอิ  มาสนุกกับชีวิตกันดีก่าเนอะๆๆ จาเอาอาไรให้มากมาย  หุหุ  แวะมาทักทายจ้า

whitleily

8 มิถุนายน 2550 10:05 น. - comment id 707020

ถูกต้องแล้วค่ะ  .....    หากเราเศร้าเราต้องเรียน
รู้วิธีการที่จะทำให้หายด้วยตัวของเราเอง  แล้ว
เราจะสามารถทำสิ่งอื่นด้วยสติและสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ....

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 12:17 น. - comment id 707093

 พิมญดา 

รักเองก็ต้องช้ำเองไงคะ..เหมือนในเพลงนั่นแหละ...555

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 12:19 น. - comment id 707098

 นายธนา 

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ 

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 12:27 น. - comment id 707107

 เพียงแพรว 

ถ้าจะจับก็จับไว้ให้มั่นนะคะ
ถ้าหากปล่อยกัน..ตาย!....

 ไม่ได้ขู่เพียงแพรวนะคะ
ขู่ผู้ชายทุกคนที่ผ่านมาน่ะค่ะ..
สำหรับเพียงแพรว ยินดีให้จับค่ะ
จับอะไรดี...?????

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 12:36 น. - comment id 707119

 เจน_จัดให้ 

ใช่แล้วหละเราต้องสนุกกับชีวิตเนาะ
แต่รพีน่ะ..กลางวันสนุก..แต่ทุกข์ตอนกลางคืน..
อย่าคิดมาก...กลางคืนกลัวหนูมารบกวนน่ะค่ะ
แบบว่าไม่มีคนช่วยไล่หนูน่ะค่ะ..

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 12:43 น. - comment id 707122

 whitleily 

นี่ถ้าเราไร้สติก็คงจะดีนะ
บางทีรพีอาจจะทำอะไรที่อยากทำบ้าง
แต่เพราะว่าสติ และความละอาย เกรงกลัว นี่สิ
ทำให้เราต้อง ฝืน ฝึก และข่มใจ
ก็เศร้าเป็นบางเวลาค่ะ...แต่บนความเศร้าก็ยังคงมีความภาคภูมิใจในตัวเองอยู่ตลอดเวลาค่ะ

White roses

8 มิถุนายน 2550 15:48 น. - comment id 707295

ใช่ค่ะ..ถูกต้องที่สุด...เห็นด้วยค่ะ

เบรฟฮาร์ท

8 มิถุนายน 2550 16:02 น. - comment id 707318

เมื่อปล่อยมือ แหละใจ ให้ปลงเถิด
อย่าได้เกิด ยึดมั่น นั่นเลยหนา
เขาจะไป ไกลห่าง และร้างตา
เราควรน่า ปล่อยวาง เรื่องหมางทรวง




การปล่อยวางเป็นเรื่องทีดีครับ

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 19:41 น. - comment id 707483

 white rose 

หวัดดีค่ะกุหลาบขาว
ใช่แล้วหละเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เองใช่มั้ยคะคนสวยของบ้านกลอน....

ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 20:27 น. - comment id 707492

 คุณเบรฟฮาร์ท 

จะไม่ยึด ไม่มั่น ไม่ปันใจ
ไม่ฝันใฝ่ ไม่ใฝ่ปอง ไม่หมองหม่น
ไม่มอบรัก ไม่ปักใจ ไม่กังวล
ไม่ซุกซน ไม่อ่อนไหว กับใครเลย

 ต้องทำให้ได้..คอยดูสิ.
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ

ดิออร่า

8 มิถุนายน 2550 22:54 น. - comment id 707572

สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายนะคะ 
ปล่อยมือ ปล่อย...ปล่อยวาง เป็นคำที่สามารถนำมาใช้ในชีวิตประจำวันเราได้เลยหละใน
ยุคนี้

Salukphin

8 มิถุนายน 2550 23:32 น. - comment id 707596

อุ๊บอย่าปล่อยใจจนเผลอปล่อยมือนางฟ้านะคะ

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 23:55 น. - comment id 707602

 สวัสดีค่ะคุณดิออร่า 

เรียนรู้การปล่อยวางในบางอย่าง
และเรียนรู้ทิ้งขว้างในบางสิ่ง
ทิ้งมันไปกับใครที่ใจไม่จริง
และปล่อยวางในบางสิ่งที่สมควร

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณดิออร่า

bananaleaf

8 มิถุนายน 2550 23:59 น. - comment id 707603

 หนูนางฟ้า 

จะปล่อยมือ ปล่อยใจ ใครไม่ว่า
แต่ไม่ปล่อย หนูนางฟ้า สัญญามั่น
เราต้องได้ พบพาน กันทุกวัน
ณ บ้านกลอน ที่เธอฉัน หมั่นมาเยือน

 ไม่มีใครใจร้ายกับหนูนางฟ้าหรอกค่ะ

Platootakpear

9 มิถุนายน 2550 00:35 น. - comment id 707619

สวัสดีค่ะเจ้าของบ้าน
ขอบคุณที่ไปอ่านกลอนที่ไม่ไพเราะของปลาทูถักเปียค่ะ อิอิ
ไม่เพราะเลย
แถม ***สาส์น
เขียนผิดอีก
น่าอาย อิอิ ถ้าคุณไม่ไปเม้นเป็นกลอนไว้

คงหน้าแตกไปอีกนาน อิอิ ขอบคุณหลาย

บังเอิญเป็นเด็กแผนวิทย์ค่ะ รู้จักแต่พวก "สาร"
ไม่รู้ "สาส์น"
อิอิ

bananaleaf

9 มิถุนายน 2550 01:00 น. - comment id 707622

 ปลาทูถักเปีย 

มิอาจใช่ปรมาจารย์ด้านกานท์กลอน
มิอาจสอนใครใครให้ขีดเขียน
เป็นแค่ครูสอนอังกฤษคิดพากเพียร
ฝึกขีดเขียนกลอนกานท์บ้านกลอนไทย

 ใครบอกว่างานเขียนของปลาทูไม่ไพเราะ
ใบตองซะอีกที่ไม่เคยเรียนรู้เรื่อง "สาร" เลย
เพราะเป็นเด็กสายศิลป์