๏ เชิญร้องไห้ให้พอคนท้อแท้ รินกระแสอารมณ์พร่างพรมไหล เมื่อเลิกร้องเลิกช้ำจงทำใจ ลุกขึ้นใหม่อีกครั้งอย่ารั้งรอ ยามน้ำตาเหือดแห้งโปรดแกร่งกล้า ความปวดปร่าละมันเถิดฉันขอ หวังคำพูดตรงตรงคงเพียงพอ ปลอบคนท้อเพื่อคืนความรื่นรมย์ หากเธอไม่ตระหนักเลยสักนิด ซ้ำถือสิทธิ์คล้อยตามความขื่นขม ยอมพ่ายแพ้แก่ชะตาก้มหน้าตรม เทียบเธอคนโง่งมคงกลมกลืน จงปลดเรื่องโศกศัลย์เหล่านั้นเสีย ยามละเหี่ยสู้เตือนใจให้แข็งขืน แล้วพิจารณาเหตุการณ์เมื่อวานซืน เพื่อพลิกฟื้นอีกหนเป็นคนเดิม ๚ะ๛
อัลมิตรา 6 มิ.ย. 2550 12:47 น. - ID 103295 
3378
6
0
6 มิถุนายน 2550 13:06 น. - comment id 706176
คำปลอบใจที่มีคุณค่ามากกว่านะคะ ไม่เห็นไร้ค่าเลย....อ่านแล้วใจเย็นลงตั้งเยอะแน่ะ...แบบเลือดรักชาติมันระอุน่ะค่ะ..
6 มิถุนายน 2550 13:21 น. - comment id 706186
..๏ ปล่อยเรื่องราวร้ายร้ายเลือนหายสิ้น เฉกธารรินไหลเลยมิเคยหวน ความทรงจำหลอกหลอนมิย้อนทวน ทุกเสี้ยวส่วนถางถากออกจากใจ เมื่อเยื่อใยไมตรีลับลี้สูญ มิเพิ่มพูนคุณค่าแม้นคราไหน เพียงลมปากฝากลมพริ้วพรมไป มีค่าใด?ให้จำเป็นตำนาน รักษารอยบาดแผลความแพ้พ่าย หลอมละลายน้ำตาเพื่อกล้าหาญ วันคืนยังล่องไหลสุดสายกาล ทรมานหัวใจทำไมกัน? ปล่อยเรื่องราวร้ายร้ายละลายร่าง ลบเงาจางจากโลกความโศกศัลย์ ในอ้อมกอดขุนเขาและเงาจันทร์ ยังมีฝันหลายหลากรอถากทาง๚ะ๛
6 มิถุนายน 2550 13:24 น. - comment id 706189
คำปลอบใจให้มามีค่าล้น ชุบกมลคนหมองกลับผ่องใส นำชีวิตที่สับสนบนทางใจ พบทางใหม่เพราะคุณหนุนนำทาง
6 มิถุนายน 2550 13:29 น. - comment id 706200
ไม่ไร้ค่าแต่อย่างใด กำลังใจนั้นรับได้เสมอ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้าหว่างใจเธอ ช่างล้ำค่าเลิศเลอเสมอมาขอบคุณสำหรับคำปรึกษา และมิตรภาพ รวมทั้งกำลังใจดี ๆ ครับผม คิดไปเองว่าพี่แต่งให้ผม ฮา (น่าอายเชียว)
6 มิถุนายน 2550 15:01 น. - comment id 706249
ขอบคุณนะคะ จะเอากลอนนี้ไปไว้ข้างหน้ากระจก จะท่องให้ขึ้นใจ จะได้เลิกเจ็บปวดกับความรักสักที
6 มิถุนายน 2550 15:43 น. - comment id 706286
6 มิถุนายน 2550 15:50 น. - comment id 706289
มีกำลังใจมากขึ้นเป็นกองเลยครับ ขอบคุณครับสำหรับความหมายดีๆ
6 มิถุนายน 2550 17:27 น. - comment id 706385
คำปลอบ ไม่เคยไร้ค่า แต่จะอยู่ในความทรงจำดี ๆ เสมอ ๆ ค่ะ........
6 มิถุนายน 2550 18:15 น. - comment id 706400
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ แค่เพียงคำนั้นมาจากใจ เหตุผลใดจะไม่มีค่า... มีคุณค่าจากหัวใจเราเอง... ที่มอบสู่ผู้อื่น...
6 มิถุนายน 2550 22:14 น. - comment id 706462
ความทรงจำบางอย่างแม้ว่าจะทำให้เจ็บปวด แต่ก็ลบเลือนออกจากใจไปได้ยากจริงๆ นะคะคุณอิม
7 มิถุนายน 2550 21:39 น. - comment id 706924
คุณน้ำผึ้งเดือนห้า .. ทุกวันนี้ โลกก็ร้อนอยู่แล้วค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. สงสัยฝันว่าไปถางหญ้า ? คุณเฌอมาลย์ .. มีผลต่อใจเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ ในยามที่ทุกข์ท้อ แค่มีใครสักคนที่เข้าใจ แม้ปราศคำใด ๆ ก็ยังอบอุ่น ค่ะ คุณกวีปกรณ์ .. เป็นเด็กดีนะ .. คุณไอติมรสต้มยำ .. คิดมีรัก ก็ต้องอยู่กับผลของความรักได้ค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น .. เราต้องรู้ตัว คุณนิก .. ขอบคุณค่ะ ไม่เจอกันนาน สบายดีอยู่มั๊ย :) คุณปลายตะวัน .. คนไม่เคยเศร้ามาก่อน อาจนึกถึงความเศร้าไม่ออก ถ้าเป็นอย่างนั้น อัลมิตราคงมีตำราเป็นของตัวเองหลายสิบเล่มเชียวค่ะ คุณลิลลี่ขาว .. :) ใช่แล้วค่ะ อยู่ในความทรงจำเสมอมา คุณแมงกุ๊ดจี่ .. ถ้าเป็นหัวใจของเรา เราย่อมรู้ค่ะ แต่ถ้าเป็นหัวใจของผู้อื่น บางทีก็รู้ยากเหมือนกัน คุณปราณรวี .. ทิวลิปสวย ๆ ว่าจะไปดินแดนกังหันสักครั้งค่ะ ยังจัดเวลาไม่ลงตัวเสียที พาสปอร์ตก็หมดอายุแล้วด้วยสิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
